-
1.《华山孤松》 唐·张蠙
石罅引根非土力,冒寒犹助岳莲光。
绿槐生在膏腴地,何得无心拒雪霜。 -
2.《吉水县依韵酬华松秀才见寄》 唐·李中
官况萧条在水村,吏归无事好论文。
枕欹独听残春雨,梦去空寻五老云。
竹径每怜和藓步,禽声偏爱隔花闻。
诗情冷淡知音少,独喜江皋得见君。 -
3.《东华观偃松》 唐·徐仲雅
半已化为石,有灵通碧湘。
生逢尧雨露,老直汉风霜。
月滴蟾心水,龙遗脑骨香。
始于毫末后,曾见几兴亡。 -
4.《松化为石(近闻金华山古松化为石)》 唐·齐己
盘根几耸翠崖前,却偃凌云化至坚。
乍结精华齐永劫,不随凋变已千年。
逢贤必用镌辞立,遇圣终将刻印传。
肯似荆山凿馀者,藓封顽滞卧岚烟。 -
5.《华胥引(赋松花)》 宋·止禅师
碧浮春盖,黄点秋旗,细芳泛月。
露委残钗,烟梳高髻曾戏折。
几度宿寄山房,□麹尘云屑。
香入蜂须,蜜房风味应别。 -
6.《如梦令·削迹松陵华寓》 元·倪瓒
削迹松陵华寓。
藏密白云深处。
造物已安排,万事何须先虑。
归去。
归去。
海鹤山猿同住。 -
7.《九华隐士居陈生寄松管笔》 宋·梅尧臣
春松抽瘦梗,削束费长毫。
鸡距初含润,龙鳞不自韬。
尝为大夫後,欲写伯夷高。
一获山家赠,令吾媿汝曹。 -
8.《游玉林午饭和曲池观偃松过法华院于上主观东》 宋·程公许
玉林散策才亭午,九曲流觞对偃松。
脱尽皮肤见真实,卧睦桃李竞丰容。
上方细睦锥沙刻,丈室连浇玉乳浓。
蜀客相逢天万里,不妨暖酌小玲珑。 -
9.《赋得九华松管笔》 宋·孔武仲
松枝为管京邑无,山翁持赠最勤渠。
千年自饱幽涧雪,一日忽快南窗书。
但知来处已潇洒,况复毫端精有余。
茅齐举眼有真率,象齿琅玕浑不知。