-
121.《晚泊七里滩》 唐·许浑
天晚日沈沈,归舟系柳阴。
江村平见寺,山郭远闻砧。
树密猿声响,波澄雁影深。
荣华暂时事,谁识子陵心。 -
122.《将归姑苏南楼饯送李明府》 唐·许浑
无处登临不系情,一凭春酒醉高城。
暂移罗绮见山色,才驻管弦闻水声。
花落西亭添别恨,柳阴南浦促归程。
前期迢递今宵短,更倚朱阑待月明。 -
123.《登蒜山观发军》 唐·许浑
羽檄征兵急,辕门选将雄。
犬羊忧破竹,貔虎极飞蓬。
定系猖狂虏,何烦矍铄翁。
更探黄石略,重振黑山功。 -
124.《重别(时诸妓同饯,一作重别曾主簿)》 唐·许浑
泪沿红粉湿罗巾,重系兰舟劝酒频。
留却一枝河畔柳,明朝犹有远行人。 -
125.《今月二日不自量度辄以诗一首四十韵…咏叹不足之义也》 唐·李商隐
家擅无双誉,朝居第一功。
四时当首夏,八节应条风。
涤濯临清济,巉岩倚碧嵩。
鲍壶冰皎洁,王佩玉丁东。 -
126.《经无锡县醉后吟》 唐·赵嘏
客过无名姓,扁舟系柳阴。
穷秋南国泪,残日故乡心。
京洛衣尘在,江湖酒病深。
何须觅陶令,乘醉自横琴。 -
127.《晚归曲》 唐·温庭筠
格格水禽飞带波,孤光斜起夕阳多。
湖西山浅似相笑,菱刺惹衣攒黛蛾。
青丝系船向江木,兰芽出土吴江曲。 -
128.《谢公墅歌》 唐·温庭筠
朱雀航南绕香陌,谢郎东墅连春碧。
鸠眠高柳日方融,绮榭飘飖紫庭客。
文楸方罫花参差,心阵未成星满池。 -
129.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
130.《芳草渡》 唐·皮日休
溪南越乡音,古柳渡江深。
日晚无来客,闲船系绿阴。 -
131.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
132.《冬夕江上言事五首》 唐·罗邺
叶落才悲草又生,看看少壮是衰形。
关中秋雨书难到,江上春寒酒易醒。
多少系心身未达,寻思举目泪堪零。 -
133.《送进士臧濆下第后归池州》 唐·罗隐
赋成无处换黄金,却向春风动越吟。
天子爱才虽仄席,诸生多病又沾襟。
柳攀灞岸狂遮袂,水忆池阳渌满心。
珍重彩衣归正好,莫将闲事系升沈。 -
134.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
135.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
136.《吊李翰林》 唐·曹松
李白虽然成异物,逸名犹与万方传。
昔朝曾侍玄宗侧,大夜应归贺监边。
山木易高迷故垄,国风长在见遗篇。
投金渚畔春杨柳,自此何人系酒船。 -
137.《荆南道中》 唐·曹松
十月荒郊雪气催,依稀愁色认阳台。
游秦分系三条烛,出楚心殊一寸灰。
高柳莫遮寒月落,空桑不放夜风回。
如何住在猿声里,却被蝉吟引下来。 -
138.《小儿诗》 唐·路德延
情态任天然,桃红两颊鲜。
乍行人共看,初语客多怜。
臂膊肥如瓠,肌肤软胜绵。
长头才覆额,分角渐垂肩。 -
139.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
140.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。