-
1.《祁山堡》 宋·胡明善
卧龙扶汉室,跃马阨秦原。
星落干戈死,山空云鸟存。
昏鸦啼古戌,秋水咽孤村。
愁读出师表,凄凄伤我魂。 -
2.《次阳逻堡》 明·程诰
征骑晚骎骎,陂湖驿路侵。
见山思隐计,投馆得归心。
市近春风软,江遥暮雨深。
提壶问村酒,谁惜解囊金。 -
3.《次阳明堡》 明·祝颢
晚次阳明堡,登楼望雁门。
牛羊归远楚,灯火映孤村。
塞近风遍劲,山高日易昏。
羁怀何以遣,公馆自开尊。 -
4.《行军诗二首(时扈从在凤翔)》 唐·岑参
吾窃悲此生,四十幸未老。
一朝逢世乱,终日不自保。
胡兵夺长安,宫殿生野草。
伤心五陵树,不见二京道。 -
5.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
6.《重过东野故居》 宋·陈必复
郭外有村名孟堡,旧传君此卜幽栖。
草荒东野千年宅,水绕南山一曲溪。
人物不生诗渺渺,秋风无语恨凄凄。
可怜如许衣冠士,不为留祠向竹西。 -
7.《答及甫和》 宋·洪咨夔
云汉应是纪,尾艮首起坤。
直坤导岷江,略艮赴海门。
我家海之角,我行江之源。
秋月几改弦,落涨频移痕。