-
261.《倾城误人身寄内翰洪文》 宋·朱涣
倾城误人身,嗟哉难具陈。
请君试侧耳,听妾歌其因。
妾初未笄学新妆,肌理玉雪眉黛长。
融恰窈袅销金裳,态浓意远夺目光。 -
262.《张道玄天师画降龙图》 宋·王淮
老龙不识天有数,刚要为霖触天怒。
天呼六丁驱下来,不容驻脚天街路。
雷神伐鼓云扬旗,火鞭乱打列缺驰。
海波起立一千丈,阳侯叫噪冯夷嘻。 -
263.《钱舜举画花石子母鸡图》 宋·王淮
落红香散东风软,灵岩络翠苔纹浅。
闲庭昼永日当空,花影团团移未转。
两鸡不识春意佳,栖迟也傍庭前花。
父鸡昂然气雄壮,独立峰颠发高唱。 -
264.《书感》 唐·周祚
黔首播百谷,上天苦少雨。
乾风吹白日,浮云不得聚。
桔槔声转促,炎热势未已。
去年患旱魃,龟坼竟千里。 -
265.《沁园春 玄旦日先君冀郡公作此示勉敬跋于后》 元·欧阳龙生
玄子来前,还忆汝,今朝初度时。
是吾家几世,书香阀阅,我翁畴昔,心地坦夷。
宅相伊何,泛红老子,汝母慈仁有儿。
如今恨,倚门人去,和胆为谁。 -
266.《烈女李三行》 元·胡天游
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
267.《水崖哭明圃子留》 清·方文
少小能文气似兰,里人谁不信弹冠。
只因丧乱身当废,纵使沉埋性所安。
故国有怀唯涕泪,新诗无字不悲酸。
漫劳铁匣藏枯井,此日流传血已丹。 -
268.《哀山民》 宋·赵师秀
忆君初病时,仓皇造君榻。
知为寒所中,胫痹连左胛。
蒋子丹有神,三日能屈伸。
五日扶杖立,十日行逡巡。 -
269.《野犬行》 宋·刘宰
野有犬,林有鸟。
犬饿得食声咿鸣,鸟驱不去尾毕逋。
田舍无烟人迹疏,我欲言之涕泪俱。
村南村北衢路隅,妻唤不省哭者夫, -
270.《秋怀》 宋·连文凤
天高正寥泬,深夜群动阒。
秋声从何来,淅沥复萧瑟。
须臾忽澎湃,愁思若凄恻。
罢琴试静听,纷纷鸣四壁。
有如贾少年,流涕重太息。
时事已凄凉,挽仰一今昔。
嗟余复何言,抱此长戚叔。 -
271.《奉寄文丞相》 宋·蔡郁
嗟哉此纲常,一朝已散失。
臣岂无贤良,君岂有惭德。
君臣义未明,大道致闭塞。
谁实笃忠贞,矢志不可屈。 -
272.《金陵九思》 明·邓氏
丁卯,王母归咸京,余母子从。
经浔阳,兼彭泽,自郧、襄入秦岭而之长安。
王母庚午仙矣。
辛未,有先君子之变,夫子频欲以我南,弗能也。 -
273.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。 -
274.《自题懒愚堂》 宋·何师韫
君不见南岳懒残师,佯狂啖残食。
鼻涕任垂颐,懒为俗人拭。
又不见愚溪子柳子,堂堂古遗直。
以愚言溪山,于今慕其德。 -
275.《送林以乘赴任江西佥宪》 明·蒋山卿
先帝昔巡幸,小臣同上书。
事危攀折槛,情切止乘舆。
未得陈丹悃,空令伏玉除。
天心那可问,皇怒竟何如。 -
276.《哭刘卿材》 宋·金君卿
人皆哭仲途,我独悲卿材。
仲途於卿材,犹赐也与回。
回行不可泯,孔弦有余哀。
卿材不偶圣,人孰知贤哉。 -
277.《美文文山劾董宋臣》 宋·开庆太学
拨转天网回地纪,中兴又自庚申始。
扫除阴类谁之功,有硬脊梁担得起。
鲰生曾作茶岭诗,已学希夷不愿仕。
逢人见说太平时,担书来领西湖水。 -
278.《輓陈月桥》 宋·黎献
先生仙去上青冥,收拾华词付六丁。
遗像堂堂千古月,名公落落几晨星。
文章有子传灯印,学校无人属典型。
公论权衡嗟已矣,兴言及此涕交零。 -
279.《寄进士熊退斋》 宋·李谨思
犹存火后书,罕识卷中字。
无笔补玄经,有金酬载记。
漫漫岁月驰,忽忽春秋閟。
欲辨已忘言,涕泪空垂泗。 -
280.《思郭真人》 宋·马默
郭也三峰秀,文章似性淳。
汶阳初识面,谓我旧相亲。
题诗叙游隐,於今经几春。
有家归未得,西望涕沾巾。