-
1.《春晴》 宋·史卫卿
平明晴可爱,眼界一湖春。
不见水中鹭,惟多堤上人。
梅花已白尽,柳色正青新。
日暮无歌舞,清幽属野身。 -
2.《新晴梅花可爱欲招明远少稷冻醪未熟》 宋·韩元吉
痴儿了事不能閒,犹喜骚人共往还。
岁晚真成废书只,雪晴那得负江山。
多情春与梅花厚,一醉天于我辈悭。
賸作新诗催酒熟,曲池冰断水潺潺。 -
3.《吴波亭相对数峰极可爱》 宋·李流谦
吴波波上亭,一面列山屏。
雨雨晴晴好,朝朝暮暮青。
倦身无处著,醉眼为渠醒。
便欲携归去,全胜腰万钉。 -
4.《喜晴》 宋·赵文
行行复行行,晴日端可爱。
全胜墙隈老,僅得暖肩背。
欣欣田间麦,亦与人意会。
乃知天地间,生意浩如海。 -
5.《晨起南窗晴日可爱戏作一绝》 宋·陆游
萧散山林一幅巾,天公乞与自由身。
茅檐不似宫塼暖,日满南窗也可人。 -
6.《去新春才旬余霁色可爱》 宋·陆游
宦游强半侍僊祠,况是悬车耄及时。
厚薄人情穷易见,阴晴天气病先知。
绿樽一醉真当勉,白发千茎莫自疑。
野渡山村梅柳动,身闲何处不熙熙? -
7.《忆山送人》 宋·苏洵
少年喜奇迹,落拓鞍马间。
纵目视天下,爱此宇宙宽。
山川看不厌,浩然遂忘还。
岷峨最先见,晴光厌西川。 -
8.《和乐道自河外南过宜芳雨晴气和景物可爱马上》 宋·司马光
京洛春应老,河边初解颜。
碧浮烟际草,翠滴雨余山。
目极褰帷外,诗成揽辔间。
满川桃李色,共喜传车还。 -
9.《今秋久雨至八月望夕始晴月色尤清澈可爱置酒》 宋·晁公溯
玉斧琢月玻瓈声,月中桂树秋风惊。
终年待此一轮满,不忧蛙食忧鼍鸣。
白鼍十日鸣空山,雨师乘云呼不还。
黄尘晓涨三尺潦,明河夜飞千丈澜。 -
10.《啼鸟》 宋·欧阳修
穷山候至阳气生,百物如与时节争。
官居荒凉草树密,撩乱红紫开繁英。
花深叶暗耀朝日,日暖众鸟皆嘤鸣。
鸟言我岂解尔意,绵蛮但爱声可听。 -
11.《登绛州富公嵩巫亭示同行者》 宋·欧阳修
群峰拥轩槛,竹树阴漠漠。
公胡苦思山,规构自心作。
惟予爱山者,初仕即京洛。
嵩峰三十六,终日对高阁。 -
12.《与可墨竹二十韵》 宋·苏籀
天工奇水墨,晴景照檀栾。
影动嵇阮爱,笋穿淇渭干。
禅翁三昧力,老手一挥间。
意匠先鹘落,心造忘笔端。 -
13.《苏武慢·芳草纤纤》 元·凌云翰
芳草纤纤,游丝冉冉,可爱地晴江碧。
世事浮云,人生大梦,歧路漫悲南北。
漉酒春朝,步蟾秋夜,却忆旧时巾舄。
问故园、何日归欤,松菊已非畴昔。 -
14.《苏武慢·芳草纤纤》 元·凌云翰
芳草纤纤,游丝冉冉,可爱地晴江碧。
世事浮云,人生大梦,歧路漫悲南北。
漉酒春朝,步蟾秋夜,却忆旧时巾舄。
问故园、何日归欤,松菊已非畴昔。 -
15.《新晴》 宋·方岳
久雨村仍暝,新晴物自欣。
蝶翎穿户过,禽哢隔溪闻。
野径忙穿屐,山泥尽溅裙。
柳垂春寂寂,花落雪纷纷。 -
16.《赴桂阳道中喜晴书事》 宋·陈傅良
十日九雨垂垂雪,马僵仆病泥乘橇。
披衣闯户得星月,喜有耻向妻儿说。
耳根久与朝鸡别,熟睡八年谋未拙。
乞米作糜蒙被啜,客来午漏家僮出。 -
17.《花光仲仁出秦苏诗卷思二国士不可复见开卷绝》 宋·黄庭坚
梦蝶真人貌黄槁,篱落逢花须醉倒。
雅闻花光能画梅,更乞一枝洗烦恼。
扶持爱梅说道理,自许牛头参已早。
长眠橘洲风雨寒,今日梅开向谁好。 -
18.《绍兴六年十月六日同信可舜弼进道谒隐甫值渠》 宋·冯时行
画山画骨更画魂,范宽此中高出群。
君家八幅老笔墨,百年古箧铺香芸。
我来日出挂东壁,苍崖落雪飞纷纷。
寒鸟不动空无尘,荡荡晴天开四垠。 -
19.《镇阳残杏》 宋·欧阳修
镇阳二月春苦寒,东风力溺冰雪顽。
北潭跬步病不到,何暇骑马寻郊原。
鵰丘新晴暖已动,砌下流水来潺潺。
但闻檐间鸟语变,不觉桃杏开已阑。 -
20.《三月二十日游南台》 宋·贺铸
晴春六十日,不与酒杯亲。
吏事岂无闲,风雨复兼旬。
始作南城游,时物固已陈。
扫不见桃李,浓绿迷荆榛。