-
1.《闻鬼》 宋·彭秋宇
荒郊白骨卧枯莎,有鬼衔冤苦奈何。
半夜数声凄枕席,十年几度惨干戈。
英魂无托子孙绝,史笔不知忠义多。
欲反髑髅生世乐,近来富贵亦消磨。 -
2.《秋怀 其八》 元·王冕
野蔓网丛棘,下有幽兰花。
缄春敛华滋,古意良独多。
霜寒九十月,萧飒如枯莎。
但使本根在,菅茅将奈何? -
3.《踏莎行(跋伯时弟抚松寄傲诗集)》 宋·张炎
水落槎枯,田荒玉碎。
夜兰秉烛惊相对。
故家人物已无传,一灯却照清江外。
色展天机,光摇海贝。
锦囊日月奚童背。
重逢何处抚孤松,共吟风月西湖醉。 -
4.《踏莎行》 宋·张焘
阳复寒根,气回枯杆。
前村昨夜梅初绽。
谁言造化没偏颇,半开何独南枝暖。
素艳幽轻,清香远散。
雪中岂恨和羹晚。
不知何处误东君,至今不使春拘管。 -
5.《吴仲圭枯木竹石》 明·高启
丛筿倚乔柯,秋阴雨尚多。
风霜莫摇落,留荫石边莎。 -
6.《踏莎行·水落槎枯》 宋·张炎
水落槎枯,田荒玉碎。
夜阑秉烛惊相对。
故家人物已无传,一灯却照清江外。
色展天机,光摇海贝。
锦囊日月奚童背。
重逢何处抚孤松,共吟风月西湖醉。 -
7.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
8.《独不见》 唐·李白
白马谁家子,黄龙边塞儿。
天山三丈雪,岂是远行时。
春蕙忽秋草,莎鸡鸣西池。
风摧寒棕响,月入霜闺悲。
忆与君别年,种桃齐蛾眉。
桃今百馀尺,花落成枯枝。
终然独不见,流泪空自知。 -
9.《寄岳州贾司马六丈、巴州严八使君两阁老五十韵》 唐·杜甫
衡岳啼猿里,巴州鸟道边。
故人俱不利,谪宦两悠然。
开辟乾坤正,荣枯雨露偏。
长沙才子远,钓濑客星悬。 -
10.《潞州张大宅病酒,遇江使,寄上十四兄》 唐·李贺
秋至昭关后,当知赵国寒。
系书随短羽,写恨破长笺。
病客眠清晓,疏桐坠绿鲜。
城鸦啼粉堞,军吹压芦烟。