-
1.《游山西村》 宋·陆游
莫笑农家腊酒浑,丰年留客足鸡豚。
山重水复疑无路,柳暗花明又一村。
箫鼓追随春社近,衣冠简朴古风存。
从今若许闲乘月,拄杖无时夜叩门。 -
2.《与村老对饮》 唐·韦应物
鬓眉雪色犹嗜酒,言辞淳朴古人风。
乡村年少生离乱,见话先朝如梦中。 -
3.《吾宗(卫仓曹崇简)》 唐·杜甫
吾宗老孙子,质朴古人风。
耕凿安时论,衣冠与世同。
在家常早起,忧国愿年丰。
语及君臣际,经书满腹中。 -
4.《吾宗(卫仓曹崇简)》 唐·杜甫
吾宗老孙子,质朴古人风。
耕凿安时论,衣冠与世同。
在家常早起,忧国愿年丰。
语及君臣际,经书满腹中。 -
5.《玉带生歌并序》 清·朱彝尊
玉带生,文信国所遗砚也。
予见之吴下,既摹其铭而装池之,且为之歌曰:玉带生,吾语汝:汝产自端州,汝来自横浦。
幸免事降表,佥名谢道清,亦不识大都承旨赵孟俯。
能令信公喜,辟汝置幕府。 -
6.《散步至三家村》 宋·陆游
人情简朴古风存,暮过三家水际村。
见说终年常闭户,仍闻累世自通婚。
罾船归处鱼餐美,社瓮香时黍酒浑。
记取放翁扶杖处,渚蒲烟草湿黄昏。 -
7.《挽万监丞益之》 宋·文天祥
文华时辈右,质朴古风馀。
壁上舂陵记,屏间太极图。
云山居士屋,风雪故人书。
一梦中观化,尧夫以后无。 -
8.《仙迹岩题诗二十三首·道院》 宋·无名氏
幽栖枹朴古先精,宴坐参同元化并。
一炷青香腾瑞霭,云端时透步虚声。 -
9.《戊寅老人生旦》 宋·陈文蔚
吾家本是田家子,其先世世居田里。
儿因逐食浪飘蓬,欲归无以供甘旨。
吾翁亦能某淡薄,日夕饭疏而饮水。
浑然质朴古人风,固应自有长生理。 -
10.《拾得古砚》 唐·姚合
僻性爱古物,终岁求不获。
昨朝得古砚,黄河滩之侧。
念此黄河中,应有昔人宅。
宅亦作流水,斯砚未变易。 -
11.《续古二十九首》 唐·陈陶
大尧登宝位,麟凤焕宸居。
海曲沾恩泽,还生比目鱼。
生值揖逊历,长歌东南春。
钓鳌年三十,未见天子巡。 -
12.《古砚》 唐·无名氏
癖性爱古物,终岁求不得。
昨朝得古砚,兰河滩之侧。
波涛所击触,背面生隟隙。
质状朴且丑,令人作不得。 -
13.《古兴》 唐·赵氏1
郁蒸夏将半,暑气扇飞阁。
骤雨满空来,当轩卷罗幕。
度云开夕霁,宇宙何清廓。
明月流素光,轻风换炎铄。 -
14.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
15.《得琴砚古雅堂》 宋·陈郁
端溪湮塞焦桐已,罗旅文房尚奢侈侈。
古风雅志莫养成,从此词章堕雕靡。
仙岩名士独不然,家有琴砚皆世传。
熨焦蛇断互左右,俾受弹弄供磨研。 -
16.《览古四十二首 其三十二》 元·杨维桢
尝疑王孝子,素履朴且庄。
门生服县役,径行想不扬。
孝子躬馌具,罄折在道旁。
门生役已脱,诡道由此行。 -
17.《郢城怀古》 唐·李百药
客心悲暮序,登墉塘瞰平陆。
林泽窅芊绵,山川郁重复。
王公资设险,名都拒江隩。
方城次北门,溟海穷南服。 -
18.《擬古》 宋·田锡
天风吹雨来,黄土为柔埴。
一经女娲手,蹶然含性识。
悲哉商子孙,不能述祖德。
愚朴变浇漓,化之尤费力。 -
19.《重修复古殿纪事》 宋·宋理宗
烈祖谋诒燕,冲人命绍龟。
禁严瞻复古,缔创想当时。
凤纪因多历,翚飞欲寝隳。
端居常念此,凉德恐羞之。 -
20.《赠刘忠朴》 宋·文天祥
楹何为折剑何借,须肯为佛粪肯尝。
马公布衾王公饭,石家锦障丁家香。
忠邪佞邪两无定,一雕一璞异其性。
忠朴先生躔法高,古今四者岂关命。
五九六馀能善恶,铁算不是并州错。
便从忠朴问如今,忠果谁忠朴谁朴。