-
201.《酹江月》 宋·李好古
西风横荡,渐霜余黄落,空山乔木。
照水依然冰雪在,耿耿梅花幽独。
抖擞征尘,扶携短策,步绕沧浪曲。
怅然心事,浮生翻覆陵谷。 -
202.《满江红·豫章滕王阁》 宋·吴潜
万里西风,吹我上、滕王高阁。
正槛外、楚山云涨,楚江涛作。
何处征帆木末去,有时野鸟沙边落。
近帘钩、暮雨掩空来,今犹昨。 -
203.《红罗袄》 宋·陈允平
别来书渐少,家远梦徒归。
念去燕来鸿,愁随秋到,旧盟新约,心与天知。
楚江上、木落林稀。
西风尚隔心期。
水阔草离离。
更皓月照影自伤悲。 -
204.《霓裳中序第一》 宋·刘辰翁
余所见庐山一两池,初不可近,渐入颇觉奇赏,因用其声用其韵试为之
银河下若木。
暖涨一川春雾绿。
白凤徘徊清淑。 -
205.《渔家傲》 宋·净端
斗转星移天渐晓。
蓦然听得鹈鹕叫。
山寺钟声人浩浩。
木鱼噪。
渡船过岸行官道。
轻舟再奈长江讨。
重添香饵为钩钓。
钓得锦鳞船里跳。
呵呵笑。
思量天下渔家好。 -
206.《念奴娇(月)》 宋·韩驹
海天向晚,渐霞收馀绮,波澄微绿。
木落山高真个是,一雨秋容新沐。
唤起嫦娥,撩云拨雾,驾此一轮玉。
桂华疏淡,广寒谁伴幽独。 -
207.《括贺新凉》 宋·林正大
酌以蒲城酒。
撷湘F8CD、秋英满泛,介君眉寿。
赠君点漆黟川墨,与印文章大手。
问此别、相逢难又。 -
208.《望江南》 宋·连妙淑
寒料峭,独立望长城。
木落萧萧天远大,□声羌管遏云行。
归客若为情。
樽酒尽,勒马问归程。
渐近芦沟桥畔路,墙荒驿夕阳明。
长短几邮亭。 -
209.《水龙吟·秋声》 清·项鸿祚
西风已是难听,如何又著芭蕉雨?
泠泠暗起,澌澌渐紧,萧萧忽住。
候馆疏(石甚),高城断鼓,和成凄楚。
想亭皋木落,洞庭波远,浑不见,愁来处。 -
210.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
211.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
212.《太史公自序》 两汉·司马迁
太史公曰:“先人有言:‘自周公卒五百岁而有孔子。
孔子卒后至于今五百岁,有能绍明世、正《易传》,继《春秋》、本《诗》、《书》、《礼》、《乐》之际?’”意在斯乎!意在斯乎!小子何敢让焉!上大夫壶遂曰:“昔孔子何为而作《春秋》哉”?太史公曰:“余闻董生曰:‘周道衰废,孔子为鲁司寇,诸侯害子,大夫雍之。
孔子知言之不用,道之不行也,是非二百四十二年之中,以为天下仪表,贬天子,退诸侯,讨大夫,以达王事而已矣。
’子曰:‘我欲载之空言,不如见之于行事之深切著明也。 -
213.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
214.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
215.《信陵君救赵论》 明·唐顺之
论者以窃符为信陵君之罪,余以为此未足以罪信陵也。
夫强秦之暴亟矣,今悉兵以临赵,赵必亡。
赵,魏之障也。
赵亡,则魏且为之后。 -
216.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
217.《招魂》 先秦·屈原
朕幼清以廉洁兮,身服义而未沫。
主此盛德兮,牵于俗而芜秽。
上无所考此盛德兮,长离殃而愁苦。
帝告巫阳曰:“有人在下,我欲辅之。 -
218.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
219.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
220.《二鹊救友》 未知·佚名
某氏园中,有古木,鹊巢其上,孵雏将出。
一日,鹊徊翔其上,悲鸣不已。
顷之,有群鹊鸣渐近,集古木上,忽有二鹊对鸣,若相语状,俄而扬去。
未几,一鹳横空而来,“咯咯”作声,二鹊亦尾其后。