-
1.《山路木芙蓉》 唐·崔橹
不向横塘泥里栽,两株晴笑碧岩隈。
枉教绝世深红色,只向深山僻处开。
万里王孙应有恨,三年贾傅惜无才。
缘花更叹人间事,半日江边怅望回。 -
2.《减字木兰花·莺初解语》 宋·苏轼
莺初解语,最是一年春好处。
微雨如酥,草色遥看近却无。
休辞醉倒,花不看开人易老。
莫待春回,颠倒红英间绿苔。 -
3.《木兰花慢·寿秋壑》 宋·吴文英
记琼林宴起,软红路、几西风。
想汉影千年,荆江万顷,槎信长通。
金狨。
锦鞯赐马,又霜横、汉节枣仍红。 -
4.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
5.《平皋木芙蓉千株烂然云锦醉行其中如游芙蓉城》 宋·舒岳祥
牡丹一名木芍药,拒霜也号木芙蓉。
好花名尽多重叠,不取枝同取貌同。
悲鸿一声天雨血,落霞万顷江饮虹。
水花已尽岸花出,千朵万朵能白红。 -
6.《所寓开利寺小池有四色莲花青黄白红红者千叶》 宋·张舜民
深山草木自幽奇,四色荷花世所稀。
孤独园中瞻佛眼,凝祥池上捧天衣。
白公没后禅林在,王俭归来幕府非。
水冷风高人不到,却怜鸥鸟日相依。 -
7.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
8.《满江红(木芙容)》 宋·白君瑞
木落林疏,秋渐冷、芙蓉新拆。
傍碧水,晓妆初鉴,露匀妖色。
故向霜前呈艳态,想应青女加怜惜。
映朝阳、翠叶拥红苞,闲庭侧。 -
9.《木兰花》 唐·欧阳炯
儿家夫婿心容易,身又不来书不寄。
闲庭独立鸟关关,争忍抛奴深院里¤
闷向绿纱窗下睡,睡又不成愁已至。 -
10.《好事近·一朵木犀花》 宋·张孝祥
一朵木犀花,珍重玉纤新摘。
插向远山深处,占十分秋色。
满园桃李闹春风,漫红红白白。
争似淡妆娇面,伴蓬莱仙客。 -
11.《梅花 其一》 元·王冕
朔风吹撼处士庐,冻云隔月天模糊。
无名草木混色界,广平心事今何如?梅花荒凉似无主,好春不到江南土。
罗浮山下蘼芜烟,玛瑙坡前荆棘雨。
相逢可惜年少多,竞赏桃李夸豪奢。 -
12.《和胡俛学士红丝桃》 宋·苏颂
京都花品予尝评,夭桃仅有十数名。
含丝繁艳今始识,鲜苞长蕊彯红缨。
春晴日暖助颜色,灼灼一片朝霞轻。
鲛绡剪碎旋装缀,虬须摘尽将纫萦。 -
13.《予久客思归以秋光都似宦情薄山色不如归意浓》 宋·仇远
乔木足秋声,红叶表秋色。
因之念湖山,恨不生羽翼。
形留神已驰,游倦交渐息。
西邻夜砧发,东邻晓机织。 -
14.《王亚之元夕招客庭下红梅两株相对盛开》 宋·王洋
君家不种通神钱,只种春色留庭前。
庭前春色谁最妍,二女解佩来江边。
沉沉华屋清夜起,火树银花月如水。
自然颜色变韶稚,况乃新妆露初洗。 -
15.《木芙蓉》 唐·韩愈
新开寒露丛,远比水间红。
艳色宁相妒,嘉名偶自同。
采江官渡晚,搴木古祠空。
愿得勤来看,无令便逐风。 -
16.《木芙蓉》 宋·李公明
孤芳照寒水,婉娩自幽闲。
万木碧无色,一花红独殷。
秋莲多绿子,晚槿亦朱颜。
却笑渊明宅,于今五柳残。 -
17.《木芙蓉》 宋·李石
荣枯一气内,造化本自公。
春花与秋蔕,孰云有不同。
试看木芙蕖,雨露滋芳丛。
嫣然生百巧,秀色倾房栊。 -
18.《县圃莲花方开同时木犀吐芳刘光远仙尉赋诗为》 宋·程公许
季丰苦积阴,泥迳殊窘步。
彼姝水花红,媚此晴色暮。
邂逅小山桂,缠洗山掌露。
相携斋阁来,不著丹铅污。 -
19.《戴时可家赏木芙蓉花醉赋》 宋·陈著
西风不是芳菲节,木落山空景凄切。
赖有桂菊聊记时,殿后拒霜花始发。
我携樽酒来问花,花于此时擅奇绝。
先白后红知物变,有色无香自韵别。 -
20.《啄木曲》 唐·白居易
莫买宝剪刀,虚费千金直。
我有心中愁,知君剪不得。
莫磨解结锥,徒劳人气力。
我有肠中结,知君解不得。