-
1.《夏日十二首》 宋·张耒
种药幽人事,还披木草经。
出川抛旧翠,过雨有新青。
术受壶中秘,方传肘后灵。
不辞勤服饵,为变发星星。 -
2.《桃花菊》 宋·韩维
霜女星娥不俗情,施朱点出浅深更。
平泉记上遗嘉品,木草经中注别名。
气得清凉开更早,色沾寒露久逾明。
今朝樽酒来篱下,不为重阳为尔倾。 -
3.《读山海经·其一》 魏晋·陶渊明
孟夏草木长,绕屋树扶疏。
众鸟欣有托,吾亦爱吾庐。
既耕亦已种,时还读我书。
穷巷隔深辙,颇回故人车。 -
4.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
5.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
6.《林德久秘寄楚辞故训传及叶音草木疏求序于余》 宋·楼钥
平时感叹屈灵均,离骚三诵涕欲零。
向来传注赖王逸,尚以舛陋遭讥评。
河东天对最杰作,释问多本山海经。
练塘后出号详备,晦翁集註尤精明。 -
7.《长生草》 宋·楼钥
我方髫龀时,已复见兹草。
仲舅尉江阳,奉亲颜色好。
窗门挂经冬,蛛丝罩轻缟。
意为霜雪残,白花乃明杲。 -
8.《看人取木绵》 宋·宋自逊
经杨有花飞作絮,黄芦有花亦为絮。
此絮天寒不可衣,但解随风乱飞舞。
木绵蒙茸入机杼,妙胜春蚕趼中缕。
均为世上一草上,有用无用迺如许。
木绵有用称者稀,杨花芦花千古传声诗。 -
9.《游江医园江避贼归四年花木皆再种已开花著子》 宋·朱翌
避地归来四阅春,春来草木尽青青。
桃花暖逐桃花水,竹叶光临竹叶瓶。
闭户自求安乐法,活人时说卫生经。
移床却就溪边坐,照我新生白发星。 -
10.《木平像吾友宣老所藏宣示寂久矣余因归朱方遇》 宋·吴则礼
布袜元不破,霜雪遮头颅。
政自要老丑,肯剃颔底须。
经卷聊关身,帐座种种无。
安用古铜瓶,捉以高鼻奴。