-
181.《绍熙庚戍十月偕赵仲宗舜和潘谦之曾鲁仲游九》 宋·黄榦
寒岩突兀山之阿,足履危磴攀藤萝。
岩下清泉响环佩,岩前古木交枝柯。
当中洞门忽开豁,上有石屋高嵯峨。
乾坤开关已呈露,换神守护频挥呵。 -
182.《秀川馆联句》 宋·黄介
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
183.《玉山观》 宋·李北之
峦冈经亘翠环中,中有山形如覆镛。
晋仙王郭曾登眺,名形婺女金华同。
悬崖积铁数百尺,轮囷老木参天碧。
时有金鸡击膊鸣,铿鍧响通石屋石。 -
184.《题月山寺壁三首》 宋·李处权
故国三千里,行藏岂问天。
雪峰明的的,水溜响涓涓。
指冻无完甲,琴寒有折弦。
老僧如木石,性静不须禅。 -
185.《游台感兴古风》 宋·李师圣
梵书五顶清凉府,冬冰夏雪风炎暑。
我来七月秋正寒,何况萧萧岩谷雨。
偶尔云开煦气生,溶溶满目烟光聚。
真容古基鹫峰寺,高山之麓雄今古。 -
186.《古诗四首呈刘行简给事丈》 宋·庞谦孺
一室守丘壑,四海无遐想。
乐此邻里欢,坐阅草木长。
燕寝北窗下,枕几遂俯仰。
清风动柴荆,白日照穷巷。
接目有佳色,到耳无惊响。
乐哉心迹安,庶保神气养。
百年茅檐旧,邈矣千载上。 -
187.《偈颂五十一首》 宋·释道冲
枯木龙吟,一切音响俱绝。
髑髅眼活,一切色相皆空。
觑著即瞎,听著即聋。
堪笑观音大士,无端也证圆通。 -
188.《偈颂六十七首》 宋·释原妙
谈玄谈妙,说性说心。
攒花簇锦,巧妙尖新。
如麻似粟,从古至今。
莫不皆是乘虚接响底汉,倚草附木精灵。
山僧虽是他家种草,决定不向遮里藏身。 -
189.《山中四首》 宋·释圆悟
飞瀑挂高崖,幽禽响虚谷。
怜此一片景,借得数掾屋。
涧木卧槎牙,岩花散芒馥。
策杖从所之,偶到南山麓。 -
190.《游齐山寺寻陈鸿断碑》 宋·孙迈
万木参天绕寺篱,一声孤磬彻江湄。
楼边已失陈鸿记,亭上犹存杜牧诗。
细雨乍经岩溜响,嫩苔长积石桥危。
知予好古心常切,僧与前山觅断碑。 -
191.《游南山》 宋·汪任
浈阳富佳致,无以过南山。
山高雄地理,万丈亲云端。
攀援临绝顶,气象非尘寰。
神存古庙貌,台敞旧轩栏。 -
192.《湖山纪游》 宋·王执礼
吴山东南秀,葱郁盘帝城。
西湖据其趾,御气通波心。
余膏被草木,蔚眼皆欣荣。
□晨天宇穆,惠风汎初晴。 -
193.《璜源宗人珏寿庆楼》 宋·吴浩
吾宗培世德,盛事褒一门。
仰颜有寿母,挽目见子孙。
平生青云器,威凤宜孤鶱。
脱然舍荣爵,回车息深村。 -
194.《留题云门山雍熙院》 宋·谢景温
耶溪欲尽山转青,中有三寺山为屏。
秦峰表里植苍翠,仰视万木相峥嵘。
雪霜洗尽尘土迹,龙蛇蛰处烟氛生。
我携宾友事登览,穿径已觉毛骨轻。 -
195.《山中杂咏》 宋·许必胜
月至林木异,心空空远声。
草根幽响奏,小叶孤萤明。
静念既有在,久之无可名。
轻云自闲暇,坐久山风鸣。
微雨偶然过,清心相向生。 -
196.《和宝月弹桃源春晓》 宋·许志仁
何年凿源开混茫,桃香两岸吹红香。
烟消远浦生微阳,鱼舟误行溪水长。
溪回岸转山隙光,疑有绛阙仙人房。
居民争出罗酒浆,花间笑语音琅琅。 -
197.《秀川馆联句》 宋·许子绍
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
198.《游洞霄宫》 宋·张巽
新晴草木翠光流,麦陇清和四月秋。
巽二风来山发冷,阿香雷过馨声幽。
杜鹃閧枕催归去,丁鹤攀辕欲借留。
半夜忽闻岩壑响,小诗调戏鬼神愁。 -
199.《翠蛟亭和鞏栗斋韵》 宋·赵彦假
天下名洞天,有山必有水。
馀杭山水窟,神仙所栖止。
仙人乘云玉,玉蛟留潭底。
至今雷雨夕,蛟睡时惊起。 -
200.《立秋夕作》 元·何中
但觉焦原苦,何当沛泽流?夕风微报响,古木暗藏秋。
未事冥难测,闲心远作愁。
乱山高下碧,烟霭淡浮浮。