-
141.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
142.《予奉诏总裁元史故人操公琬实与纂修寻以病归》 明·宋濂
忆昔试艺时,年丁二十九。
不谙精与粗,运笔若挥帚。
欲尽王霸言,自寅直窥酉。
于时有操君,许子乃其友。 -
143.《堂上行》 魏晋·曹叡
武夫怀勇毅。
勒马于中原。
干戈森若林。
长剑奋无前。 -
144.《瀼溪书堂》 宋·周敦颐
元子溪曰瀼,诗传到于今。
此俗良易化,不欺顾相饮。
庐山我久爱,买田山之阴。
田间有流水,清泚出山心。 -
145.《监造御茶有所争执》 宋·徐玑
森森壑源山,注注壑源溪。
修修桐树林,下荫茶树低。
桐风日夜吟,桐雨洒霏霏。
千业高一青,一业千万枝。 -
146.《崇法寺》 宋·韩缜
外闻云际山,中有古招提。
新秋喜远览,锐意穷攀跻。
出郭值微雨,凉风晓萋萋。
陂陀越大岭,沙路净无泥。 -
147.《盘江行》 明·何景明
四山壁立色如赭,盘江横流绝壁下。
惊涛赴壑奔万牛,峻坂悬空容一马。
危丛古树何阴森,寻常行客谁敢临。
徭妇清晨出深洞,虎辟白昼行空林。 -
148.《仲昭约明岁游天台雁荡先以逍遥衣见赠作张公》 明·王叔承
范生有约登翠微,天台雁荡余当归。
山中鹤翎堕仙氅,秋风赠我逍遥衣。
衣作逍遥游,歌酬缥缈句。
江帆昨泛东西九,洞府微茫在烟树。 -
149.《鹤联句》 宋·滕宗谅
上霄降灵气,钟此千年禽。
幽间靖节性,孤高伯夷心。
颉颃紫霄垠,飘飖沧浪浔。
岳湛有仙姿,多钧韶无俗音。 -
150.《黄鹤引·生逢垂拱》 宋·方资
生逢垂拱。
不识干戈免田陇。
士林书圃终年,庸非天宠。
才初闒茸。 -
151.《沁园春·天下江山》 宋·夏元鼎
天下江山,无如甘露,多景楼前。
有谪仙公子,依山傍水,结茅筑圃,花竹森然。
四季风光,一生乐事,真个壶中别有天。
亭台巧,一琴一鹤,泥絮心田。 -
152.《木兰花慢·步凉颸绿野》 宋·邓剡
步凉颸绿野,□锺鼓、□园林。
有骑竹更生,扶藜未老,歌舞堂阴。
金鞭半横玉带,烨神人、风度五云深。
大耐自应鹤骨,活人总是天心。 -
153.《洞仙歌 汴梁与许道真郭伯诚刘光甫同赋》 元·李俊明
百年富贵,一觉邯郸梦。
识破中流退应勇。
纵生前身後,得个虚名,褒贬处、一字由他南董。
故园归去好,还肯同归,大厦如今有梁栋。 -
154.《题赵善长为李原复所画山水》 元·王逢
日光青寒杀气白,山童林髡水缩脉。
城舂堕指扌朱送馁,莽苍坤舆大宵宅。
齐东赵原吴下客,辞荣养母韩康伯。
酒狂忽忆雍熙时,画法荆关海岳窄。 -
155.《抛球乐·道人心印悟来》 元·长筌子
道人心印悟来,自然惺洒。
这妙用、玄关造化,神功巧笔,今古难画。
见壶中、不夜春光,有锦绣、江山相亚。
处处花萼楼台,秀吐香风,高耸蟠桃架。 -
156.《烈女李三行》 元·胡天游
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
157.《秋怀》 宋·张嵲
前山跻暮气,虚檐纳轻阴。
沉疴稍轻体,徐步望遥岑。
泬寥天宇净,斐亹秋云深。
原野旷萧条,岗阜何崎嶔。 -
158.《题画》 明·王慎中
绣壁崚嶒森怪立,虬松夭矫相攫执。
修髯怒甲争奋跃,洒淅疑乘风雨入。
茑萝蒙密昼长阴,云气淋漓晴亦湿。
复涧兼藏嵌窦深,空林恍听涛声急。
在谷幽人不可招,白日此中容易匿。 -
159.《谒黄帝陵》 现代·谢觉哉
远望郁苍连,抱岭环川。
成林古柏势参天。
百里荒原青一点,愈见森然,碑石付落烟。
唐宋无传。 -
160.《秋兴,再叠前韵》 近代·宁调元
却从南苑望东林,江水无声暮气森。
明日黄花堪插鬓,他时绿叶又成阴。
五更沉角惊残梦,万里飘蓬碎客心。
谁惜天涯离别苦,几家怨女拭寒砧。