-
241.《洪景卢赋素馨有遐陬不遇赏拔之叹戏作反之》 宋·黄公度
不入东风桃李群,结恨远在瘴江濆。
眼看南国添春色,天遣馀波及宝薰。
淡泊直疑梅失素,清幽欲与蕙争芬。
上林托足虽无地,犹有香名万里闻。 -
242.《送浮屠昙远归无为持钵》 宋·王之道
一筇春色满郊畿,弹指淮南迅若飞。
丈室正须香积供,孤云聊作故山归。
长安城里风烟好,锦绣溪头笋蕨肥。
我有上林桃李约,未容随子赴亲闱。 -
243.《次韵和脱因宗道感兴(二首)》 明·刘基
松柏守孤直,不争桃李色。
明星在青天,有时化为石。
春风车马尘,竟日翳紫陌。
宁知禾黍地,旧是王侯宅。
蓬莱有仙药,求之不可得。
霜风吹林木,岁暮徒怆恻。
¤ -
244.《旅兴(四十首)》 明·刘基
旻景无还晖,霜露凄已繁。
松柏坐椔翳,桃李更何言。
旦夕悲风起,黄沙蔽平原。
万物尽凋落,芳华谁独存。
我愿化为鹤,不愿化为猿。
鹤鸣声闻天,猿鸣烟雨昏。
空林夜寥寂,踯躅伤精魂。
¤ -
245.《和象之同孔宁极游石桥且简宁极》 宋·韩维
春风杖藜客,同到石桥边。
引袖披云木,携樽俯涧泉。
岩花聊彩摘,野器不雕镌。
俯仰元和内,熙恬太古前。 -
246.《乌龙老栽松既以诗三首》 宋·郑獬
高标不畏雪霜侵,枉斸孤根出旧林。
但恐长安无地种,人家桃李自成阴。 -
247.《陪盱眙王使君东游四首》 宋·陈造
缆解鸥飞处,船移柳影中。
林户桃李月,浦溆蕙兰风。
酒浅能无醉,歌长惜有终。
赋诗聊泚笔,寓意未须工。 -
248.《贺新郎·梅蕊依稀矣》 宋·韩淲
梅蕊依稀矣。
岁华深、然但把,杖藜闲倚。
山绕荒林红叶下,落日孤城烟水。
意兴寄、云何则是。 -
249.《大风》 宋·陈师道
飞沙破面风裂石,平林隐隐倾霹雳。
野火燎原尘涨天,道闻马嘶不相得。
老翁强欲件少年,立马阶除起无力。
城南桃李春意动,少待明朝莫相失。 -
250.《读苏子美文集》 宋·郑刚中
嗟乎,吾不及识子美,诵读遗文泪如洗。
公文意气何所似,猛虎负山蛟得水。 -
251.《阳春歌二首》 宋·曹勋
草木荣兮春归,桃李芳兮菲菲。
彼日月兮如驰,人生行乐兮能几时。
上林池馆变荆棘,姑苏台榭游狐狸,人生行乐兮能几时。
能几时兮可奈何,当歌莫惜朱颜酡。 -
252.《薄暮动弦歌》 宋·曹勋
凉风生晚渚,碧草罗夕阴。
置酒高楼上,延月开灵襟。
穠妆映桃李,楚舞流清音。
金石间丝竹,逸响飞华林。 -
253.《隋堤草》 宋·曹勋
绵绵隋堤草,草色翠如茵。
梧桐间桃李,穠艳骄阳春。
杨柳垂金堤,拂舞无纤尘。
行人不敢折,守吏严呵嗔。 -
254.《三月十日》 宋·曹勋
才看桃李锦成围,忽使园林绿作堆。
远草将人双眼去,飞花引蝶过墙来。
簿书节里无多著,怀抱朝来得好开。
已是七分春去了,何须鸟语苦相催。 -
255.《冬至前月赴季父梅花之集与韩蒲向宪唐干诸人》 宋·胡寅
追陪强韵思犹迟,寄语疏林恐未知。
酒半寻香攀近蕊,夜分然烛照高枝。
莫愁花浪翻天远,且看鲛鮹剪玉宜。
冠冕众芳归独步,固应桃李不同时。 -
256.《刘晁之家园六咏·梅涧》 宋·姜特立
胜事人间少,芳堤尽种梅。
横枝出疏影,蠹卉长苍苔。
潇洒依湍濑,飘零落酒杯。
戏鱼时跃去,冻蝶忽飞来。 -
257.《伯中弟生朝赋酴醿》 宋·楼钥
春日足风雨,不知艳阳天。
桃李俱成尘,懒上西湖船。
春余忽微和,酴醿发清妍。
池塘芳草梦,况复向阿连。 -
258.《山茶》 宋·杨冠卿
绿叶巃嵷襯渥丹,疏林残雪尚班班。
先驱特为东君至,怕向春风桃李间。 -
259.《戏简林子长》 宋·虞俦
崇桃积李巧争新,红胜臙脂白胜银。
车骑每劳莺命唤,药栏聊伴蝶游巡。
何须歌舞留连夜,漫与诗篇慰藉春。
珍重海棠烦问讯,肯教空谷老佳人。 -
260.《十一月二十三夜通夕不寐为赋梅诗且怀斯远成》 宋·赵蕃
婆娑风月隅,窈窕溪山宅。
林园故幽幽,鸥鹭空脉脉。
虽云有逢迎,未易相主客。
桃李自成蹊,岁寒知松柏。