-
281.《寄题玉山诗一百韵》 明·张仲举
治理逢熙运,钦明仰圣皇。
至仁侔覆载,上德配轩唐。
大业勤弘济,元臣协赞襄。
贤科收俊造,庭实粲珪璋。 -
282.《述怀》 明·赵南星
人生苦繁忧,能哭不能歌。
歌既非人情,哭亦将如何。
造化浩无心,劳结徒自多。
从君断肠尽,安得神为呵。 -
283.《送长蘅偕计北上二首》 明·郑胤骥
平生少年时,嬉游爱冬至。
痴儿三五群,狂纵无复忌。
尔来渐老大,遂觉情怀异。
不惜事业赊,不惜居诸费。 -
284.《古风其十四》 唐·李白
胡关饶风沙。
萧索竟终古。
木落秋草黄。
登高望戎虏。 -
285.《送王屋山人魏万还王屋》 唐·李白
仙人东方生,浩荡弄云海。
沛然乘天游,独往失所在。
魏侯继大名,本家聊摄城。
卷舒入元化,迹与古贤并。 -
286.《古风其二十》 唐·李白
昔我游齐都。
登华不注峰。
兹山何峻秀。
绿翠如芙蓉。 -
287.《感遇其四》 唐·李白
宋玉事楚王。
立身本高洁。
巫山赋彩云。
郢路歌白雪。
举国莫能和。
巴人皆卷舌。
一感登徒言。
恩情遂中绝。 -
288.《和朝回与王炼师游南山下》 唐·白居易
蔼蔼春景余,峨峨夏云初。
躞蹀退朝骑,飘摇随风裾。
晨从四丞相,入拜白玉除。
暮与一道士,山寻青溪居。 -
289.《送岑著作》 宋·苏轼
懒者常似静,静岂懒者徒。
拙则近于直,而直岂拙欤。
夫子静且直,雍容时卷舒。
嗟我复何为,相得欢有余。 -
290.《子由新修汝州龙兴寺吴画壁》 宋·苏轼
丹青久衰工不艺,人物尤难到今世。
每摹市井作公卿,画手悬知是徒隶。
吴生已与不传死,那复典刑留近岁。
人间几处变西方,尽作波涛翻海势。 -
291.《鱼蛮子》 宋·苏轼
江淮水为田,舟楫为室居。
鱼虾以为粮,不耕自有余。
异哉鱼蛮子,本非左衽徒。
连排入江住,竹瓦三尺庐。 -
292.《咏怪石》 宋·苏轼
家有粗险石,植之疏竹轩。
人皆喜寻玩,吾独思弃捐。
以其无所用,晓夕空崭然。
碪础则甲斮,砥砚乃枯顽。 -
293.《浰阳早发》 宋·苏轼
富贵本先定,世人自荣枯。
嚣嚣好名心,嗟我岂独无。
不能便退缩,但使进少徐。
我行念西国,已分田园芜。 -
294.《浰阳早发》 宋·苏轼
富贵本无定,世人自荣枯。
嚣嚣好名心,嗟我岂独无。
不能便退缩,但使进少徐。
我行念西国,已分田园芜。 -
295.《送司勋子才丈赴梓州》 宋·苏轼
别日已苦迫,见日未可期。
曷不惜此日,相从把酒卮。
人生初甚乐,譬若枰上棋。
纵横听汝手,聚散岂吾知。 -
296.《故周茂叔先生濂溪(溪在庐山下·)》 宋·苏轼
世俗眩名实,至人疑有无。
怒移水中蟹,爱及屋上乌。
坐令此溪水,名与先生俱。
先生本全德,廉退乃一隅。 -
297.《次韵定慧钦长老见寄八首(并引)》 宋·苏轼
苏州定慧长老守钦,使其徒卓契顺来惠州,问予安否,且寄《拟寒山十颂》。
语有璨、忍之通,而诗无岛、可之寒,吾甚嘉之,为和八首。
左角看破楚,南柯闻长滕。
钩帘归乳燕,穴纸出痴蝇。 -
298.《溯江至武昌》 唐·孟浩然
家本洞庭上,岁时归思催。
客心徒欲速,江路苦邅回。
残冻因风解,新正度腊开。
行看武昌柳,仿佛映楼台。 -
299.《题吴熙仲云萍录》 宋·戴复古
家在蓬莱海上居,出身履历一时无。
姓名羞上云萍录,本是烟波一钓徒。 -
300.《送刘贡父舍人二首》 宋·秦观
观也本诸生,早与世参商。
方枘不量凿,交亲指为狂。
末路辱公知,赐出非所望。
相期古人处,岂止事文章。