-
121.《有以晦庵真迹见寄者乃寒栖精舍诗也因次其韵》 宋·方岳
富贵不可期,贫贱未易骄。
山人乃尔昧,过眼风烟飘。
鹪鹩一枝足,不知有层霄。
我知古之人,千载俱寥寥。 -
122.《次韵梅山弟》 宋·陈著
挂画烧香书满前,丰标清出剡溪源。
平坡肘腋眠牛垄,小屋规模放鹤园。
外事任如黄叶寂,閒心暗与白云论。
应须参到希夷处,自是三峰直下孙。 -
123.《桃源行》 宋·姚勉
武陵溪边翁好渔,笭箵钓车日采鱼。
扁舟为家苇为屋,岂知世有神仙居。
晓来不记舟行路,忽在桃花深绝处。
红云杳叆望欲迷,绛雪缤纷落无数。 -
124.《题鬼字轴》 宋·姚勉
玉衡杓建天之纲,枕参魁耀森寒芒。
总提众星环侍傍,仰望熠熠开神光。
有美俊容分天章,收入翰墨何淋浪,一笔三丈超寻常,字势直作蛟龙骧。 -
125.《题墨梅风烟雪月水石兰竹八轴》 宋·姚勉
清晨有客南昌来,袖出数幅春风梅。
芳根不种生绡上,安得的皪霜葩开。
霜葩能开不能谢,始信笔端生造化。
细看入趣直欲攀,亦复不知梢是画。 -
126.《送洪右司去官》 宋·姚勉
恋陟怀迁怕去官,近时君子退如难。
中书堂拂高尚袖,神武门留太华冠。
此举直堪惊醉梦,斯人端是障狂澜。
先生真正平斋子,凛凛清标万古寒。 -
127.《四明月》 宋·胡仲弓
秋月如翰林,标致清如许。
天上白玉堂,子独於中处。
夜直五云边,冰壶了无滓。
几度醉归来。
安用金莲炬。 -
128.《重约游山》 宋·董嗣杲
江州庐山阴,万象蕴奇秘。
笑扶鬼面行,趁云步幽邃。
虎迹过溪明,龙气蟠松翠。
香炉紫烟合,灿若金布地。 -
129.《窗外紫竹》 宋·王炎
疏篱短栅外钩联,聚立龙孙已嶷然。
向日斧斤几不赦,而今苗裔尚能全。
少时秀色青珉润,岁晚英标紫玉坚。
借与风烟扶直气,稍加岁月定参天。 -
130.《益寿美金花》 元·侯善渊
无言无说。
信任随缘消旧业。
物我俱忘。
晦迹韬光德自长。
幻根寂灭。
觉照圆通忘标月。
直向当阳。
一颗心珠混日光。 -
131.《庚午春观新进士锡宴琼林苑因书所见》 宋·宋庠
秘苑仪星地,群英得隽年。
飞綏鲸浦右,供帐斗城偏。
表道槐阴直,凌氛柞影圆。
丛楹开玉宇,华组会琼筵。 -
132.《张郎中尤少卿相继过访未果往谢先成古诗寄呈》 宋·张镃
离标无过张户部,督赋文移多似雨。
侵晨径造梦蝶床,冷坐谭诗捐俗语。
博闻无过尤少卿,议礼辨析纷如争。
破午远到煨芋宇,抵掌谈事非今情。 -
133.《水仙花》 宋·张镃
鲤鱼程阔海茫茫,照眼琼标十二行。
礬弟梅兄同旧隐,风姨月姊特新妆。
湘滨人远难闻瑟,洛浦才高最断肠。
何似香严直公安部处,鼻端无窍著猜量。 -
134.《挽孙少卿四首》 宋·陈淳
厚德天钟有异资,反身尤谨事操持。
俭勤忠孝传家训,直谅忱恂获上知。
正色嫉邪严莫犯,高标立懦屹难移。
睪如香坂孤峰下,千载唯存笃行碑。 -
135.《林户求明道堂诗二首》 宋·陈淳
自从河洛发真筌,节目纲条已粲然。
志若坚刚方可适,心如扞格产民难诠。
从头格物为当务,稳步求仁乃秘传。
表里直须名副实,高标终不愧前贤。 -
136.《叙赵守备学释菜会馂》 宋·陈淳
嘉定四年日在房,赵侯来守南清漳。
下车百事所未遑,先务化原修泮宫。
发帑市材鸠众工,改偏易陋规模洪。
大门复旧正当阳,直挹名第真仙峰。 -
137.《郑倅生辰》 宋·陈棣
柯山插空天为隣,飞仙窟宅无纖尘。
降尘孕秀神所相,岂但崧高生甫申。
笑别方壶离紫府,道骨清标映华组。
二十八宿罗心胸,霁月光风映眉宇。 -
138.《次李弘斋韵送任宰》 宋·陈宓
近日延平创小斋,四方佳友为朋来。
虽为书上究馀味,更要心中绝点埃。
健德千年期不已,高标万变讵能推。
直须义利途中办,宁使饥肠屡隐雷。 -
139.《七夕竞渡》 宋·邓深
水马相先急画桡,朱楼红粉宴笙箫。
月中谁念穿彩线,江上齐看夺锦标。
冷眼诸人旁贾勇,争头一鼓喜成谣。
凭谁试展乘槎手,直入银湾看鹊桥。 -
140.《此君室》 宋·方蒙仲
直节立人懦,清标爽吾惛。
岂不益友哉,人中田承君。