-
321.《古诗赠兴宗》 宋·司马光
穷达有常分,得丧难豫言。
古今浩茫茫,倚伏安可原。
轩掌彼自荣,兴俗同崩奔。
锱铢校重轻,冰火殊凉温。 -
322.《大热二首》 宋·欧阳修
四时成万物,寒暑迭钧陶。
壮阳当用事,大夏蒸炎歊。
造化本无情,怨咨徒尔劳。
身微天地阔,四顾无由逃。
九门阊阖开,万仞昆仑高。
积雪寒凛凛,清风吹寥寥。
嗟我虽欲往,而身无羽毛。 -
323.《送朱职方提举运盐》 宋·欧阳修
齐人谨盐筴,伯者之事尔。
计口收其余,登耗以生齿。
民充国亦富,粲若有条理。
惟非三王法,儒者犹为耻。 -
324.《新春有感寄常夷甫》 宋·欧阳修
余生本羇孤,自少已非壮。
今而老且病,何用苦惆怅。
误蒙三圣知,贪得过其量。
恩私未知报,心志已凋丧。 -
325.《依韵答提刑张太博尝新醖》 宋·范仲淹
南阳本佳处,偶得作守臣。
地与汝填近,古来风化纯。
当官一无术,易易复循循。
长使下情达,穷民奚不伸。 -
326.《送薛氏妇归绛州》 宋·梅尧臣
在家勖尔勤,女功无不喜。
既嫁训尔恭,恭己乃远耻。
我家本素风,百事无有侈。
随宜且奁箱,不陋复不鄙。 -
327.《依韵和李君读余注孙子》 宋·梅尧臣
我世本儒术,所谈圣人篇。
圣篇辟乎道,信谓天地根。
众贤发蕴奥,授业称专门。
传笺与注解,璨璨今犹存。 -
328.《彼鴷吟》 宋·梅尧臣
断木喙虽长,不啄柏与松。
松柏本坚直,中心无蠹虫。
广庭木云美,不与松柏比。
臃肿质性虚,圬蝎招猛觜。 -
329.《观何君宝画》 宋·梅尧臣
燕马易画,吴牛难图。
马骨隐细牛骨麤,马毛厚密牛毛疏。
麤疏必辨别,细密多模胡。
乃知戴嵩笔,能出韩干徒。 -
330.《锦竹》 宋·梅尧臣
虽作湘竹纹,还非楚筠质。
化龙徒有期,待凤曾无实。
本与凡草俱。
偶亲君子室。 -
331.《依韵自和送诗寄潘歛州》 宋·梅尧臣
潘侯擅诗笔,五色神授江。
世家有大勋,佐舜同厖降。
子孙逢太平,少小事书窗。
源流本慷慨,吐论皆经邦。 -
332.《答衍师见赠》 明·高启
衍师本儒生,眉骨甚疏峭。
轩然出人群,快若击霜鹞。
早尝垂长绅,挟册诵周邵。
欲陈兴坏端,往应乞言诏。 -
333.《赠漫客》 明·高启
畸人诚达生,聱叟亦旷士。
漫客乃其徒,放意在云水。
有山即漫游,有竹乃漫止。
漫吟不求工,漫饮不须美。
与物无留情,所适皆漫尔。
人生本漫寄,何事纷戚喜。
与子作漫交,逍遥论兹理。 -
334.《避地》 宋·晁说之
避地半徒步,身存亦幸哉。
有诗惭寡和,无酒愧空杯。
重镇求须与,亲王去未回。
吾生本多乐,今日但余哀。 -
335.《和胡少汲游山》 宋·晁说之
峭直汉大夫,伊余忝末胄。
出不还良媒,生本值恶宿。
高曾耀图牒,罪戾辱堂构。
十饥付群儿,万恨阁孤咮。 -
336.《海陵社日》 宋·晁说之
信美非真美,徒劳本自劳。
异乡今日社,寂寞食无糕。 -
337.《乞宫观报罢作》 宋·晁说之
明时不可干,多虑自多艰。
颇谢散班格,徒怜本色官。
高门宁倚伏,下客强悲懽。
郑驷应相念,秦川岁律殚。 -
338.《谢邵三十五郎博诗卷》 宋·晁说之
我尝为历学,上元要极远。
上元有远迩,疏密出早晚。
顾惟尔大父,皇极探其本。
唐尧上百代,日月来衮衮。 -
339.《赠秉放处士》 宋·王禹偁
媒雉不诱凤,由鹿不致麟。
终南有嘉士,天子不得臣。
板舆入穷谷,同隐之推亲。
种木山之阿,采兰涧之滨。 -
340.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。