-
41.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁风轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
42.《洞仙歌·咏柳》 宋·苏轼
江南腊尽,早梅花开后,分付新春与垂柳。
细腰肢自有入格风流,仍更是、骨体清英雅秀。
永丰坊那畔,尽日无人,谁见金丝弄晴昼?
断肠是飞絮时,绿叶成阴,无个事、一成消瘦。
又莫是东风逐君来,便吹散眉间一点春皱。 -
43.《柳梢青·七夕》 宋·刘镇
干鹊收声,湿萤度影,庭院深香。
步月移阴,梳云约翠,人在回廊。
醺醺宿酒残妆。
待付与、温柔醉乡。
却扇藏娇,牵衣索笑,今夜差凉。 -
44.《西平乐·稚柳苏晴》 宋·周邦彦
稚柳苏晴,故溪歇雨,川迥未觉春赊。
驼褐寒侵,正怜初日,轻阴抵死须遮。
叹事逐孤鸿尽去,身与塘蒲共晚,争知向此,征途迢递,伫立尘沙。
追念朱颜翠发,曾到处、故地使人嗟。 -
45.《尉廨无隙地不能莳花竹之属惟厅事前旧有柳一》 宋·晁公溯
千林春入花梢红,空庭无树来东风。
手栽杨柳三尺许,芳意已在萌芽中。
官居难期十年木,聊尔移根伴幽独。
雨催细叶相续生,眉峰为谁出修绿。 -
46.《般涉调·哨遍·半世逢场作戏》 元·马致远
半世逢场作戏,险些儿误了终焉计。
白发劝东篱,西村最好幽栖,老正宜。
茅庐竹径,药井蔬畦,自减风云气。
嚼蜡光阴无味,旁观世态,静掩柴扉。 -
47.《探芳新·吴中元日承天寺游人》 宋·吴文英
九街头,正软尘润酥,雪销残溜。
禊赏祇园,花艳云阴笼昼。
层梯峭空麝散,拥凌波、萦翠袖。
叹年端、连环转,烂漫游人如绣。 -
48.《隋堤柳-悯亡国也》 唐·白居易
隋堤柳,岁久年深尽衰朽。
风飘飘兮雨萧萧,三株两株汴河口。
老枝病叶愁杀人,曾经大业年中春。 -
49.《折杨柳十首》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁见轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
50.《柳(十一首)》 唐·孙鲂
茏葱二月初,青软自相纡。
意态花犹少,风流木更无。
影繁晴陌上,烟重古城隅。
炀帝河声里,几番荣又枯。 -
51.《柳含烟》 唐·毛文锡
隋堤柳,汴河旁。
夹岸绿阴千里,龙舟凤舸木兰香。
锦帆张¤
因梦江南春景好,一路流苏羽葆。 -
52.《愁倚阑令·花阴月》 宋·晏几道
花阴月,柳梢莺。
近清明。
长恨去年今夜雨,洒离亭。
枕上怀远诗成。
红笺纸、小砑吴绫。
寄与征人教念远,莫无情。 -
53.《柳梢青·与龟翁登研意观雪怀癸卯岁腊朝断桥并马之游》 宋·吴文英
断梦游轮。
孤山路杳,越树阴新。
流水凝酥,征衫沾泪,都是离痕。
玉屏风冷愁人。
醉烂漫、梅花翠云。
傍夜船回,惜春门掩,一镜香尘。 -
54.《过五丈原》 唐·温庭筠
铁马云雕久绝尘,柳阴高压汉营春。
天晴杀气屯关右,夜半妖星照渭滨。
下国卧龙空误主,中原逐鹿不因人。
象床锦帐无言语,从此谯周是老臣。 -
55.《初离淮阴闻汴水已下呈七兄》 宋·张耒
朝离淮阴市,春水满川平。
依依道边人,送我亦有情。
千里积雪消,布谷催春耕。
人家远不见,柳色烟中明。 -
56.《种柳三咏》 唐·白居易
白头种松桂,早晚见成林。
不及栽杨柳,明年便有阴。
春风为催促,副取老人心。
从君种杨柳,夹水意如何。 -
57.《声声慢(题吴梦窗遗笔·别本作题梦窗自度曲霜花腴卷后)》 宋·张炎
烟堤小舫,雨屋深灯,春衫惯染京尘。
舞柳歌桃,心事暗恼东邻。
浑疑夜窗梦蝶,到如今、犹宿花阴。
待唤起,甚江蓠摇落,化作秋声。 -
58.《渔父辞》 明·陈继
江柳阴,江水深,钓船不到江之心。
江心风高浪相激,纵使鱼多不易得。
钓丝只在江边垂,得鱼无鱼心自怡。
有时投竿把书读,残阳渐红江转绿。 -
59.《新柳篇》 明·黄世康
灵谷看梅初驻杖,青溪又见柳条长。
稚叶晴窥拾翠堤,流丝暗扑游春仗。
带结柔腰不自持,笛弄新腔那得知。
小楼思妇见愁别,南陌征人折恨离。 -
60.《四时词》 宋·苏轼
春云阴阴雪欲落,东风和冷惊罗幕。
渐看远水绿生漪,未放小桃红入萼。
佳人瘦尽雪肤肌,眉敛春愁知为谁。
深院无人剪刀响,应将白纻作春衣。