-
1.《孤雁》 唐·陆龟蒙
我生天地间,独作南宾雁。
哀鸣慕前侣,不免饮啄晏。
虽蒙小雅咏,未脱鱼网患。
况是婚礼须,忧为弋者篡。 -
2.《曲倚》 宋·刘子翚
器成因揉木,偃月势相侔。
适用形虽巧,论材性本柔。
倦凭观秘籙,趺坐接禅流。
莫效愚溪戮,时多曲似钩。 -
3.《连日与性之王君谈遽来告别因作》 宋·晁说之
许州秀才周若蒙,星官占罢泪无从。
欧阳公死不过夏,天上文星已告凶。
常秩王回暨姚辟,排斥先儒不少容。
回第曰向窃笑之,学问文章众所问。 -
4.《女色无定美赠卿材》 宋·李覯
女色无定美,宠至美则多。
士才无定称,用显称已过。
长字小家子,粲粲秋池荷。
性慧不觉耻,母怜不加诃。 -
5.《古意六首》 唐·王绩
幽人在何所,紫岩有仙躅。
月下横宝琴,此外将安欲。
材抽峄山干,徽点昆丘玉。
漆抱蛟龙唇,丝缠凤凰足。 -
6.《任洛阳丞请告一首》 唐·韦应物
方凿不受圆,直木不为轮。
揆材各有用,反性生苦辛。
折腰非吾事,饮水非吾贫。
休告卧空馆,养病绝嚣尘。 -
7.《天育骠骑歌(天育,厩名,未详所出)》 唐·杜甫
吾闻天子之马走千里,今之画图无乃是。
是何意态雄且杰,骏尾萧梢朔风起。
毛为绿缥两耳黄,眼有紫焰双瞳方。 -
8.《昔游》 唐·杜甫
昔者与高李,晚登单父台。
寒芜际碣石,万里风云来。
桑柘叶如雨,飞藿去裴回。
清霜大泽冻,禽兽有馀哀。 -
9.《山中春仲寄汝上王恒、颍川沈冲(一作中)》 唐·钱起
隐者守恬泊,春山日深净。
谁知蟠木材,得性无人境。
座隅泉出洞,竹上云起岭。
饥狖入山厨,饮虹过药井。
前溪堪放逸,仲月好风景。
游目来远思,摘芳寄汝颍。 -
10.《寄任山人》 唐·钱起
天阶崇黼黻,世路有趋竞。
独抱中孚爻,谁知苦寒咏。
行潦难朝海,散材空遇圣。
岂无鸣凤时,其如问津命。
所思青山郭,再梦绿萝径。
林泉春可游,羡尔得其性。 -
11.《送灵师》 唐·韩愈
佛法入中国,尔来六百年。
齐民逃赋役,高士著幽禅。
官吏不之制,纷纷听其然。
耕桑日失隶,朝署时遗贤。 -
12.《道州夏日郡内北桥新亭书怀赠何元二处士》 唐·吕温
结构池梁上,登临日几回。
晴空交密叶,阴岸积苍苔。
爽气中央满,清风四面来。
振衣生羽翰,高枕出尘埃。 -
13.《道州夏日郡内北桥新亭书怀赠何元二处士》 唐·吕温
结构池梁上,登临日几回。
晴空交密叶,阴岸积苍苔。
爽气中央满,清风四面来。
振衣生羽翰,高枕出尘埃。 -
14.《衰松》 唐·孟郊
近世交道衰,青松落颜色。
人心忌孤直,木性随改易。
既摧栖日干,未展擎天力。
终是君子材,还思君子识。 -
15.《酬卢秘书二十韵(时初奉诏除赞善大夫)》 唐·白居易
谬历文场选,惭非翰苑才。
云霄高暂致,毛羽弱先摧。
识分忘轩冕,知归返草莱。
杜陵书积蠹,丰狱剑生苔。 -
16.《三谣·蟠木谣》 唐·白居易
蟠木蟠木,有似我身;不中乎器,无用于人。
下拥肿而上辚菌,桷不桷兮轮不轮。
天子建明堂兮既非梁栋,诸侯斫大辂兮材又不中。
唯我病夫,或有所用。 -
17.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
18.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
19.《斗百花·满搦宫腰纤细》 宋·柳永
满搦宫腰纤细,年纪方当笄岁。
刚被风流沾惹,与合垂杨双髻。
初学严妆,如描似削身材,怯雨羞云情意。
举措多娇媚。 -
20.《沁园春》 宋·刘克庄
剥啄谁欤,户外一宾,布衣麻鞋。
有舌端雄辨,机锋破的,袖中行卷,锦绣成堆。
阍启上宾,侬观诸老,个主人公喜挽推。
怎奈向,今十分衰飒,非昔形骸。