-
1.《昌谷诗(五月二十七日作)》 唐·李贺
昌谷五月稻,细青满平水。
遥峦相压叠,颓绿愁堕地。
光洁无秋思,凉旷吹浮媚。
竹香满凄寂,粉节涂生翠。 -
2.《咏竹根珓子》 唐·贯休
出处惭林薮,才微幸一阳。
不缘怀片善,岂得近馨香。
节亦因人净,声从掷地彰。
但令筋力在,永愿报时昌。 -
3.《摸鱼儿·问莲根有丝多少》 金朝·元好问
泰和中,大名民家小儿女,有以私情不如意赴水者,官为踪迹之,无见也。
其后踏藕者得二尸水中,衣服仍可验,其事乃白。
是岁此陂荷花开,无不并蒂者。
沁水梁国用,时为录事判官,为李用章内翰言如此。 -
4.《缘识》 宋·宋太宗
白发长,眉似雪,宗禅和尚何分别。
百尺高山足浮云,万丈海中有明月。 -
5.《义荣见示禅月山居诗盥读数过六根洒然但余素》 宋·郑刚中
不曾贪进不曾休,俯仰人间今白头。
一切有为皆妄幻,十方无碍足浮游。
谁言学佛须披衲,颇笑求仙唯造楼。
只有随缘是真谛,稳凭舟楫济安流。 -
6.《海滨石根茎而生类于芝者俗呼为石花已为作记》 宋·郑刚中
幻化无穷,天巧难觑。
诸香妙华,种种呈露。
都随春来,亦随春去。
缤纷颠倒,与空同处。
此华希有,周流四序。
雨风雾烟,盈虚朝暮。
以何因缘,其体坚固。
无颜色染,无开落故。 -
7.《旧冬得蒌蒿数十根植之舍傍今春遂可采撷辄持》 宋·郑清之
蒌蒿见录尔雅篇,族谱系出荆楚壖。
居人采撷不论钱,横道躏轹如车前。
物有贵贱所遇然,鸡壅豕苓以帝言。
世间何有正味焉,耆芰昌歜性所便。 -
8.《答缘概师见示草书千字文并名公所赠诗序》 宋·李覯
佛繇西域渐中土,欲使群心皆鼓舞。
若颛梵语及胡书,昧者虽从明孰与。
其徒往往多材能,暗结时贤为外助。
远公自昔来庐山,夸逞莲花邀社侣。 -
9.《缘侍者之浙右》 宋·释绍昙
一本潼川花瑞菜,全蜀知名谁不爱。
夜雨丛凝色染蓝,春风花噀香如麝。
不知何处得灵根,栽遍牛头山后前。
古佛低头看不厌,声闻鼻孔衩渠穿。 -
10.《缘识》 宋·宋太宗
津液如泉涌,虚无本不同。
源深知冷暖,根尽一时空。 -
11.《缘识》 宋·宋太宗
金刚般若心,善破无明因。
我佛慈悲日,只园见法身。
菩萨开慧眼,生死转为轮。
五蕴皆空尽,六根不染尘。 -
12.《缘识》 宋·宋太宗
谷响耳中音,根虚不易寻。
諠哗祛得尽,识契本缘心。 -
13.《缘识》 宋·宋太宗
烦恼浮生业,愚迷智自通。
根尘如不染,识照曩缘空。 -
14.《缘识》 宋·宋太宗
鼻闻心所著,香臭不同根。
穷究缘中识,非干妄想门。 -
15.《缘识》 宋·宋太宗
身惟知冷暖,假合是缘根。
了达真空相,金刚不二门。 -
16.《缘识》 宋·宋太宗
心缘身外境,法相本常存,若求无生理,先明取善根。
-
17.《缘识》 宋·宋太宗
口爽於滋味,深思命本根。
心邪迷妄相,圣法教中言。 -
18.《缘识》 宋·宋太宗
露含千滴沥,幻化杳无迹。
心重一时间,寸阴堪可惜。
明根生惠性,德行多饶益。
掌握骊龙珠,纵横不改易。 -
19.《缘识》 宋·宋太宗
眼识诸缘相,行持妙法存。
明开邪见性,不见有无根。 -
20.《缘识》 宋·宋太宗
三天境象验人间,不在江湖不在山。
大约颇同随报应,耳根清静道心闲。