-
1.《临江仙·本是一般孤另物》 元·尹志平
本是一般孤另物,被他染着难知。
迷云消散慧风吹。
何劳身外觅,端坐是天西。
万语千言终未悟,悟来一字成非。
竿头进步勿生疑。
般般都撒手,种种自皆离。 -
2.《西江月·本是一团血肉》 元·纸舟先生
本是一团血肉,惺惺全借阳神。
起居言语是谁灵。
神去更无把柄。
说出万般名相,教人转入迷津。
自从今日悟全真。
妙语奇言不信。 -
3.《还俗尼(本是歌妓)》 唐·吴融
柳眉梅额倩妆新,笑脱袈裟得旧身。
三峡却为行雨客,九天曾是散花人。
空门付与悠悠梦,宝帐迎回暗暗春。
寄语江南徐孝克,一生长短托清尘。 -
4.《杨尚书寄郴笔知是小生本样令更商榷使尽其功辄献长句》 唐·柳宗元
截玉铦锥作妙形,贮云含雾到南溟。
尚书旧用裁天诏,内史新将写道经。
曲艺岂能裨损益,微辞只欲播芳馨。
桂阳卿月光辉遍,毫末应传顾兔灵。 -
5.《暮春自南台丞再除给事中(仍是本厅几榻杖履宛然如旧)》 唐·薛存诚
再入青锁闱,忝官诚自非。
拂尘惊物在,开户似僧归。
积草渐无径,残花犹洒衣。
禁垣偏日近,行坐是恩辉。 -
6.《感皇恩(次任为慈围寿,是年慈闱六十二岁本命后一年也)》 宋·赵孟坚
一百二十年,两番甲子。
前番风霜饱谙矣。
今番甲子,一似腊尽春至。
程程有好在,应惭愧。
莫道官贫,胜如无底。
随分杯筵称家计。
从今数去,尚有五十八生朝里。
待儿官大,做奢遮会。 -
7.《是日往观果刻本盖世贤招饮恐客不至故绐尔乃》 明·吴宽
出门骑马踏雪沙,玉堂吏散成空衙。
何人手剪吴江水,而我自眩梁园花。
客居长至叹寂寞,赖有东邻仙李家。
试开泥尊香泼蚁,却笑石本光翻鸦。 -
8.《邻翁以黄菊一本见赠是岁冬暖梅已成蕾以四韵》 宋·郑刚中
邻翁情郑重,赠我小金钱。
半锸开苍藓,全根带晓烟。
数花浮酒面,三嗅种篱边。
舍北疏梅近,馨香更勉旃。 -
9.《梦放翁为予作贫乐斋扁诚斋许画斋壁予本无是》 宋·方岳
晴窗欲晓鸟声春,唤起藜床入定身。
老去不知三月暮,梦中亲见两诗人。