-
1.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·白居易
六么水调家家唱,白雪梅花处处吹。
古歌旧曲君休听,听取新翻杨柳枝。
陶令门前四五树,亚夫营里百千条。
何似东都正二月,黄金枝映洛阳桥。 -
2.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·孟郊
杨柳多短枝,短枝多别离。
赠远累攀折,柔条安得垂。
青春有定节,离别无定时。
但恐人别促,不怨来迟迟。 -
3.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁风轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
4.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·余延寿
大道连国门,东西种杨柳。
葳蕤君不见,袅娜垂来久。
缘枝栖暝禽,雄去雌独吟。
馀花怨春尽,微月起秋阴。 -
5.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·李端
东城攀柳叶,柳叶低著草。
少壮莫轻年,轻年有人老。
柳发遍川岗,登高堪断肠。
雨烟轻漠漠,何树近君乡。 -
6.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·刘宪
沙塞三河道,金闺二月春。
碧烟杨柳色,红粉绮罗人。
露叶怜啼脸,风花思舞巾。
攀持君不见,为听曲中新。 -
7.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·沈佺期
玉窗朝日映,罗帐春风吹。
拭泪攀杨柳,长条宛地垂。
白花飞历乱,黄鸟思参差。
妾自肝肠断,旁人那得知。 -
8.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·乔知之
可怜濯濯春杨柳,攀折将来就纤手。
妾容与此同盛衰,何必君恩独能久。 -
9.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·崔湜
二月风光半,三边戍不还。
年华妾自惜,杨柳为君攀。
落絮缘衫袖,垂条拂髻鬟。
那堪音信断,流涕望阳关。 -
10.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·韦承庆
万里边城地,三春杨柳节。
叶似镜中眉,花如关外雪。
征人远乡思,倡妇高楼别。
不忍掷年华,含情寄攀折。 -
11.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·欧阳瑾
垂柳拂妆台,葳蕤叶半开。
年华枝上见,边思曲中来。
嫩色宜新雨,轻花伴落梅。
朝朝倦攀折,征戍几时回。 -
12.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·张祜
红粉青楼曙,垂杨仲月春。
怀君重攀折,非妾妒腰身。
舞带萦丝断,娇娥向叶嚬。
横吹凡几曲,独自最愁人。 -
13.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·刘禹锡
扬子江头烟景迷,隋家宫树拂金堤。
嵯峨犹有当时色,半蘸波中水鸟栖。
迎得春光先到来,浅黄轻绿映楼台。
只缘袅娜多情思,便被春风长请挼。
巫峡巫山杨柳多,朝云暮雨远相和。
因想阳台无限事,为君回唱竹枝歌。 -
14.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·施肩吾
伤见路傍杨柳春,一枝折尽一重新。
今年还折去年处,不送去年离别人。 -
15.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·张祜
莫折宫前杨柳枝,玄宗曾向笛中吹。
伤心日暮烟霞起,无限春愁生翠眉。
凝碧池边敛翠眉,景阳台下绾青丝。
那胜妃子朝元阁,玉手和烟弄一枝。 -
16.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·皇甫松
春入行宫映翠微,玄宗侍女舞烟丝。
如今柳向空城绿,玉笛何人更把吹。
烂熳春归水国时,吴王宫殿柳垂丝。
黄莺长叫空闺畔,西子无因更得知。 -
17.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·卢照邻
倡楼启曙扉,园柳正依依。
鸟鸣知岁隔,条变识春归。
露叶疑啼脸,风花乱舞衣。
攀折聊将寄,军中书信稀。 -
18.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·卢贞
一树依依在永丰,两枝飞去杳无踪。
玉皇曾采人间曲,应逐歌声入九重。 -
19.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·韩琮
梁苑隋堤事已空,万条犹舞旧春风。
那堪更想千年后,谁见杨花入汉宫。 -
20.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·孙鲂
灵和风暖太昌春,舞线摇丝向昔人。
何似晓来江雨后,一行如画隔遥津。
彭泽初栽五树时,只应闲看一枝枝。
不知天意风流处,要与佳人学画眉。