-
1.《赋月华临静夜》 唐·姚合
长空埃壒灭,皎皎月华临。
色正秋将半,光鲜夜自深。
九霄晴更彻,四野气难侵。
静照遥山出,孤明列宿沉。
高人应不寐,惊鹊复何心。
漏尽东方晓,佳期何处寻。 -
2.《题永明智觉寿禅师顶相》 宋·释道如
慧日峰高秋色冷,钱塘江静月华明。
寒光一烁周沙界,笔下看来未十成。 -
3.《和择之赋霜月》 宋·张栻
月华明洁好霜天,遥指层城几暮烟。
妙意此时谁与寄,美人湘水隔娟娟。 -
4.《望月婆罗门引》 元·王恽
小窗人静,梅枝香细月华明。
博山一缕云蒸。
好个*仙风骨,诗思苦凭陵。
有间书遮眼,*枕松声。 -
5.《王祈伊中秋不见月四首》 宋·陆文圭
中秋万里共阴晴,曾记坡翁最善评。
谁信九宵风雨外,群仙正赏月华明。 -
6.《送僧见明极和尚》 宋·释如净
机丝抽尽万缘平,休倚寒岸转路程。
千圣不携无影像,那边借伴月华明。 -
7.《与诸同僚偶会赋八题·坐久月初上》 宋·苏颂
高轩微雨过,初夕凉风生。
兀坐正幽寂,云间月华明。
移榻向寒阶,遥望孤蟾清。
所思故人远,对此伤予情。 -
8.《春江花月夜》 唐·张若虚
春江潮水连海平,海上明月共潮生。
滟滟随波千万里,何处春江无月明!
江流宛转绕芳甸,月照花林皆似霰;
空里流霜不觉飞,汀上白沙看不见。 -
9.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
10.《过华清宫绝句三首》 唐·杜牧
长安回望绣成堆,山顶千门次第开。
一骑红尘妃子笑,无人知是荔枝来。
新丰绿树起黄埃,数骑渔阳探使回。
霓裳一曲千峰上,舞破中原始下来。
万国笙歌醉太平,倚天楼殿月分明。
云中乱拍禄山舞,风过重峦下笑声。 -
11.《峨眉山月歌送蜀僧晏入中京》 唐·李白
我在巴东三峡时,西看明月忆峨眉。
月出峨眉照沧海,与人万里长相随。
黄鹤楼前月华白,此中忽见峨眉客。
峨眉山月还送君,风吹西到长安陌。 -
12.《明月篇》 明·王廷相
明月漾金波,盈盈隔绛河。
桂殿飘香迥,兔宫丸药多。
七襄机冷停织女,九重帘卷颦嫦娥。
嫦娥织女时同伴,天上人间愿相见。 -
13.《华清宫四首》 唐·张祜
风树离离月稍明,九天龙气在华清。
宫门深锁无人觉,半夜云中羯鼓声。
天阙沈沈夜未央,碧云仙曲舞霓裳。
一声玉笛向空尽,月满骊山宫漏长。 -
14.《江城子(再游武夷,至晞真馆,与道士泛月而归)》 宋·李纲
武夷山里一溪横。
晚风清。
断霞明。
行至晞真、馆下月华生。 -
15.《明月》 唐·李如璧
三五月华流炯光,可怜怀归郢路长。
逾江越汉津无梁,遥遥永夜思茫茫。
昭君失宠辞上宫,蛾眉婵娟卧毡穹。 -
16.《中秋月长句》 宋·杨万里
西山走下丹砂丸,东山飞上黄金盘。
径从碧海升青天,半湿尚带波涛痕。
初辉淡淡寒不动,月华犹轻桂华重。
黄罗团扇暗花纹,蹙金突起双龙凤。 -
17.《行香子》 宋·吴潜
行香子,走笔和韵
世事尘轻,宠辱何惊。
□不须、更问君平。
一帆客棹,几曲渔汀。 -
18.《读朱冠之诗有作三首》 宋·袁甫
浮云擘破月华明,怎得浮云不再生。
几度月明云机擘,全无云翳月全清。
后生欲解凭谁问,先觉虽知肯尽明。
苦硬工夫须彻底,秋云漠漠一轮横。 -
19.《登城感事》 明·刘三吾
华表愁闻鹤语声,女墙自照月华明。
在秦本有关中险,散楚其如垓下兵。
百战山河唯骨在,万年壁垒为谁城。
兴来不敢闲登览,只恐新亭感慨生。 -
20.《三月十二日文华殿朝贺东宫纪事册立之次日也》 明·徐阶
春霄雾散日华明,版轿西来辇路平。
帘卷朱丝瞻日表,扇分翠羽见龙行。
千官绕仗容常泰,三字开编诵已成。
连荷睿音垂劳问,老臣欢戴岂胜情。