-
1.《枯楠》 唐·杜甫
楩楠枯峥嵘,乡党皆莫记。
不知几百岁,惨惨无生意。
上枝摩皇天,下根蟠厚地。
巨围雷霆坼,万孔虫蚁萃。 -
2.《送江宁彭给事赴阙》 宋·王安石
西江望士众长兼,卓荦传家在一男。
壮志异时开史牒,妙龄终日对书龛。
桂堂发策收科选,樱苑颁诗豫宴酣。
大邑援琴聊试可,小州怀绂果才堪。 -
3.《木山》 宋·陆游
枯楠千岁遭风雷,披枝折干吁可哀。
轮囷无用天所赦,秋水初落浮江来。
嵌空宛转若耳鼻,峭瘦拔起何崔嵬。
珠宫贝阙留不得,忽出洲渚知谁推。 -
4.《寄题吴斗南玩芳亭》 宋·陆游
北斗以南有吴侯,人物知非第二流。
读书不放一字过,闭户忽惊双鬓秋。
平生离骚读千遍,屈沱秭归要亲见。
归来落笔愈惊人,宋玉景差俱北面。 -
5.《泊大孤山作》 宋·黄庭坚
汇泽为彭蠡,其容化◇鹏。
中流擢寒山,正色且无朋。
其下蛟龙卧,宫谯珠贝层。
朝云与暮雨,何处会高陵。 -
6.《题伯时画揩痒虎》 宋·黄庭坚
猛虎肉醉初醒时,揩磨苛痒风助威。
枯楠未觉草先低,木末应有行人知。 -
7.《苏明允木山》 宋·梅尧臣
空山枯楠大蔽牛,霹雳液落鱼凫洲。
鱼凫水射千秋蠹,肌烂随沙荡漾流。
唯存坚骨蛟龙锼,形如三山中雄酋。
左右两峰相挟翊,奠奉君长无慢尤。 -
8.《姑苏杂咏 偃松行(在天平山西,旧文正书院》 明·高启
龙门西冈魏公祠,祠前有松多古枝。
长身蜿蜒横数亩,巨石作枕相撑持。
春泥半封朽死骨,冻藓全聚皴生皮。
无心昂耸上霄汉,偃仰独向荒山垂。 -
9.《竹枝歌(三首)》 明·刘基
荣华未必是荣华,园里甜瓜生苦瓜。
记得水边枯楠树,也曾发叶吐鲜花。 -
10.《过堂迂路登三学山李八百仙人道场》 宋·程公许
失脚尘土窄,谒归旬朔暂。
迂径款名山,攀险得幽习。
平川开霭杳,长江远疏散。
驱车松柏阴,关户见日淡。 -
11.《过怀安军云顶寺》 宋·袁说友
拂云绝顶俯金囦,直上重山最上颠。
一佛向来临大地,万松今独近高天。
枯楠夭矫浑生意,断石盘陀几合年。
大士重来闻嘱付,毫光端欲扫烽烟。 -
12.《和宣州钱判官使院厅前石楠树》 唐·孟郊
大朴既一剖,众材争万殊。
懿兹南海华,来与北壤俱。
生长如自惜,雪霜无凋渝。
笼笼抱灵秀,簇簇抽芳肤。 -
13.《和宣州钱判官使院厅前石楠树》 唐·孟郊
大朴既一剖,众材争万殊。
懿兹南海华,来与北壤俱。
生长如自惜,雪霜无凋渝。
笼笼抱灵秀,簇簇抽芳肤。 -
14.《自田支铺至楠木铺偶成书楠木》 宋·赵蕃
勿谓夷邦陋,深行亦或嘉。
林空闻落叶,涧浅度枯槎。
蓐食能支午,劳歌不致嗟。
道边惟驿舍,山后有人家。 -
15.《使南海道长沙,题道林岳麓寺》 唐·唐扶
道林岳麓仲与昆,卓荦请从先后论。
松根踏云二千步,始见大屋开三门。
泉清或戏蛟龙窟,殿豁数尽高帆掀。 -
16.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
17.《题支离叟》 元·高明
钱塘门里支离叟,短发萧疏色黧垢。
雪霜岁晚结轮囷,风雨年深增老丑。
挫蒧糊祇总无能,欲与冥灵齐上寿。
天公怒此怪且懒,敕遣灵官下搜龋勾娄吉利忽飞来,虎倒 -
18.《嘲仲益》 宋·邹浩
低帘廕茅竹,陋如野人居。
夫子莞尔笑,曰此真吾庐。
庭前郁乔木,庭后犹榛芜。
芟削随手净,春兰殖扶疏。 -
19.《永乐初给事姚伯善采木广右被瘴客死殡及六十》 明·沈周
惟昔永乐初,皇帝治明堂。
取材苍梧野,在楩楠豫章。
公素侃察闻,百辟得激扬。
譬如公输子,材悉良不良。 -
20.《句》 宋·何麟
一楠枯再生,两石合无罅。
梁山韭黄妙天下,玉箸金钗盈大把。