-
1.《和周正孺坠马伤手》 宋·苏轼
平生学道已神完,岂复儿童私自怜。
醉坠何曾伤内守,色忧当为念先传。
书空渐觉新诗健,把蟹行看乐事全。
卖却老骢为酒直,大呼乡友作新年。 -
2.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
3.《摇落》 唐·李商隐
摇落伤年日,羁留念远心。
水亭吟断续,月幌梦飞沉。
古木含风久,疏萤怯露深。
人闲始遥夜,地迥更清砧。 -
4.《友人元敏示以三题乃赓而和之》 宋·释智圆
刮字刀质本精刚化,锋芒岂易群。
未曾伤正典,长为铲讹文。
类与铅刀异,名将彩笔分。
删书及定礼,曾忝立奇勋。 -
5.《洛中送杨处厚入关便游蜀》 唐·刘禹锡
洛阳秋日正凄凄,君去西秦更向西。
旧学三冬今转富,曾伤六翮养初齐。
王城晓入窥丹凤,蜀路晴来见碧鸡。
早识卧龙应有分,不妨从此蹑丹梯。 -
6.《代楚老酬主人》 唐·鲍溶
流水为我乡,扁舟为我宅。
二毛去天远,几日人间客。
曈曈衔山景,渺渺翔云迹。
从时无定心,病处不暖席。 -
7.《乘公交车组词》 当代·启功
挤进车门勇难当,前呼后拥甚堂皇。
身成板鸭干而扁,可惜无人下箸尝。
头尾嵌,四边镶,千冲万撞不曾伤。
并非铁肋铜筋骨,匣晨磁瓶厚布囊。 -
8.《素英还吴门别后有忆重赋长句请牧翁同作》 明·徐于
触忤闲肠旧置愁,追怜夜壑早亡舟。
情牵嫩柳曾伤李,选唱新词绝似刘。
投老余痴甘自笑,为花添瘦任人尤。
惟凭月落孤衾梦,觅遍虚无更九州。 -
9.《海乡闻雁》 明·杨巍
平芜霜露合,孤雁向南征。
影落黄龙渚,声凄魏豹城。
残云疑路断,新月似弦惊。
十载关山北,曾伤故国情。 -
10.《次韵和仲咸对雪散吟三十韵》 宋·王禹偁
静对春天雪,时烹月俸茶。
久闲便澹薄,渐老厌諠哗。
徙倚终朝看,溟蒙向晓加。
应同头上发,复乱眼中花。 -
11.《某获造司空府得至便座见文禽五六夷犹曲池上》 宋·毛滂
几年不解向沧洲,矰缴曾伤质转幽。
端倚主人怜采色,要随鵷鹭濯清流。 -
12.《题释骖图》 明·刘基
关中小儿勇而竞,玉帐貔貅三百乘。
焉知道上十二牛,皇天默佑周同姓。
绛宫大厉吼如雷,墨车载甲光照纟畏。
鹰腾二陵间,剑锋白皑皑。 -
13.《渡江遣怀》 明·刘基
东风吹沧江,白日照花柳。
山川半显晦,积雨晴未久。
青阳好气候,群物竞苞剖。
农夫荷锄犁,各自登陇亩。 -
14.《前日以诗赠贾麟进士繼蒙和答而杨蟠从事亦随》 宋·强至
爱君气干霜松老,一见相投许肝脑。
岂同世上秋叶交,不及岁寒如电扫。
有才无命三十强,寂寞吟斋膝长抱。
愁来遍踏公卿门,绽褐不缝谁改造。 -
15.《次韵田将仕年八十八岁作诗自喜三首》 宋·项安世
铜驼陌上少年时,走马驱车远四畿。
又见伏符明汉道,曾伤小雅咏周微。
一生世路高和下,何恨人情瘠与肥。
老矣胸怀百无著,自梳朝夕鬓毛稀。 -
16.《伤王学士》 唐·沈佺期
闭囚断外事,昧坐半馀期。
有言颖叔子,亡来已一时。
初闻宛不信,中话涕涟洏。
痛哉玄夜重,何遽青春姿。 -
17.《送皇甫曾赴上都》 唐·刘长卿
东游久与故人违,西去荒凉旧路微。
秋草不生三径处,行人独向五陵归。
离心日远如流水,回首川长共落晖。
楚客岂劳伤此别,沧江欲暮自沾衣。 -
18.《和杨师皋伤小姬英英》 唐·白居易
自从娇騃一相依,共见杨花七度飞。
玳瑁床空收枕席,琵琶弦断倚屏帏。
人间有梦何曾入,泉下无家岂是归。
坟上少啼留取泪,明年寒食更沾衣。 -
19.《伤故人歌妓》 唐·长孙佐辅
愁脸无红衣满尘,万家门户不容身。
曾将一笑君前去,误杀几多回顾人。 -
20.《和滕迈先辈伤马》 唐·章孝标
浮云变化失龙儿,始忆嘶风喷沫时。
蹄想尘中翻碧玉,尾休烟里掉青丝。
曾同客舍吞饥渴,久共名场踏嶮巇.
今日枥前兴一叹,不关行李乏金羁。