-
221.《予素不善饮文明诗来有西涯烂醉欲人扶之句且》 明·李东阳
梦断高阳旧酒徒,坐惊神语落虚无。
若教对饮应差胜,纵使微醺不用扶。
往事分明成一笑,远情珍重得双壶。
次公亦是醒狂客,幸未粗豪比灌夫。 -
222.《方山有求转语之作并用韵二章》 宋·杜范
观物非外索,具眼以心会。
微阳花病槁,宁供等闲醉。
我尝课前作,无言乃为最。
譬彼清庙瑟,一唱弦越外。 -
223.《偈颂一百五十首》 宋·释心月
闰二月十有五,灵山有语今分付。
心洞十方,通今贯古。
途路未归人,朝朝复暮暮。
不醉桃花村,定入杏花坞。
何如相唤复相呼,飞来峰下喫茶去。 -
224.《陈道士年十三骨气有异弈棋得妙处鲜能对者推》 宋·王洋
一枰局上无多岐,世人到此怀自疑。
方圆动静曾未识,生死眼前那得知。
长头道士年十三,眼如岩电光烂烂。
已将双脚落城市,犹自面目藏烟岚。 -
225.《会昌号湘江岸有小岘亭癸卯六月与瑞金吴丞饮》 宋·曾丰
湘水欠湘竹,岘亭非岘山。
休论真胜假,且幸冗偷闲。
眼底方尘外,栏干更树间。
哢禽如语我,剧暑未能还。 -
226.《寄韦南陵冰,余江上乘兴访之遇寻颜尚书笑有此赠》 唐·李白
南船正东风,北船来自缓。
江上相逢借问君,语笑未了风吹断。
闻君携伎访情人,应为尚书不顾身。 -
227.《可叹》 唐·杜甫
天上浮云如白衣,斯须变幻如苍狗。
古往今来共一时,人生万事无不有。
近者抉眼去其夫,河东女儿身姓柳。
丈夫正色动引经,酆城客子王季友。 -
228.《生生亭》 唐·孟郊
滩闹不妨语,跨溪仍置亭。
置亭嵽嵲头,开窗纳遥青。
遥青新画出,三十六扇屏。
褭褭立平地,棱棱浮高冥。 -
229.《伤虞将军(一作伤河东虞押衙)》 唐·许浑
白首从军未有名,近将孤剑到江城。
巴童戍久能番语,胡马调多解汉行。
对雪夜穷黄石略,望云秋计黑山程。
可怜身死家犹远,汴水东流无哭声。 -
230.《莺出谷》 唐·刘得仁
东风潜启物,动息意皆新。
此鸟从幽谷,依林报早春。
出寒虽未及,振羽渐能频。
稍类冲天鹤,多随折桂人。
尊前喧有语,花里昼藏身。
若向秾华处,馀禽不见亲。 -
231.《早春归山中旧居(一作寓居有怀呈旧知)》 唐·薛能
绿草闭闲院,悄然花正开。
新年人未去,戊日燕还来。
雨地残枯沫,灯窗积旧煤。
归田语不忘,樗散料非才。 -
232.《春晚旅次有怀》 唐·刘沧
晚出关河绿野平,依依云树动乡情。
残春花尽黄莺语,远客愁多白发生。
野水乱流临古驿,断烟凝处近孤城。
东西未遂归田计,海上青山久废耕。 -
233.《书怀》 唐·李频
宦途从不问,身事觉无差。
华发初生女,沧洲未有家。
却闲思洞穴,终老旷桑麻。
别访栖禅侣,相期语劫沙。 -
234.《念奴娇(符昌研写寄朱胡梅词,酬唱语皆不凡,因次其韵)》 宋·李光
榕林叶暗,见一枝独放,霜华争白。
写我精神惟赖有,潇洒西湖词客。
玉骨清羸,冰容冷落,似恨关山隔。
蛮烟侵妒,未应减动肌雪。 -
235.《念奴娇(丁卯上巳,燕集叶尚书蕊香堂赏海棠,即席赋之)》 宋·张元干
蕊香深处,逢上巳、生怕花飞红雨。
万点胭脂遮翠袖,谁识黄昏凝伫。
烧烛呈妆,传杯绕槛,莫放春归去。
垂丝无语,见人浑似羞妒。 -
236.《水龙吟(爱李延年歌、淳于髡语合为词,庶几高唐、神女、洛神赋之意云)》 宋·辛弃疾
昔时曾有佳人,翩然绝世而独立。
未论一顾倾城,再顾又倾人国。
宁不知其,倾城倾国,佳人难得。
看行云行雨,朝朝暮暮,阳台下、襄王侧。 -
237.《蝶恋花(戊戌和邓南秀)》 宋·赵师侠
柳眼窥春春渐吐。
又是东风,摇曳黄金树。
宜入新春闻好语。
一犁处处催耕雨。
未有花须金缕缕。
醉梦悠扬,似蝶翩跹舞。
一枕仙游何处去。
觉来依旧江南住。 -
238.《月底修箫谱(寓祝英台近乙未之秋高邮朱使君钱塘北关舟中)》 宋·张辑
客西湖,听夜雨。
更向别离处。
小小船窗,香雪照尊俎。
断肠一曲秋风,行云不语。 -
239.《水调歌头(解印有期戏作)》 宋·刘克庄
老子颇更事,打透利名关。
百年扰扰于役,何异入槐安。
梦里偶然得意,醒后才堪发笑,蚁穴驾车还。
恰佩南柯印,仿佛毂曾丹。 -
240.《扫花游(赠芸隐)》 宋·吴文英
草生梦碧,正燕子帘帏,影迟春午。
倦茶荐乳。
看风签乱叶,老沙昏雨。
古简E868篇,种得云根疗蠹。