-
1.《先舅大中府君己亥岁尝制十四咏寿宝林褧老师》 明·杨循吉
维此鼓声何所起,击之则有本寂然。
此声既以击乃生,当其不击声何在?用手执捶以击鼓,三
者和合始有声。
如是究竟声所缘,非手非捶非鼓义。 -
2.《横吹曲辞·出塞曲》 唐·于鹄
微雪将军出,吹笳天未明。
观兵登古戍,斩将对双旌。
分阵瞻山势,潜军制马鸣。
如今新史上,已有灭胡名。 -
3.《赠怀一上人》 唐·崔颢
法师东南秀,世实豪家子。
削发十二年,诵经峨眉里。
自此照群蒙,卓然为道雄。
观生尽入妄,悟有皆成空。 -
4.《赠怀一上人》 唐·崔颢
法师东南秀,世实豪家子。
削发十二年,诵经峨眉里。
自此照群蒙,卓然为道雄。
观生尽入妄,悟有皆成空。 -
5.《出塞》 唐·于鹄
葱岭秋尘起,全军取月支。
山川引行阵,蕃汉列旌旗。
转战疲兵少,孤城外救迟。
边人逢圣代,不见偃戈时。 -
6.《出塞》 唐·于鹄
葱岭秋尘起,全军取月支。
山川引行阵,蕃汉列旌旗。
转战疲兵少,孤城外救迟。
边人逢圣代,不见偃戈时。 -
7.《自颂》 宋·孟珙
有生必有灭,无庵无可说。
踢倒玉崑崙,夜半红日出。 -
8.《严田仇节妇纪》 明·林俊
晴时一转瞬,花开不常好。
委身事夫君,百岁期长保。
梅实犹未仁,孤坟已青草。
帘前语春燕,未与伤怀抱。
有生终有灭,值幸迟与早。
孤存亦夫存,念之忧心捣。
为植坟上松,松长妾应老。 -
9.《火蛾》 唐·韩偓
阳光不照临,积阴生此类。
非无惜死心,奈有灭明意。
妆穿粉焰焦,翅扑兰膏沸。
为尔一伤嗟,自弃非天弃。 -
10.《火蛾》 唐·韩偓
阳光不照临,积阴生此类。
非无惜死心,奈有灭明意。
妆穿粉焰焦,翅扑兰膏沸。
为尔一伤嗟,自弃非天弃。