-
101.《齐天乐(蝉)》 宋·周密
槐薰忽送清商怨,依稀正闻还歇。
故苑愁深,危弦调苦,前梦蜕痕枯叶。
伤情念别。
是几度斜阳,几回残月。 -
102.《莺啼序·重过金陵》 宋·汪元量
金陵故都最好,有朱楼迢递。
嗟倦客、又此凭高,槛外已少佳致。
更落尽梨花,飞尽杨花,春也成憔悴。
问青山、三国英雄,六朝奇伟。 -
103.《齐天乐·蝉》 宋·王沂孙
一襟余恨宫魂断,年年翠阴庭树。
乍咽凉柯,还移暗叶,重把离愁深诉。
西窗过雨。
怪瑶佩流空,玉筝调柱。 -
104.《壶中天(咏周静镜园池)》 宋·张炎
万尘自远,径松存、仿佛斜川深意。
乌石冈边犹记得,竹里吟安一字。
暗叶禽幽,虚阑荷近,暑薄迟花气。
行行且止,枯瓢枝上闲寄。 -
105.《疏影·咏荷叶》 宋·张炎
碧圆自洁。
向浅洲远渚,亭亭清绝。
犹有遗簪,不展秋心,能卷几多炎热。
鸳鸯密语同倾盖,且莫与、浣纱人说。 -
106.《百字令(寿冯宪·是日,宴于古羊桃花下)》 宋·李仲光
小红开也,问韶华、今年何事春早。
尽道福星临照久,勾引东风仙岛。
一点恩光,列城生意,万物无枯槁。
园扉深处,也应满地芳草。 -
107.《西河(岳阳)》 宋·杨泽民
形势地。
岳阳事见图记。
因山峭拔耸孤城,画楼涌起。
楚吴巨泽坼东南,惊涛浮动空际。 -
108.《沁园春(夜登白鹭亭)》 宋·施翠岩
披紫菟裘,上白鹭亭,看吹洞箫。
望长庚鲸过,江横素练,回仙鹤度,月在青霄。
依约淮山,清准冷风露,如到瀛洲听海涛。
浮图近,更玉铃金铎,初奏琅璈。 -
109.《醉蓬莱·归故山》 宋·王沂孙
扫西风门径,黄叶凋零,白云萧散。
柳换枯阴,赋归来何晚。
爽气霏霏,翠蛾眉妩,聊慰登临眼。
故国如尘,故人如梦,登高还懒。 -
110.《摸鱼儿(紫云山房拟赋莼)》 宋·王易简
怪鲛宫、水晶帘卷,冰痕初断香缕。
澄波荡桨人初到,三十六陂烟雨。
春又去。
伴点点荷钱,隐约吴中路。 -
111.《天香(宛委山房拟赋龙涎香)》 宋·冯应瑞
枯石流痕,残沙拥沫,骊宫夜蛰惊起。
海市收时,鲛人分处,误入众芳丛里。
春霖未就,都化作、凄凉云气。
惟有清寒一点,消磨小窗残醉。 -
112.《齐天乐(余闲书院拟赋蝉)》 宋·吕同老
绿阴初蔽林塘路,凄凄乍流清韵。
倦咽高槐,惊嘶别柳,还忆当时曾听。
西窗梦醒。
叹弦绝重调,珥空难整。 -
113.《摸鱼儿(紫云山房拟赋莼)》 宋·唐玨
渐沧浪、冻痕消尽。
琼丝初漾明镜。
鲛人夜翦龙髯滑,织就水晶帘冷。
凫叶净。 -
114.《忆旧游(闻雁)》 宋·刘应几
记铜驼载酒,翠陌吹箫,曾听相呼。
不尽离离意,觉柔肠如剪,立马踟蹰。
人生似此苍鬓,禁得几声疏。
想怨入秋深,愁随天远,满目平芜。 -
115.《夏日田园杂兴》 宋·范成大
梅子金黄杏子肥,麦花雪白菜花稀。
日长篱落无人过,惟有蜻蜓蛱蝶飞。
五月江吴麦秀寒,移秧披絮尚衣单。
稻根科斗行如块,田水今年一尺宽。 -
116.《风流子·秋郊即事》 清·纳兰性德
平原草枯矣,重阳后、黄叶树骚骚。
记玉勒青丝,落花时节,曾逢拾翠,忽听吹箫。
今来是、烧痕残碧尽,霜影乱红凋。
秋水映空,寒烟如织,皂雕飞处,天惨云高。 -
117.《九怀》 两汉·王褒
匡机
极运兮不中,来将屈兮困穷。
余深愍兮惨怛,愿一列兮无从。
乘日月兮上征,顾游心兮鄗酆。 -
118.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
119.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
120.《长门赋·并序》 两汉·司马相如
孝武皇帝陈皇后,时得幸,颇妒。
别在长门宫,愁闷悲思。
闻蜀郡成都司马相如天下工为文,奉黄金百斤,为相如、文君取酒,因于解悲愁之辞。
而相如为文以悟主上,陈皇后复得亲幸。