-
1.《送林处士自闽中道越由霅抵两川》 唐·许浑
书剑少青眼,烟波初白头。
乡关背梨岭,客路转蘋洲。
处困道难固,乘时恩易酬。
镜中非访戴,剑外欲依刘。 -
2.《与人约访林处士阻雨因寄》 宋·范仲淹
闲约诸公扣隐扃,江天风雨忽飘零。
方怜春满王孙草,可忍云遮处士星。
蕙帐未容登末席,兰舟无赖寄前汀。
湖山早晚逢晴齐,重待寻仙入翠屏。 -
3.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
年年江上见梅时,忆著西湖处士诗。
香暗影疏清到骨,水边篱下雪融枝。
可知寒谷先回律,会是东皇肯与私。
竹迳松扉留作伴,莫教风伯肆狂吹。 -
4.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
梅花湿露未全乾,青女横陈故作难。
卯醉醉如申醉醉,晚寒寒似晓寒寒。
园林雪后清孤甚,京洛尘中子细看。
自是丰神无与比,肯同桃李恋雕鞍。 -
5.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
犯寒不怕雪蒙头,踢石穿林不暂休。
千首诗成千首意,十分春瘦十分愁。
飞添宫额妆同艳,斜插鬓云香共留。
勉续清吟知笔弱,苦无风度恐花羞。 -
6.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
寂寞吟怀谁与开,前村除是竹边梅。
清尊撩触香三嗅,短日吟搜肠九回。
石路与风随袖入,茆檐和月上窗来。
几番客散庭空处,独倚寒梢更一杯。 -
7.《林处士幽居》 宋·郑昂
山篱短短径斜斜,屋子三间竹半遮。
岁馑无僧供菜把,天寒有鹤守梅花。
武陵流水非秦世,姑孰青山落谢家。
共约春晴草芽动,杖藜携酒踏晴沙。 -
8.《寄林处士》 宋·范仲淹
片心高与月徘徊,岂为千锺下钓台。
犹笑白云多事在,等闲为雨出山来。 -
9.《和沈书记同访林处士》 宋·范仲淹
山中宰相下崖扃,静接游人笑傲行。
碧嶂浅深骄晚翠,白云舒卷看春晴。
烟潭共爱鱼方乐,樵爨谁欺雁不鸣。
莫道隐君同德少,樽前长揖圣贤清。 -
10.《寄西湖林处士》 宋·范仲淹
萧索绕家云,清歌独隐沦。
巢由不愿仕,尧舜岂遗人。
一水无涯静,群峰满眼春。
何当伴闲逸,尝酒过诸邻。 -
11.《林处士挽词》 宋·叶适
尚平接马弟,仿佛记前身。
海阔元随浪,山高别领春。
难招古渡外,空老夕阳滨。
顺怕无生灭,君应了正因。 -
12.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
芳菲犹未露香妍,已是梅开溪上园。
香静细参花外意,眼明应笑雾中昏。
自怜拙思污吟笔,谁赋新诗人梦魂。
风味满前难料理,急招挂客对开尊。 -
13.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
雪皎花明夜不迷,借光何假更然脐。
咏吟自我形长短,斟唱从渠付浅低。
谁识摽梅诗什赋,绝胜红叶御沟题。
明朝杖履山行去,约束牛羊勿践蹊。 -
14.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
一树才开玉未残,忍此风雪耐些寒。
不须俗子聊翩去,政要幽人自在看。
白玉堂中春信早,黄金珏裹酒痕乾。
后凋孰与坚盟约,松竹青青共岁阑。 -
15.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
寻春山径坐班荆,食罍芳尊后乘并。
觞咏随宜无限趣,尘嚣不到有馀清。
风流天赋幽閒态,寂寞霜明冷澹情。
若把春葩归品藻,此花端的冠群英。 -
16.《书林处士壁》 宋·释智圆
高迹远城市,湖山影色奇。
水声喧睡榻,岚气逼书帷。
鸟语垂轩竹,鱼惊浸月池。
蒲轮来有日,终负白云期。 -
17.《山堂落成招林处士》 宋·释智圆
搆厦当高巘,登临称遁仙。
澄波寒浸郭,叠翠冷搘天。
野艇浮残照,僧楼儭淡烟。
此中无俗物,自可会清贤。 -
18.《陪周处士访西林上人》 明·顾协
偶陪周处士,采访白云居。
借笔抄僧偈,焚香看佛书。
林疏松露鹤,池冷藻藏鱼。
悟得闲边趣,劳生总未如。 -
19.《题邹处士隐居(一作题裴处士园林)》 唐·许浑
桑柘满江村,西斋接海门。
浪冲高岸响,潮入小池浑。
岩树阴棋局,山花落酒樽。
相逢亦留宿,还似识王孙。 -
20.《与卢员外象过崔处士兴宗林亭》 唐·王缙
身名不问十年馀,老大谁能更读书。
林中独酌邻家酒,门外时闻长者车。