-
101.《拟魏太子邺中集诗 魏太子》 南北朝·谢灵运
小序建安末,余时在邺宫,朝游夕燕,究欢愉之极。
天下良辰美景,赏心乐事,四者难并。
今昆弟友朋,二三诸彦,共尽之矣。
古来此娱,书籍未见,何者?楚襄王时有宋玉、唐景,梁孝王时有邹、枚、严、马,游者美矣,而其主不文;汉武帝徐乐诸才,备应对之能,而雄猜多忌,岂获晤言之适?不诬方将,庶必贤于今日尔。 -
102.《云安监劝学诗》 宋·王日翚
云安古汤谿,□□□□滨。
无室不盐烟,无民不樵薪。
士子独希少,锥刀事艰辛。
我因沿檄来,暇日聊咨询。 -
103.《和邵观复见赠》 宋·黄公度
诗才千丈清且嵬,笔力万牛挽不回。
平生用心有根柢,丱角指南得天才。
江西波澜浩如海,一派流落天南垓。
久谓升堂胔已哜,可是持鼓门过雷。 -
104.《余壬戌春校试进士同事者五十五人至戊子岁因》 宋·吴芾
只存我与二三公,可叹人生瞬息中。
给使老来身未死,知能几度见春风。 -
105.《桃源图》 宋·楼钥
桃源初传武陵谿,靖节作记人不疑。
其先深避嬴政虐,嘉遯与世真相违。
尚不知汉况晋魏,子孙绵远无终期。
正如三韩有秦语,传为神仙愈难知。 -
106.《题贾俨不忘室》 宋·叶适
贾子好脩士,躬耕鹿岩阿。
茂木俯青泉,幽处堪逶迤。
有室净棐几,图史参前罗。
独能取我语,标榜相巍峨。 -
107.《答贺者》 宋·项安世
自闻诸贤兴,便谓我当出。
亲朋愿其贵,贺者日盈室。
虽感贺者情,奈此十年疾。
平生万事伪,独有病是实。 -
108.《次韵刘元煇喜予还家携酒见访三首》 宋·方回
死者已无知,生者暂为客。
三年归故庐,松竹元自碧。
屡惊山中人,永卧泉下夕。
一二老朋友,何处卜兆宅。 -
109.《九月二十六日雪予未之见北人云大都是时亦无》 宋·方回
立冬犹十日,衣亦未装绵。
半夜风翻屋,侵晨雪满船。
非时良可怪,吾老最堪怜。
通袖藏酸指,凭栏耸冻肩。
枯肠忽萧索,残菊尚鲜妍。
贫苦无衾者,应多疾病缠。 -
110.《寄章友直》 宋·李覯
人生何中贵,贵在天资秀。
譬如沙石间,金玉岂常有。
有才不善用,多为淫邪诱。
嗟哉栋梁材,往往厄樵手。 -
111.《次韵孔平仲著作见寄四首》 宋·苏辙
昔在京城南,成均封茅屋。
清晨屣履过,不顾车击毂。
时有江南生,能使多士服。
同侪畏锋锐,兄弟更驰逐。 -
112.《客舍喜郑三见寄》 唐·刘长卿
客舍逢君未换衣,闭门愁见桃花飞。
遥想故园今已尔,家人应念行人归。
寂寞垂杨映深曲,长安日暮灵台宿。 -
113.《沁园春》 宋·刘将孙
书避乱所见女子,末有埋冤姐姐,衔恨婆婆语,极俚。
后有螺川杨氏和二首,又自序生杨嫁罗,丙子暮春,自涪翁亭下舟行,追骑迫,间逃入山,卒不免于驱掠。
行三日,经此桥,睹无闻二词,以为特未见其苦,乃和于壁。
复云,观者毋谓弄笔墨非好人家儿女,此词虽俚,谅当近情,而首及权奸误国。 -
114.《磅大受赴选天官》 宋·邹浩
元佑真人初御天,四门穆穆来忠言。
阆风学士望朝野,即日赐环司谏垣。
当时同列继登用,独先朝露归九原。
位不酬身在孙子,嶷嶷诸子声名喧。 -
115.《次袁尚书巫山十二峰二十五韵》 宋·李嘉谋
道人爱山出天姿,自谓计黠人嫌痴。
独游名山看不足,每得胜处行为迟。
谁人能知物外赏,世上自有灵中奇。
一行作吏困汩没,便与好境相参差。 -
116.《书义倡传后》 宋·钟明
洞庭之南潇湘浦,佳人娟娟隔秋渚。
门前冠盖但如云,玉貌当年谁为主。
风流学士淮海英,解作多情断肠句。
流传往往过湖岭,未见谁知心已赴。 -
117.《钱舜举寒林七贤图》 明·高得旸
骚坛逸响何寥寥,作者逝矣谁能招。
诜然七子美风度,乃有遗像图生绡。
衣冠半带晋秀气,人物绝是唐中朝。
想当朝事得休暇,拟采野景归风谣。 -
118.《南溪有会景亭处众亭之间无所见甚不称其名予》 宋·苏轼
为制名曰招隐仍为诗以告来者庶几迁之飞檐临古道,高榜观游人。
未即令公隐,聊须濯路尘。
茆茨分聚落,烟火傍城闉。
林缺湖光漏,窗明野意新。 -
119.《次韵孙巨源寄涟水李盛二著作并以见寄五绝》 宋·苏轼
南岳诸刘岂易逢,相望无复马牛风。
山公虽见无多子,社燕何由恋塞鸿。
(昔与巨源、刘贡父、刘莘老相遇于山阳,自尔契阔,惟巨源近者复相见于京口。
)高才晚岁终难进,勇退当年正急流。 -
120.《孤山二咏(并引)》 宋·苏轼
孤山有陈时柏二株。
其一为人所薪,山下老人自为儿已见其枯矣,然坚悍如金石,愈于未枯者。
僧志诠作堂于其侧,名之曰柏堂。
堂与白公居易竹阁相连。