-
1.《游褒禅山记》 宋·王安石
褒禅山亦谓之华山,唐浮图慧褒始舍于其址,而卒葬之;以故其后名之曰“褒禅”。
今所谓慧空禅院者,褒之庐冢也。
距其院东五里,所谓华山洞者,以其乃华山之阳名之也。
距洞百余步,有碑仆道,其文漫灭,独其为文犹可识曰“花山”。 -
2.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
3.《崔篆平反》 未知·佚名
崔篆,汉人也,为郡守,时王莽改制,爪牙遍及各地,严刑峻法,杀戮无辜。
篆所至之囚系满狱。
篆垂涕曰:“嗟乎,刑法酷烈,乃至于斯!此皆何罪!”遂为之平反,所出二千余人。
吏叩头谏曰:“君诚仁者,然今独君为君子,将有悔乎?”篆曰:“吾无悔,纵杀吾而赎二千人,何悔之有?”吏默然无以应。 -
4.《吴子使札来聘》 先秦·公羊高
吴无君,无大夫,此何以有君,有大夫?贤季子也。
何贤乎季子?让国也。
其让国奈何?谒也,馀祭也,夷昧也,与季子同母者四。
季子弱而才,兄弟皆爱之,同欲立之以为君。 -
5.《浮生吟》 宋·邵雍
浮生晓露边,且喜又添年。
动悔须有悔,求全未必全。
处人心上事,道物性中言。
寰宇虽然广,其谁曰不然。 -
6.《水调歌头·雷在地中复》 元·林辕
雷在地中复,山下出泉蒙。
枢机合发,时惟君子为能通。
初九潜龙勿用,上九亢龙有悔,溟滓萃黄宫。
大畜有攸利,善继养元雄。 -
7.《斩鸡栖木》 宋·冯时行
舍南开小圃,土平如沃肥。
去年种桃李,今年花离离。
畦丁不解除事,其傍树鸡栖。
雨润枝柯繁,风吹花叶披。 -
8.《昭君怨》 唐·施肩吾
马上徒劳别恨深,总缘如玉不输金。
已知贱妾无归日,空荷君王有悔心。 -
9.《滁上谪居》 宋·王禹偁
一日复一日,悠悠任此生。
所悲频谪宦,不是厌专城。
有悔皆因禄,无凶未若耕。
林泉何处好,终卜挂吾缨。 -
10.《赠日者程士熙》 宋·刘克庄
竹溪满口相称说,韩慥林间一辈流。
少不如人今已老,天之命我子难修。
桑蓬壮志无成就,箕斗虚名有悔尤。
试为端蓍占岁晚,几囤枣实几蹄牛。