-
1.《括水调歌》 宋·林正大
太行有盘谷,隐者所翱翔,丈夫行世,磊磊落落信行藏。
遇则声名利泽,不遇采山钓水,何似两俱忘。
谁解盘中趣,与酒为歌章。
问何如,盘之乐,乐无央。 -
2.《从赵季仁游洞作》 宋·罗大经
瑰奇恣搜贝千趾,老仙遗祠邈谁始。
后继述之□□李,异枝同根隆复祉。
巨画更鑱埒前美,紫气临关西未止。
张留著书繄尹喜,末孙铭焉适当尔,附名崖端永不毁。 -
3.《为纪生借屋》 宋·刘宰
乃祖焚身为祖刘,末孙那敢不相周。
单辞往扣贤公子,茅屋保妨得借留。 -
4.《赋得游人久不归(一作刘孝孙诗,又作贺朝清)》 唐·贺朝
乡关眇天末,引领怅怀归。
羁旅久淫滞,物色屡芳菲。
稍觉出意尽,行看蓬鬓稀。
如何千里外,伫立沾裳衣。 -
5.《赋得游人久不归(一作刘孝孙诗,又作贺朝诗)》 唐·贺朝清
乡关眇天末,引领怅怀归。
羁旅久淫滞,物色屡芳菲。
稍觉私意尽,行看鬔鬓稀。
如何千里外,伫立沾裳衣。 -
6.《乱后江西过孙鲂旧居因寄》 唐·齐己
旧游重到倍悲凉,吟忆同人倚寺墙。
何处暮蝉喧逆旅,此中山鸟噪垂杨。
寰区有主权兵器,风月无人掌桂香。
欲寄此心空北望,塞鸿天末失归行。 -
7.《报孙会宗书》 两汉·杨恽
恽材朽行秽,文质无所底,幸赖先人余业,得备宿卫。
遭遇时变,以获爵位。
终非其任,卒与祸会。
足下哀其愚,蒙赐书教督以所不及,殷勤甚厚。 -
8.《送孙叔康赴御史府》 宋·王安石
古人喜经纶,万事惭强聒。
时来上青冥,俯仰但一节。
危言回丘山,声利尽毫末。
由来治乱体,宿昔心已达。 -
9.《怀孙子实》 宋·秦观
举眼趋浮末,斯人独好修。
青春三不惑,黄卷百无忧。
玉出方流润,鸾停翠竹幽。
相思自成韵,不必寄西邮。 -
10.《永遇乐 检校停云新种杉松,戏作·时欲作亲旧报书,纸笔偶为大风吹去,末章因及之》 宋·辛弃疾
投老空山,万松手种,政尔堪叹。
何日成阴,吾年有几,似见儿孙晚。
古来池馆,云烟草棘,长使後人凄断。
想当年、良辰已恨,夜阑酒空人散。