-
1.《山西庄舍赠信上人和彦时兄四首》 宋·王之道
四壁萧然犬自驯,年来食粥甑生尘。
相逢未暇寒温语,请效参寥作故人。 -
2.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
3.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
4.《泊云安下大风骤雨作柏梁体一篇》 宋·邵博
晴空赤日飞丹霞,扁舟春热汗且呀。
寒温之候无乃差,朝犹挟纩莫著纱。
祝融暴横势莫加,骤将炎赫移韶华。
东皇游冶穷豪奢,未终节序还其家。 -
5.《酬春湖史履庸惠四皓图》 宋·艾性夫
有客有客吾春湖,踏霜打门呼老夫。
寒温粗了不暇坐,两手奉我商山图。
皓首庞眉发如漆,千古高人谁画出。
疏行大字各题诗,颇类涪翁老年笔。 -
6.《长恨歌》 唐·白居易
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得。
杨家有女初长成,养在深闺人未识。
天生丽质难自弃,一朝选在君王侧。
回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。 -
7.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
8.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
9.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
10.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
11.《邻女搔绵吟》 宋·华岳
閒窗日上三竿竹,窗下娇娥整轮辐。
匆匆未暇理云鬟,半朵青鸦倚红玉。
青梢摘尽银香囊,画栏平倚斑筠筐。
时将纤手翻雪霜,酥胸玉面同光芒。 -
12.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
13.《题黄山汤院》 唐·李敬方
楚镇惟黄岫,灵泉浴圣源。
煎熬何处所,炉炭孰司存。
沙暖泉长拂,霜笼水更温。
不疏还自决,虽挠未尝浑。 -
14.《同仲宝风雨中过德麟留宿以夜未央为韵分得未》 宋·李廌
悲风送寒雨,遥夜俄总至。
草木虽战秋,渠能保柔脆。
杯盘照青灯,哦诗久无寐。
安能决云开,坐见参横未。 -
15.《探春慢(立春)》 宋·赵以夫
南国收寒,东郊放暖,条风初回台榭。
小燕横钗,闹蛾低鬓,根底吴娃妖冶。
纤手传生菜,向人道、新春来也。
莫须沈醉樽前,这些风景无价。 -
16.《颐和园词》 清·王国维
汉家七叶钟阳九,澒洞风埃昏九有。
南国潢池正弄兵,北沽门户仍飞牡。
仓皇万乘向金微,一去宫车不复归。
提挈嗣皇绥旧服,万几从此出宫闱。 -
17.《宿崇圣院》 宋·彭应求
公程无暇日,暂得宿清幽。
始觉空门客,不生浮世愁。
温泉喧古洞,寒磬度危楼,徹晓都忘寐,心疑在沃洲。 -
18.《次韵毛滂法曹感雨诗》 宋·苏轼
江南佳公子,遗我锦绣端。
揽之温如春,公子焉得寒。
兴雨自有时,肤寸便濛{?漫}。
敛藏以自润,牛斗何足干。 -
19.《次韵答张文潜中见寄》 宋·秦观
与君涉世网,所得如钩温。
念昔相乖离,俯仰变寒暄。
把袂安可期,寄书嘱加餐。
三年汝水滨,孤怀谁与言。 -
20.《周氏敬荣堂诗》 宋·辛弃疾
泰伯古至德,以逊天下闻。
周公去未远,二叔乃流言。
春风棠棣萼,秋日脊令原。
岂无良友生,岁晏谁急难。