-
1.《寿春节进》 唐·贯休
圣运关天纪,龙飞古帝基。
振摇三蜀地,耸发万年枝。
出震同中古,承乾动四夷。
恩颁新命广,泪向旧朝垂。 -
2.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
3.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
4.《无罪言》 宋·赵汝绩
哀哀民何辜,遭此凶歉厄。
初闻数米炊,次复并日食。
草根掘欲尽,木皮屑不给。
疲老就枯僵,少壮作捐瘠。 -
5.《秃山》 宋·王安石
吏役沧海上,瞻山一停舟。
怪此秃谁使,乡人语其由。
一狙山上鸣,一狙从之游。
相匹乃生子,子众孙还稠。 -
6.《见黄仲达感秋意》 宋·张耒
秋风吹衡茅,寂历如荒村。
独立无与语,悲虫鸣草根。
老木经疾风,枝叶仅得存。
疏荫不满地,白日耿当轩。 -
7.《次韵孔著作常父馆中喜雪》 宋·晁补之
冬旱及兹雪,都人销百忧。
墙根有宿草,余绿尚去秋。
新阳解薄冰,大润升介丘。
夜闻窗响纱,高云正绸缪。 -
8.《次韵子瞻记十月十六日所见》 宋·苏辙
君不见天高后土黄,变化出入唯阴阳。
旋凝细雾作飞雹,复遣震雷追日光。
可怜万物甚微细,坐听百变随颠僵。
深根固蒂无计遁,倏来忽返安能防。 -
9.《荞麦》 宋·李新
神农播百谷,赐羌荍麦种。
下子分苦甘,甘贱苦蒙宠。
西山律候晚,春种夏苗茸。
秋花深入云,风浪绮霞动。 -
10.《次韵李舍人》 宋·邓肃
道山文章伯,杖履作幽栖。
笔砚为戏事,业落翻墨螭。
平生百万言,定相初不离。
更怜世间士,尘网深相闱。 -
11.《绍庆府教厅瑞麦》 宋·阳枋
耕稼问黔巑,禾黍悭培塿。
秀实仅有之,嘉祥藐乌睹。
府主金华仙,农事躬缅缕。
暖律笑吹邹,长府肯为鲁。 -
12.《山庄书事》 宋·方岳
晨兴抹两屦,为口见驱迫。
课童督秋刈,野获夜彭魄。
田翁适过予,繿缕黑而瘠。
具言土力贫,年登苦囏阨。