-
101.《北原》 宋·张耒
秋风日夜吹北原,秋芜经霜不复繁。
萦纡一径渐可蹑,步踏落叶披榛菅。
萧萧九月草木变,独有修竹犹禁寒。
青红野实不可办,晚日照射霜榴殷。 -
102.《题淡山岩二首》 宋·黄庭坚
去城二十五里近,天与隔尽俗子尘。
春蛙秋蝇不到耳,夏凉冬暖总宜人。
岩中清磬僧定起,洞口绿树仙家春。
惜哉次山世未显,不得雄文鑱翠珉。 -
103.《寄南阳谢外舅》 宋·黄庭坚
谢公遂偃蹇,南阳无旧庐。
天与解缨绂,元非傲当涂。
庖丁释牛刀,众手斫大軱。
白云曲肱卧,青山满床书。 -
104.《次韵答尧民》 宋·黄庭坚
君闻苏公诗,疾读思过半。
譬如闻韶耳,三月忘味叹。
我诗岂其朋,组丽等俳玩。
不闻南风弦,同调广陵散。 -
105.《次韵七兄青阳驿西阻水见寄》 宋·黄庭坚
挽船逆牵九牛尾,寸步关梁论万里。
淮山终日只对面,与船低昂如角抵。
水工爬涉未曾去,远者盈寻近盈咫。
长堤夜射千丈潭,疾雷不及先掩耳。 -
106.《醉》 宋·司马光
厚於太古暖於春,耳目无营见道真。
果使屈原知醉趣,当年不作独醒人。 -
107.《次韵和不疑假书邻几知方酣寝为诗通意》 宋·司马光
江翁顺天和,心迹两夷简。
虽如边韶寝,且异宰予懒。
平居无进间,经史自课限。
高歌慕翰林,鸣琴写中散。 -
108.《庐山高歌》 宋·欧阳修
庐山高哉,几万仞兮,根盘几百里;峨然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左蠡兮,洪涛巨浪日夕相冲撞。
云消风止水镜净,泊舟登岸而望远兮,上摩青苍以霭,下压后土之鸿庞。
试往造乎其间兮,攀缘石磴窥空欲。 -
109.《庐山高赠同年刘中允归南康》 宋·欧阳修
庐山高哉几千仞兮,根盘几百里,◇然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左里兮,洪涛巨浪日夕相舂撞。 -
110.《栾城遇风效韩孟联句体》 宋·欧阳修
岁暮氛霾恶,冬余气候争。
吹嘘回暖律,号令发新正。
远响来犹渐,狂奔势益横。
颓城鏖战鼓,掠野过阴兵。 -
111.《和子履游泗上雍家园》 宋·欧阳修
长桥南走群山间,中有雍子之名园。
苍云蔽天竹色净,暖日扑地花气繁。
飞泉来从远岭背,林下曲折寒波翻。
珍禽不可见毛羽,数声清绝如衰弹。 -
112.《送徐生之渑池》 宋·欧阳修
河南地望雄西京,相公好贤天下称。
吹嘘死灰生气焰,谈笑暖律回严凝。
曾陪◇俎被顾盻,罗列台阁皆名卿。
徐生南国後来秀,得官古县依崤陵。 -
113.《赠沈遵》 宋·欧阳修
群动夜息浮云阴,沈夫子弹醉翁吟。
醉翁吟,以我名,我初闻之喜且惊。
宫声三叠何泠泠, -
114.《留题安州朱氏草堂》 宋·欧阳修
俯槛临流蕙径深,平泉花木绕阴森。
蛙鸣鼓吹春喧耳,草暖池塘梦费吟。
赌墅乞甥宾对弈,惊鸿送目手挥琴。
嗟予远捧从军檄,不得披裘五月寻。 -
115.《送咸宁陈令完夫移官吴郡》 宋·贺铸
蒿莱东郭居,长者车成辙。
礼经尚往来,岂为我辈设。
临分怀出饯,津远舟速发。
十月雁啼寒,沧波洒微雪。 -
116.《舣舟秦淮雪中访侍其瑀》 宋·贺铸
北风破雨初成雪,斋舫篷窗吹纸裂。
篮舁触冷访圆庐,得把一杯聊耳热。
人生自适待何时,矧君与我皆衰迟。
会待晴天暖风日,杖藜同赴北山期。 -
117.《戏答持烛之句依韵和永叔》 宋·梅尧臣
卢仝只有赤脚婢,吏部曾吟似笑仝。
红烛射眸从结客,清歌帖耳苦怜翁。
归时虽已过寒食,芳物犹能逐暖风。
但点纱笼续清夜,西园游兴古何穷。 -
118.《和绮翁游齐山寺次其韵》 宋·梅尧臣
苍山南望截云烟,中有绀宇通诸天。
长桥直度清溪水,寒湖收潦旷平田。
古木阴森大堤上,千峰浓淡高楼前。
龙笋未迸角出缩,虎石乱踞筋拳挛。 -
119.《送石昌言舍人使匈奴》 宋·梅尧臣
燕然山北大单于,汉家皇帝与玺书。
持书大夫腰金鱼,飞龙借马出国都。
胡沙九月草已枯,草上霜花如五铢。
白裘貂帽著不暖,莽莽黄尘车欵欵。 -
120.《和江邻几咏雪二十韵》 宋·梅尧臣
十一月将雪,寒谁计有无。
云横冻鹏翼,霰集泣蛟珠。
万里风为使,千门玉作枢。
缟衣来自郑,涛鹭卷从吴。