-
121.《岐亭五首》 宋·苏轼
昨日云阴重,东风融雪汁。
远林草木暗,近舍烟火湿。
下有隐君子,啸歌方自得。
知我犯寒来,呼酒意颇急。 -
122.《次韵谢子高读渊明传?此诗为黄庭坚作?》 宋·苏轼
枯木嵌空微黯淡,古器虽在无古弦。
袖中正有南风手,谁为听之谁为传。
风流岂落正始后,甲子不数义熙前。
一山黄菊平生事,无酒令人意缺然。 -
123.《舟中听大人弹琴》 宋·苏轼
弹琴江浦夜漏水,敛衽窃听独激昂。
风松瀑布已清绝,更爱玉佩声琅珰。
自従郑卫乱雅乐,古器残缺世已忘。
千家寥落独琴在,有如老仙不死阅兴亡。 -
124.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
125.《秧马歌(并引)》 宋·苏轼
过庐陵,见宣德郎致仕曾君安止,出所作《禾谱》。
文既温雅,事亦详实,惜其有所缺,不谱农器也。
予昔游武昌,见农夫皆骑秧马。
以榆枣为腹欲其滑,以楸桐为背欲其轻,腹如小舟,昂其首尾,背如覆瓦,以便两髀,雀跃于泥中,系束藁其首以缚秧。 -
126.《顷岁从戎南郑屡往来兴凤间暇日追怀旧游有赋》 宋·陆游
昔戍蚕丛北,频行凤集南。
烽传戎垒密,驿远客程贪。
春尽花犹坼,云低雨半含。
种畲多菽粟,蓺木杂松柟。 -
127.《福昌书事言怀一百韵上运判唐通直》 宋·张耒
战国韩余壤,王畿汉旧京。
南围山峙秀,东泛洛浮清。
女几荒遗庙,宜阳认故城。
千秋迷佩玦,百战有榛荆。 -
128.《赠赵言》 宋·黄庭坚
饶阳赵方士,眼如九秋鹰。
学书不成不学剑,心术妙解通神明。
医如俯身拾地芥,相如仰面观天星。
自言方术杂鬼怪,万种一贯皆天成。 -
129.《赠希孝》 宋·黄庭坚
金玉虽满堂,一去谁能守。
石交千秋期,程婴报杵臼。
丝随丹青染,变态非复旧。
竹杖寒苍苍,草木黄落後。 -
130.《次韵奉送公定》 宋·黄庭坚
去年君渡河,枣下实离离。
今年君渡河,剥枣咏豳诗。
直缘恩义重,不惮鞍马疲。
诗书半行李,道路费岁时。 -
131.《同尧民游灵源庙廖献臣置酒用马陵二字赋诗二》 宋·黄庭坚
灵源庙前木,我昔见拱把。
七年身屡到,郁郁荫檐瓦。
春风响马衔,竝辔客萧洒。
更愿少尹贤,置酒意倾写。 -
132.《几复读庄子戏赠》 宋·黄庭坚
蜩化抢榆枋,鹏化抟扶摇。
大椿万岁寿,粪英不重朝。
有待於无待,定非各逍遥。
譬如宿舂粮,所诣岂得辽。 -
133.《次韵谢子高读渊明传》 宋·黄庭坚
枯木嵌空微暗淡,古器虽在无古弦。
袖中正有南风手,谁为听之谁为传。
风流岂落正始後,甲子不数义熙前。
一轩黄菊平生事,无酒令人意缺然。 -
134.《漫兴 其三》 元·王冕
草木何摇撼,工商已破家。
饶州沉白器,勾漏伏丹砂。
吴下难移粟,江南不运茶。
朝廷政宽大,应笑井中蛙。 -
135.《盆中树》 元·王冕
橐驼已矣树多病,后世谁能谕官政?盘根银节入盆盂,岂伊妡生之本性?童童结盖拥绿云,皮肤转卷生虫纹。
幽人重之如重宝,置诸座右同佳宾。
时时玩赏勤拂试,要做人前好颜色。
自怜无路接春风,惭愧荆榛得甘泽。 -
136.《和君倚日本刀歌》 宋·司马光
昆吾道远不复通,世传切玉谁能穷。
宝刀近出日本国,越贾得之沧海东。
鱼皮装巾香木鞘,黄白间杂鍮与铜。
百金传入好事手,佩服可以攘袄凶。 -
137.《日本刀歌》 宋·欧阳修
昆夷道远不复通,世传切玉谁能穷。
宝刀近出日本国,越贾得之沧海东。
鱼皮装贴香木鞘,黄白闲杂鍮与铜。
百金传入好事手,佩服可以禳妖凶。 -
138.《尝新茶呈圣俞》 宋·欧阳修
建安三千里,京师三月尝新茶。
人情好先务取胜,百物贵早相矜夸。
年穷腊尽春欲动,蛰雷未起驱龙蛇。
夜闻击鼓满山谷,千人助叫声喊呀。 -
139.《赠学者》 宋·欧阳修
人禀天地气,乃物中最灵。
性虽有五常,不学无由明。
轮曲揉而就,木直在中绳。
坚金砺所利,玉琢器乃成。 -
140.《葛氏鼎》 宋·欧阳修
大河昔决东南流,萧条东郡今止湫。
我从故老问其由,云古五鼎藏高丘。
地灵川秀草木稠,郁郁佳气蒸常浮。
惟物伏见数有周,秘藏奇怪神所搜。