-
1.《释奠诗应令》 隋代·江总
肃仰鸿化。
恭闻盛典。
人握悬藜。
家藏瑚琏。
顾惟朽谢。
暮识肤浅。
恩谬爵浮。
心惭貌{忄典}。 -
2.《次韵盛教授》 宋·陈造
词章有馀力,老色叹侵寻。
况苦漳滨卧,俄聆正始音。
新篇惊间发,平处冠来今。
修月无前手,凌云得此心。 -
3.《玉堂春 继重阳韵 重阳真人分梨十化集卷下》 元·马钰
玉悟金通,心心从教化。
玉虎金龙,时时相迓。
玉滟金波,澄澄成次亚。
见玉溪中,产玉芽。
玉叶金枝,荣荣无朽谢。
玉姹金婴,闲闲看舍。
玉户金关,明明开上下,唱玉堂春,赏玉花。 -
4.《谢王大夫奏表》 唐·方干
非唯言下变荣衰,大海可倾山可移。
如剖夜光归暗室,似驱春气入寒枝。
死灰到底翻腾焰,朽骨随头却长肥。
便杀微躬复何益,生成恩重报无期。 -
5.《投谢钱武肃》 唐·吴仁璧
东门上相好知音,数尽台前郭隗金。
累重虽然容食椹,力微无计报焚林。
弊貂不称芙蓉幕,衰朽仍惭玳瑁簪。
十里溪光一山月,可堪从此负归心。 -
6.《谢人惠紫栗拄杖》 唐·齐己
仙掌峰前得,何当此见遗。
百年衰朽骨,六尺岁寒姿。
雪外兼松凭,泉边待月欹。
他时出山去,犹谢见相随。 -
7.《谢人惠紫栗拄杖》 唐·齐己
仙掌峰前得,何当此见遗。
百年衰朽骨,六尺岁寒姿。
雪外兼松凭,泉边待月欹。
他时出山去,犹谢见相随。 -
8.《谢重缘旧山水障子》 唐·齐己
敢望重缘饰,微茫洞壑春。
坐看终未是,归卧始应真。
已觉心中朽,犹怜四面新。
不因公子鉴,零落几成尘。 -
9.《登谢屐亭赠谢行之》 宋·叶绍翁
君家灵运有山癖,平生费却几两屐。
从人唤渠作山贼,内史风流定谁识。
西窗小憩足力疲,梦赋池塘春草诗。
只今屐朽诗不朽,五字句法谁人追。 -
10.《杨少监寄西征近诗来,因赋二绝为谢·诗卷第》 宋·范成大
柴门重客醉中归,尚忆挥毫索纸时。
何物与侬供不朽,西征卷首石湖诗。 -
11.《谢文灏元丰上文藁》 宋·黄庭坚
虎豹文章非一斑,乳雉五色蜃胎寒。
天生材器各有用,相如名独重太山。
风流小谢宣城後,少年如春胆如斗。
裕陵书藁公不朽,持名铁石要长久。 -
12.《圣俞惠诗复以二章为谢》 宋·司马光
我得圣俞诗,终身变何有。
名字吒文编,佗年知不朽。 -
13.《代书谢王胜之学寄莱石茶酒器》 宋·邵雍
东山有石若琼玖,匠者追琢可盛酒。
君子得之惜不用,殷勤远寄林下叟。
林叟从来用瓦盏,惊惶不敢擎上手。
重诫儿童无损伤,缄藏复以待贤友。 -
14.《转秩奉词蒙朝佐子静庆以四六戏裁长句为谢》 宋·刘子翚
一岭无情阻面谈,鸣翰忽堕得双函。
抽黄对白虽云妙,刻朽嘘枯祗益惭。
小转只缘官带右,雄飞无复梦图南。
借留赖有天台侣,老矣真成七不堪。 -
15.《谢韩干送丝糕》 宋·陈造
玉颗莹澈珠就磋,吴乡早粳莫计过,无乃风露秀结异,移种昆仑之水禾。
君家厨妇穷百技,三舂九浙付重罗。
银丝万寻忽萦积,中疎外洁生搓挼。 -
16.《和谢公定观秘阁文与可枯木》 宋·陈师道
斯人不复有,累世或可期。
每於丹青里,一见如平时。
坏障尘得入,惨澹令人悲。
墨色落欲尽,严颜终不移。 -
17.《谢潘令卫惠松木》 宋·郑刚中
子美欲得广厦千万间,大庇天正宗是士俱欢颜。
嗟我一室久疏陋,风飘雨剥堵不环。
欲具茅茨小编葺,斤斧四顾家无山。
谁谓潘郎坐华屋,肯为湫隘兴永叹。 -
18.《胡彦功挽章中间家事少贬遂谢宾客绝馈饷者三》 宋·姜特立
祖风文采秀儒林,父德幽遐玉有音。
廷尉何妨谢诸客,鸱夷还复致千金。
门前舆马多英贵,架上图书浩古今。
欲识遗芳传不朽,伯喈文字在球琳。 -
19.《谢叶处士写照》 宋·楼钥
老我旧曾官日边,随众年除仍岁迁。
母子日夜念乡国,但欲共耕绵上田。
叶君写照妙一世,画我形模在山水。
有如虎头貌幼舆,正合置之岩石里。 -
20.《和谢孟彝秘丞馆中书怀》 宋·程公许
虎头一生信痴绝,虚名误人可多窃。
萧速白发宁可贷,流浪红尘几时歇。
三神山夐隔嚣纷,众君子聚莹冰雪。
尘犀时接宝唾香,玄关要待玉{上竹下氐}掣。