-
1.《过则上人庵》 宋·释正觉
归来萝茑挂烟蓑,钓月耕云倦也那。
山上山下吞佛语,溪东溪西牧牛歌。
廿年树耳亡疑著,一个拳头得用麽。
做尽平生闲伎俩,赤鳞无奈瓮虀何。 -
2.《送嵩上人住庵》 宋·释正觉
禅腹须来竹篾缠,好看水牯自耕田。
布单不卖三千里,树耳谁疑二十年。
一句合头尊旅会,十方坐断正偏圆。
它时投杖来相访,且莫穷忙空竖拳。 -
3.《耳聋》 唐·杜甫
生年鹖冠子,叹世鹿皮翁。
眼复几时暗,耳从前月聋。
猿鸣秋泪缺,雀噪晚愁空。
黄落惊山树,呼儿问朔风。 -
4.《耳聋》 唐·杜甫
生年鹖冠子,叹世鹿皮翁。
眼复几时暗,耳从前月聋。
猿鸣秋泪缺,雀噪晚愁空。
黄落惊山树,呼儿问朔风。 -
5.《答道士寄树鸡(树鸡,木耳之大者)》 唐·韩愈
软湿青黄状可猜,欲烹还唤木盘回。
烦君自入华阳洞,直割乖龙左耳来。 -
6.《杏园中枣树》 唐·白居易
人言百果中,唯枣凡且鄙。
皮皴似龟手,叶小如鼠耳。
胡为不自知,生花此园里。
岂宜遇攀玩,幸免遭伤毁。 -
7.《下黄耳盘》 唐·许棠
独下黄盘路,多虞部落连。
云晴仍著地,树古自参天。
乱鸟飞人上,惊麋起马前。
行行无郡邑,唯见虎狼烟。 -
8.《游马耳山》 唐·萧颖士
兹山表东服,远近瞻其名。
合沓尽溟涨,浑浑连太清。
我来疑初伏,幽路无炎精。
流水出溪尽,覆萝摇风轻。 -
9.《桑生李树》 未知·佚名
南顿张助,于田中种禾,见李核,欲持去,顾见空桑,中有土,因植种,以余浆溉灌。
后人见桑中反复生李,转相告语。
有病目痛者,息阴下,言:"李君令我目愈,谢以一豚。
"目痛小疾,亦行自愈。 -
10.《太常引·水风吹树晚萧萧》 元·赵孟*
水风吹树晚萧萧。
散发醉吹箫。
尘事苦如毛。
要洗耳、时听舜韶。
旧游何处,琼山银海,宫殿郁ㄖξ。
谁与共游遨。
尚记得、仙人子乔。 -
11.《梧桐树·守真元》 元·牧常晁
守真元,专一*。
婴儿养就吾身里。
十月胎圆备。
万般譬喻总皆非。
大底由他心意地。
外觅徒劳耳。 -
12.《侨寄山居霍然几月凡见之於目闻之於耳者辄缀》 宋·王志道
树头桑叶似穿钱,准拟今年贱似前。
谁信天公难预料,今年却贵似常年。 -
13.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
14.《耳鸣戏题》 宋·范成大
历历从何起,冷冷与耳谋。
人言衰相现,我以妄心求。
远磬山房夜,寒蜩陇树秋。
圆通无别法,但自此根修。 -
15.《和陈鲁山十诗以孟夏草木长遶屋树扶疏为韵》 宋·陆游
唐虞亦人耳,四海可高谢。
哀哉斗升故,谄妄两凭架。
心明物自宾,能整故能暇。
会当弃人事,面壁度九夏。 -
16.《和陈鲁山十诗以孟夏草木长遶屋树扶疏为韵》 宋·陆游
门无容车高,庭止旋马广。
富贵固易耳,正恐卿惭长。
时情竞脂韦,家法独肮脏。
静处看纷纷,枯槔劳俯仰。 -
17.《淮阴太宁山主崇岳逮与予诸公游今年七十余耳》 宋·张耒
我来之初季春月,门外李花如积雪。
杜门燕坐度长夏,庭树秋风忽骚屑。
西驰大火不复燎,急雨凄风争应节。
紫貂暴日知有待,画扇依墙将怨别。 -
18.《盆中树》 元·王冕
橐驼已矣树多病,后世谁能谕官政?盘根银节入盆盂,岂伊妡生之本性?童童结盖拥绿云,皮肤转卷生虫纹。
幽人重之如重宝,置诸座右同佳宾。
时时玩赏勤拂试,要做人前好颜色。
自怜无路接春风,惭愧荆榛得甘泽。 -
19.《长郊雨馀远树减翠新蝉忽鸣激耳嘹唳久客孤坐》 宋·寇准
遥山夏雨歇,远树凉风至。
凭栏偶开襟,新蝉动秋思。
沙溪洁细流,庭木惊疏翠。
节候又复然,幽忧斯所萃。
芳岁若奔流,羲光不停辔。
感物悼前期,谁知此时意。 -
20.《山花有所谓绕茧漆者盖缲丝藉此以取头耳》 宋·赵蕃
树树山礬落,枝枝绕茧开。
论香宁敢辈,取用实能皆。
白屋珍姚魏,朱门贱草莱。
勿嫌卑薄域,解产栋梁才。