-
341.《鲁望读襄阳耆旧传见赠五百言过褒庸材靡有称是…次韵》 唐·皮日休
汉水碧于天,南荆廓然秀。
庐罗遵古俗,鄢郢迷昔囿。
幽奇无得状,巉绝不能究。
兴替忽矣新,山川悄然旧。 -
342.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
343.《二游诗·徐诗》 唐·皮日休
东莞为著姓,奕代皆隽哲。
强学取科第,名声尽孤揭。
自为方州来,清操称凛冽。
唯写坟籍多,必云清俸绝。 -
344.《鲁望读襄阳耆旧传见赠五百言过褒庸材靡有称是…次韵》 唐·皮日休
汉水碧于天,南荆廓然秀。
庐罗遵古俗,鄢郢迷昔囿。
幽奇无得状,巉绝不能究。
兴替忽矣新,山川悄然旧。 -
345.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
346.《二游诗·徐诗》 唐·皮日休
东莞为著姓,奕代皆隽哲。
强学取科第,名声尽孤揭。
自为方州来,清操称凛冽。
唯写坟籍多,必云清俸绝。 -
347.《太湖诗·晓次神景宫》 唐·皮日休
夜半幽梦中,扁舟似凫跃。
晓来到何许,俄倚包山脚。
三百六十丈,攒空利如削。
遐瞻但徙倚,欲上先矍铄。 -
348.《太湖诗·入林屋洞》 唐·皮日休
斋心已三日,筋骨如烟轻。
腰下佩金兽,手中持火铃。
幽塘四百里,中有日月精。
连亘三十六,各各为玉京。 -
349.《太湖诗·雨中游包山精舍》 唐·皮日休
松门亘五里,彩碧高下绚。
幽人共跻攀,胜事颇清便。
翣翣林上雨,隐隐湖中电。
薜带轻束腰,荷笠低遮面。 -
350.《太湖诗·游毛公坛》 唐·皮日休
却上南山路,松行俨如庑。
松根碍幽径,孱颜不能斧。
摆履跨乱云,侧巾蹲怪树。
三休且半日,始到毛公坞。 -
351.《太湖诗·缥缈峰》 唐·皮日休
头戴华阳帽,手拄大夏筇。
清晨陪道侣,来上缥缈峰。
带露嗅药蔓,和云寻鹿踪。
时惊q0p0鼠,飞上千丈松。 -
352.《太湖诗·明月湾》 唐·皮日休
晓景澹无际,孤舟恣回环。
试问最幽处,号为明月湾。
半岩翡翠巢,望见不可攀。
柳弱下丝网,藤深垂花鬘. -
353.《太湖诗·上真观》 唐·皮日休
径盘在山肋,缭绕穷云端。
摘菌杖头紫,缘崖屐齿刓.
半日到上真,洞宫知造难。
双户启真景,斋心方可观。 -
354.《茶中杂咏·茶瓯》 唐·皮日休
邢客与越人,皆能造兹器。
圆似月魂堕,轻如云魄起。
枣花势旋眼,蘋沫香沾齿。
松下时一看,支公亦如此。 -
355.《吴中言情寄鲁望》 唐·皮日休
古来伧父爱吴乡,一上胥台不可忘。
爱酒有情如手足,除诗无计似膏肓。
宴时不辍琅书味,斋日难判玉鲙香。
为说松江堪老处,满船烟月湿莎裳。 -
356.《病孔雀》 唐·皮日休
烟花虽媚思沈冥,犹自抬头护翠翎。
强听紫箫如欲舞,困眠红树似依屏。
因思桂蠹伤肌骨,为忆松鹅损性灵。
尽日春风吹不起,钿毫金缕一星星。 -
357.《所居首夏,水木尤清,适然有作》 唐·皮日休
病来无事草堂空,昼水休闻十二筒。
桂静似逢青眼客,松闲如见绿毛翁。
潮期暗动庭泉碧,梅信微侵地障红。
尽日枕书慵起得,被君犹自笑从公。 -
358.《重玄寺元达年逾八十好种名药凡所…余奇而访之因题二章》 唐·皮日休
雨涤烟锄伛偻赍,绀牙红甲两三畦。
药名却笑桐君少,年纪翻嫌竹祖低。
白石静敲蒸朮火,清泉闲洗种花泥。 -
359.《奉和鲁望早秋吴体次韵》 唐·皮日休
书淫传癖穷欲死,譊譊何必频相仍。
日干阴藓厚堪剥,藤把欹松牢似绳。
捣药香侵白袷袖,穿云润破乌纱棱。
安得瑶池饮残酒,半醉骑下垂天鹏。 -
360.《寒日书斋即事三首》 唐·皮日休
参佐三间似草堂,恬然无事可成忙。
移时寂历烧松子,尽日殷勤拂乳床。
将近道斋先衣褐,欲清诗思更焚香。