-
241.《代胡仓过圣德惠民诗一首》 宋·王阮
平楚皆膏壤,成汤忽旱年。
人知圣虑切,恩遣使臣宣。
乙犯饥荒后,长沙富庶全。
纪年四十载,斗米二三钱。 -
242.《春日田园杂兴》 宋·徐端甫
晓出东郊跨蹇驴,弄晴微雨润如酥。
犬依桑下鸟犍卧,鸠杂花间黄鸟呼。
杨柳嫩摇风气力,稻秧新著雨工夫。
农家滋味谁右得,饱饫豚蹄酒一盂。 -
243.《赠天台李炼师》 元·贡师泰
翠蛟青凤下晴空,家住天台第几重?岁久松肪成琥珀,夜深丹气出夫容。
仙童奏简骑文虎,太乙悬旗起绛龙。
昨夜从师到天上,故山还著白云封。 -
244.《题李白郎官湖》 元·范梈
当时郎官奉使出咸京,仙人千里来相迎。
画船吹笛弄《渌水》,何意芳洲遗旧名。
唐祠芜没知何代?惟有东流水长在。
黎侯独起梁栋之,仿佛云中昔轩盖。 -
245.《人日病闲》 明·孤松秀上
三因不究病何长,人日晴和强下床。
托命瘦筇翻似躄,怖头明镜实非狂。
梅横露蕊犹包紫,柳軃烟梢渐著黄。
洒翰檄魔文已就,波旬应向藕丝藏。 -
246.《和内兄金士廉清明日答张应辰见过》 明·管讷
雨晴江路少尘沙,有客寻春到水涯。
风细游丝低著草,日斜归鸟乱穿花。
青山几处无新冢,乔木何人是故家。
倩得盘游春髻子,东风日日好将车。 -
247.《题画》 明·李延兴
山翠浮空初过雨,山麓晴云散芳渚。
雾合长林生晓寒,人家更在林深处。
涧泉六月翻松根,石洞千年隐仙侣。
有谁共弈橘中来,无人问路桃源去。 -
248.《中酒思河鱼脍》 明·廖孔说
晓惊枕上卖花声,宿酒掀腾尚未宁。
但起改诗临砚坐,不能著屐向街行。
河鱼正美因思脍,好友谁来共解酲。
梅柳韶光真可爱,莫辜钟鼓报新晴。 -
249.《竹泉翁席上赠歌者杨氏》 明·汤胤勣
秋风茉莉吹香雨,帘外燕娇肆轻妩。
醉眼朦胧酒盏空,睡著司空相公府。
席前一点樱桃破,云揭楚天飞鸟堕。
鸳鸯小袖将红绡,二十五弦重抹过。 -
250.《长安秋草篇(小引)》 明·王留
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。 -
251.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
252.《中秋月寄子由三首》 宋·苏轼
殷勤去年月,潋滟古城东。
憔悴去年人,卧病破窗中。
徘徊巧相觅,窈窕穿房栊。
月岂知我病,但见歌楼空。 -
253.《寄周安孺茶》 宋·苏轼
大哉天宇内,植物知几族。
灵品独标奇,迥超凡草木。
名従姬旦始,渐播桐君录。
赋咏谁最先,厥传惟杜育。 -
254.《中秋月寄子由三首》 宋·苏轼
舒子在汶上,闭门相对清。
郑子向河朔,孤舟连夜行。
顿子虽咫尺,兀如在牢扃。
赵子寄书来,水调有余声。 -
255.《伯父送先人下第归蜀诗云人稀野店休安枕路入》 宋·苏轼
索漠齐安郡,従来著放臣。
如何风雪里,更送独归人。
瘦骨寒将断,衰髯摘更稀。
未甘为死别,犹恐得生归。 -
256.《秋日后》 唐·王建
住处近山常足雨,闻晴晒曝旧芳茵。
立秋日后无多热,渐觉生衣不著身。 -
257.《暮春》 宋·王安石
无限残红著地飞,溪头烟树翠相围。
杨花独得东风意,相逐晴空去不归。 -
258.《次韵舍弟江上》 宋·王安石
岸红归欲稠,渚绿合犹晚。
晴沙上屐轻,暖水随帆远。
吹波戏鱼动,掠叶飞禽返。
著意觅幽蹊,桃花悞刘阮。 -
259.《宿雨》 宋·王安石
绿搅寒芜出,红争暖树归。
鱼吹塘水动,雁拂塞垣飞。
宿雨惊沙尽,晴云昼漏稀。
却愁春梦短,灯火著征衣。 -
260.《郭处士击瓯歌》 唐·温庭筠
佶栗金虬石潭古,勺陂潋滟幽修语。
湘君宝马上神云,碎佩丛铃满烟雨。
吾闻三十六宫花离离,软风吹春星斗稀。