-
101.《乐静》 唐·张祜
引手强篸巾,徐徐起病身。
远心群野鹤,闲话对村人。
发匣琴徽静,开瓶酒味真。
纵闻兵赋急,原宪本家贫。 -
102.《行次西郊作一百韵》 唐·李商隐
蛇年建午月,我自梁还秦。
南下大散关,北济渭之滨。
草木半舒坼,不类冰雪晨。
又若夏苦热,燋卷无芳津。 -
103.《送从弟长安下第南归觐亲》 唐·邵谒
白日不得照,戴天如戴盆。
青云未见路,丹车劳出门。
采薇秦山镇,养亲湘水源。
心中岂不切,其如行路难。 -
104.《临顿为吴中偏胜之地陆鲁望居之不出郛郭旷若…奉题屋壁》 唐·皮日休
一方萧洒地,之子独深居。
绕屋亲栽竹,堆床手写书。
高风翔砌鸟,暴雨失池鱼。
暗识归山计,村边买鹿车。 -
105.《江墅言怀》 唐·陆龟蒙
病身兼稚子,田舍劣相容。
迹共公卿绝,贫须稼穑供。
月方行到闰,霜始近言浓。
树少栖禽杂,村孤守犬重。 -
106.《宛陵送李明府罢任归江州》 唐·来鹄
菊花村晚雁来天,共把离觞向水边。
官满便寻垂钓侣,家贫已用卖琴钱。
浪生湓浦千层雪,云起炉峰一炷烟。
倘见吾乡旧知己,为言憔悴过年年。 -
107.《江边有寄》 唐·罗隐
江边旧业半雕残,每轸归心即万端。
狂折野梅山店暖,醉吹村笛酒楼寒。
只言圣代谋身易,争奈贫儒得路难。
同病同忧更何事,为君提笔画渔竿。 -
108.《春居》 唐·罗隐
春风百卉摇,旧国路迢迢。
偶病成疏散,因贫得寂寥。
倚帘高柳弱,乘露小桃夭。
春色常无处,村醪更一瓢。 -
109.《春居》 唐·罗隐
春风百卉摇,旧国路迢迢。
偶病成疏散,因贫得寂寥。
倚帘高柳弱,乘露小桃夭。
春色常无处,村醪更一瓢。 -
110.《送顾云下第》 唐·罗隐
行行杯酒莫辞频,怨叹劳歌两未伸。
汉帝后宫犹识字,楚王前殿更无人。
年深旅舍衣裳敝,潮打村田活计贫。
百岁都来多几日,不堪相别又伤春。 -
111.《题进士王驾郊居》 唐·郑谷
前山微有雨,永巷净无尘。
牛卧篱阴晚,鸠鸣村意春。
时浮应寡合,道在不嫌贫。
后径临陂水,菰蒲是切邻。 -
112.《山中喜与故交宿话》 唐·杜荀鹤
远地能相访,何惭事力微。
山中深夜坐,海内故交稀。
村酒沽来浊,溪鱼钓得肥。
贫家只如此,未可便言归。 -
113.《山中喜与故交宿话》 唐·杜荀鹤
远地能相访,何惭事力微。
山中深夜坐,海内故交稀。
村酒沽来浊,溪鱼钓得肥。
贫家只如此,未可便言归。 -
114.《鄠杜旧居二首》 唐·韦庄
却到山阳事事非,谷云谿鸟尚相依。
阮咸贫去田园尽,向秀归来父老稀。
秋雨几家红稻熟,野塘何处锦鳞肥。 -
115.《退居》 唐·黄滔
老归江上村,孤寂欲何言。
世乱时人物,家贫后子孙。
青山寒带雨,古木夜啼猿。
惆怅西川举,戎装度剑门。 -
116.《不把渔竿》 唐·徐夤
不把渔竿不灌园,策筇吟绕绿芜村。
得争野老眠云乐,倍感闽王与善恩。
鸟趁竹风穿静户,鱼吹烟浪喷晴轩。
何人买我安贫趣,百万黄金未可论。 -
117.《长安即事三首》 唐·徐夤
抛掷清溪旧钓钩,长安寒暑再环周。
便随莺羽三春化,只说蝉声一度愁。
扫雪自怜窗纸照,上天宁愧海槎流。 -
118.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
119.《清明赤水寺居》 唐·罗衮
榆火轻烟处处新,旋从闲望到诸邻。
浮生浮世只多事,野水野花娱病身。
浊酒不禁云外景,碧峰犹冷寺前春。
蓑衣毳衲诚吾党,自结村园一社贫。 -
120.《思九江旧居三首》 唐·李中
结茅曾在碧江隈,多病贫身养拙来。
雨歇汀洲垂钓去,月当门巷访僧回。
静临窗下开琴匣,闷向床头泼酒醅。