-
101.《寄周安孺茶》 宋·苏轼
大哉天宇内,植物知几族。
灵品独标奇,迥超凡草木。
名従姬旦始,渐播桐君录。
赋咏谁最先,厥传惟杜育。 -
102.《过宜宾见夷中乱山》 宋·苏轼
江寒晴不知,远见山上日。
朦胧含高峰,晃荡射峭壁。
横云忽飘散,翠树纷历历。
行人挹孤光,飞鸟投远碧。
蛮荒谁复爱,穠秀安可适。
岂无避世士,高隐炼精魄。
谁能従之游,路有豺虎迹。 -
103.《无咎兄郡斋燕集有诗末章见及敬次元韵》 宋·陆游
城楼画角吹晚晴,梅花堕地草欲生。
绮盘翠杓春满眼,我胡不乐君将行。
君归吾党共增气,往往怪我衰涕横。
我来江干交旧少,见君不啻河之清。 -
104.《林为之送笔戏赠》 宋·黄庭坚
阎生作三副,规摹宣城葛。
外貌虽铣泽,毫心或麤粝。
功将希栗尾,拙乃成枣核。
李庆缚散卓,含墨能不泄。 -
105.《玉芝园》 宋·黄庭坚
春生潇湘水,风鸣涧谷泉。
过雨花漠漠,弄晴絮翩翩。
名园上朱阁,观後复观前。
借问昔居人,岑绝无炊烟。 -
106.《题魏仲远筠深轩》 元·王冕
君家住处多幽趣,绕屋琅玕净无数。
萧萧清韵动天风,冉冉晴阴生绿雾。
湖山远映苍翠稠,五月六月凉如秋。
且开三径待佳客,抵用千亩论封侯。 -
107.《暇日雨後绿竹堂独居兼简府中诸僚》 宋·欧阳修
新晴竹林茂,日夕爱此君。
佳禽哢翠树,若与幽人亲。
扫径绿苔静,引流清派分。
开轩见远岫,欹枕送归云。 -
108.《对雪十韵》 宋·欧阳修
对雪无佳句,端居正杜门。
人闲见初落,风定不胜繁。
可喜轻明质,都无剪刻痕。
铺平失池沼,飘急响窗轩。 -
109.《初冬》 宋·刘克庄
晴窗蚤觉爱朝曦,竹外秋声渐作威。
命仆安排新暖阁,呼童熨帖旧寒衣。
叶浮嫩绿酒初熟,橙切香黄蟹正肥。
蓉菊满园皆可羡,赏心从此莫相违。 -
110.《赋西淙瀑布得断字》 宋·刘克庄
苍山七百亩,主人新买断。
于时积雾开,素瀑挂青汉。
泠泠瑟初铿,璀璀珠乍贯。
久晴雨瓢翻,忽暖冰柱泮。 -
111.《寒雨浃旬终不成雪》 宋·曾几
幽栖又三冬,好雪无一片。
今晨霭同云,薄暮集微霰。
先声乃如许,落势大可见。
呼儿出门看,通夕知几遍。 -
112.《横碧轩》 宋·曾几
道山心已灰,但有爱山癖。
移家过溪住,政为数峰碧。
空蒙梅子雨,了不见颜色。
朝来忽献状,欣若对佳客。 -
113.《翡翠》 宋·文同
清晨有珍禽,翩翩下鱼梁。
其形不盈握,毛羽鲜且光。
天人裁碧霞,为尔缝衣裳。
晶荧炫我目,非世之青黄。 -
114.《次韵子瞻题长安王氏中隐堂五首》 宋·苏辙
秦中胜岷蜀,故国不须归。
甲第春风满,巴山昼梦非。
竹深啼鸟乱,花落晚蜂飞。
我欲西还去,敲门慎勿违。 -
115.《秋旅》 宋·苏辙
雨晴秋稼如云屯,豆没鸡兔禾没人。
老农欢笑语行路,十年俭薄无今晨。
无风无雨更一月,藜羹黍饭供四邻。
天公似许百姓足,人事未可一二论。 -
116.《书郭熙横卷》 宋·苏辙
凤阁鸾台十二屏,屏上郭熙题姓名。
崩崖断壑人不到,枯松野葛相欹倾。
黄散给舍多肉食,食罢起爱飞泉清。
皆言古人不复见,不知北门待诏白发垂冠缨。 -
117.《昼寒亭》 宋·韩元吉
月里琼宫不禁寒,谁令白昼堕人间。
阴风淅淅来深谷,晴雪霏霏溅雨山。
静爱飞流聊洗耳,坐看绝磴可怡颜。
红尘势客那知此,赤脚青松意自閒。 -
118.《方务德元夕不张灯留饮赏梅务观索赋古风》 宋·韩元吉
昨日风雨今日晴,绿水桥南春水生。
使君元夕罢高宴,亭午邀客花间行。
危亭直上花几许,水仙夹径梅纵横。
不须沈水薰画戟,帘幕自有香风清。 -
119.《湖州歌九十八首》 宋·汪元量
可怜河畔草青青,锦缆牵江且缓行。
爱此淮南山水好,问天乞得片时晴。 -
120.《湖州歌九十八首 其四十一》 宋·汪元量
可怜河畔草青青,锦缆牵江且缓行。
爱此淮南山水好,问天乞得片时晴。