-
181.《留题张逸人草堂(一作杜牧诗)》 唐·罗邺
长悬青紫与芳枝,尘路无因免别离。
马上多于在家日,尊前堪惜少年时。
关河客梦还乡后,雨雪山程出店迟。
却羡高人此中老,轩车过尽不知谁。 -
182.《长安春夕旅怀》 唐·罗邺
几年栖旅寄西秦,不识花枝醉过春。
短艇闲思五湖浪,羸蹄愁傍九衢尘。
关河风雨迷归梦,钟鼓朝昏老此身。
忽向太平时节过,一竿持去老遗民。 -
183.《登夏州城楼》 唐·罗隐
寒城猎猎戍旗风,独倚危楼怅望中。
万里山河唐土地,千年魂魄晋英雄。
离心不忍听边马,往事应须问塞鸿。
好脱儒冠从校尉,一枝长戟六钧弓。 -
184.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
185.《访姨兄王斌渭口别墅》 唐·郑谷
枯桑河上村,寥落旧田园。
少小曾来此,悲凉不可言。
访邻多指冢,问路半移原。
久歉家僮散,初晴野荠繁。 -
186.《读故许昌薛尚书诗集》 唐·郑谷
篇篇高且真,真为国风陈。
澹薄虽师古,纵横得意新。
翦裁成几箧,唱和是谁人。
华岳题无敌,黄河句绝伦。 -
187.《冬至夜作(天复二年壬戌,随驾在凤翔府)》 唐·韩偓
中宵忽见动葭灰,料得南枝有早梅。
四野便应枯草绿,九重先觉冻云开。
阴冰莫向河源塞,阳气今从地底回。
不道惨舒无定分,却忧蚊响又成雷。 -
188.《鹊》 唐·韩偓
偏承雨露润毛衣,黑白分明众所知。
高处营巢亲凤阙,静时闲语上龙墀。
化为金印新祥瑞,飞向银河旧路岐。
莫怪天涯栖不稳,托身须是万年枝。 -
189.《鹊》 唐·韩偓
偏承雨露润毛衣,黑白分明众所知。
高处营巢亲凤阙,静时闲语上龙墀。
化为金印新祥瑞,飞向银河旧路岐。
莫怪天涯栖不稳,托身须是万年枝。 -
190.《赋雪十韵》 唐·吴融
雨冻轻轻下,风干淅淅吹。
喜胜花发处,惊似客来时。
河静胶行棹,岩空响折枝。
终无鹧鸪识,先有鶺鴒知。 -
191.《寓题》 唐·黄滔
每忆家山即涕零,定须归老旧云扃。
银河水到人间浊,丹桂枝垂月里馨。
霜雪不飞无翠竹,鲸鲵犹在有青萍。
三千九万平生事,却恨南华说北溟。 -
192.《长安即事三首》 唐·徐夤
抛掷清溪旧钓钩,长安寒暑再环周。
便随莺羽三春化,只说蝉声一度愁。
扫雪自怜窗纸照,上天宁愧海槎流。 -
193.《鹊》 唐·徐夤
神化难源瑞即开,雕陵毛羽出尘埃。
香闺报喜行人至,碧汉填河织女回。
明月解随乌绕树,青铜宁愧雀为台。
琼枝翠叶庭前植,从待翩翩去又来。 -
194.《鹊》 唐·徐夤
神化难源瑞即开,雕陵毛羽出尘埃。
香闺报喜行人至,碧汉填河织女回。
明月解随乌绕树,青铜宁愧雀为台。
琼枝翠叶庭前植,从待翩翩去又来。 -
195.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
196.《与胡汾坐月期贯休上人不至》 唐·曹松
扫庭秋漏滴,接话贵忘眠。
静夜人相语,低枝鸟暗迁。
星围南极定,月照断河连。
后会花宫子,应开石上禅。 -
197.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
198.《纳后夕侍宴》 唐·徐铉
天上轩星正,云间湛露垂。
礼容过渭水,宴喜胜瑶池。
彩雾笼花烛,升龙肃羽仪。
君臣欢乐日,文物盛明时。 -
199.《杂诗》 唐·无名氏
劝君莫惜金缕衣,劝君须惜少年时。
有花堪折直须折,莫待无花空折枝。
青天无云月如烛,露泣梨花白如玉。
子规一夜啼到明,美人独在空房宿。 -
200.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。