-
1.《风入松·桂》 宋·吴文英
兰舟高荡涨波凉。
愁被矮桥妨。
暮烟疏雨西园路,误秋娘、浅约宫黄。
还泊邮亭唤酒,旧曾送客斜阳。 -
2.《松桂亭》 宋·程九万
松桂移栽满,园亭改築新。
诗书千古事,松桂四时心。
萧瑟风成韵,扶疏月满阴。
一琴聊自托,山水是知音。 -
3.《题范乌程松桂亭》 宋·陈棣
谁云宰邑难,宰邑有真乐。
但知弦歌趣,永谢尘劳缚。
琴堂吏惊散,昼日垂朱箔。
烧香对棐几,文史资优学。 -
4.《武康县治松桂林二首》 宋·袁说友
松桂论交久,诗书造道深。
犹于官事日,不忘岁寒心。
此地赓酬句,他年蔽芾阴。
男邦有佳政,应促诏纶音。 -
5.《庭中初植松桂,鲁望偶题,奉和次韵》 唐·皮日休
毵毵绿发垂轻露,猎猎丹华动细风。
恰似青童君欲会,俨然相向立庭中。 -
6.《袭美初植松桂偶题》 唐·陆龟蒙
轩阴冉冉移斜日,寒韵泠泠入晚风。
烟格月姿曾不改,至今犹似在山中。 -
7.《袭美初植松桂偶题》 唐·陆龟蒙
轩阴冉冉移斜日,寒韵泠泠入晚风。
烟格月姿曾不改,至今犹似在山中。 -
8.《松桂堂》 宋·苏泂
素韠归来痛倚庐,四时花鸟护幽居。
躬行已达参乎孝,佩服难忘孔子书。
绿荫千年知不改,清香奕世岂无馀。
客来已自徵前梦,未必中堂影像虚。 -
9.《松桂堂》 宋·苏泂
伯夷能使鄙夫宽,此老传家不在官。
魂梦犹能教儿息,九原风节更高寒。 -
10.《武康县治松桂林二首》 宋·袁说友
诗竞山川秀,亭随草木新。
弦歌鲁言偃,吏隐汉梅真。
淇苑雪霜操,广寒宫殿春。
相望不百里,一苇要身亲。