-
1.《途中旅思二首》 唐·鲍溶
喔喔鸡鸣晓,萧萧马辞枥。
草草名利区,居人少于客。
生期三万日,童耄半虚掷。
修短命半中,忧欢复相敌。 -
2.《和永叔桐花十四韵》 宋·梅尧臣
湛湛碧井水,其上有梧桐。
春随井气生,白花飞蒙蒙。
晓枝滴甘露,味落寒泉中。
结实待瑞羽,岁晚半枯空。 -
3.《次同叔见寄二首》 宋·胡仲弓
怪得檐前溜,原来是雪消。
山枯空有骨,水涸不成潮。
寒雁鸣沙碛,饥鸦啄柳条。
物情总如此,吟鬓任萧萧。 -
4.《汴堤柳(一本作题河边枯柳)》 唐·王泠然
隋家天子忆扬州,厌坐深宫傍海游。
穿地凿山开御路,鸣笳叠鼓泛清流。
流从巩北分河口,直到淮南种官柳。 -
5.《过司空曙村居》 唐·卢纶
南北与山邻,蓬庵庇一身。
繁霜疑有雪,枯草似无人。
遂性在耕稼,所交唯贱贫。
何言张掾傲,每重德璋亲。 -
6.《枯树》 唐·韩愈
老树无枝叶,风霜不复侵。
腹穿人可过,皮剥蚁还寻。
寄托惟朝菌,依投绝暮禽。
犹堪持改火,未肯但空心。 -
7.《空闲二公递以禅律相鄙因而解之》 唐·杜荀鹤
一教谁云辟二途,律禅禅律智归愚。
念珠在手隳禅衲,禅衲披肩坏念珠。
象外空分空外象,无中有作有中无。
有无无有师穷取,山到平来海亦枯。 -
8.《空城雀》 唐·陈陶
古城濛濛花覆水,昔日住人今住鬼。
野雀荒台遗子孙,千年饮啄枯桑根。
不随海燕柏梁去,应无玉环衔报恩。 -
9.《凤阁南厅槐树半生死虽遇阳和终呈枯朽…缘情率尔为咏》 唐·李怀远
庭槐岁月深,半死尚抽心。
叶少宁障日,枝疏不碍禽。
帷幄谅无取,栋梁非所任。
愧在龙楼侧,羞处凤池阴。
未能辞雨露,犹得款衣簪。
惜悲生意尽,空馀古木吟。 -
10.《金缕曲(罗帛翦梅缀枯枝,与真无异作)》 宋·蔡士裕
怪得梅开早。
被何人、香罗剪就,天工奇巧。
茅舍竹篱容不得,移向花堂深悄。
别一样、风流格调。 -
11.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
12.《题王叔明枯木竹石》 明·高得旸
吾乡画手鹤山樵,鹤去山空不可招。
真迹幸留王宰石,疏篁老树共萧萧。 -
13.《为宣指挥题枯木竹石》 明·王绂
修竹娟娟净如洗,古木槎牙半空倚。
莫嫌怪石长苍苔,当年曾中将军矢。
将军年少多奇勋,平生意气凌秋云。
他时太史书勋业,汗简须当用此君。 -
14.《题过所画枯木竹石三首》 宋·苏轼
老可能为竹写真,小坡今与石传神。
山僧自觉菩提长,心境都将付卧轮。
散木支离得自全,交柯蚴蟉欲相缠。
不须更说能鸣雁,要以空中得尽年。
倦看涩勒暗蛮村,乱棘孤藤束瘴根。
惟有长身六君子,依依犹得似淇园。 -
15.《题过所画枯木竹石三首》 宋·苏轼
散木支离得自全,交柯蚴蟉欲相缠。
不须更说能鸣雁,要以空中得尽年。 -
16.《枯菊》 宋·陆游
翠羽金钱梦已阑,空余残蕊抱枝乾。
纷纷轻薄随流水,黄与姚花一样看。 -
17.《枯菊》 宋·陆游
积雪严霜转眼空,春回无处不春风。
欲知造物无穷妙,但看萱根与菊丛。 -
18.《满庭芳·一向沉空》 宋·无名氏
一向沉空,偏枯着静,痴人枉费工夫。
磨砖作镜,缘木欲求鱼。
见月何须用指,观花悟、总是真如。
聪明士,随机解物,无愠无愉。 -
19.《伐枯株》 宋·文同
层崖垂空石壁牢,上有大木百丈高。
古荔全身裹铁甲,顽姜满腹铺金毛。
空根花蟒露拥肿,曲枿怪{左伏右鸟}争呼嗥。
一朝壮士挥巨斧,无限随死蓬与蒿。 -
20.《枯松》 宋·白玉蟾
霜鳞雪爪一枯松,恍似湖心见白龙。
想得吕仙曾点化,拿云攫雾欲腾空。