-
121.《春女行》 唐·刘希夷
春女颜如玉,怨歌阳春曲。
巫山春树红,沅湘春草绿。
自怜妖艳姿,妆成独见时。
愁心伴杨柳,春尽乱如丝。 -
122.《酬李壶关奉使行县忆诸公》 唐·储光羲
青枫江上沧浪吟,白月宫中鹦鹉林。
非有净清心,同道同房若断金。
离居忽有云山意,清韵遥转舟楫事。
去时能忆竹园游,来时莫忘桃园记。 -
123.《同房侍御山园新亭与邢判官同游》 唐·高适
隐隐春城外,朦胧陈迹深。
君子顾榛莽,兴言伤古今。
决河导新流,疏径踪旧林。
开亭俯川陆,时景宜招寻。 -
124.《上礼部杨侍郎》 唐·皇甫冉
郢匠抡材日,辕轮必尽呈。
敢言当一干,徒欲隶诸生。
末学惭邹鲁,深仁录弟兄。
馀波知可挹,弱植更求荣。 -
125.《代园中老人》 唐·耿湋
佣赁难堪一老身,皤皤力役在青春。
林园手种唯吾事,桃李成阴归别人。 -
126.《段都尉别业》 唐·窦庠
曾识将军段匹磾,几场花下醉如泥。
春来欲问林园主,桃李无言鸟自啼。 -
127.《甫构西亭偶题因呈监军及幕中诸公》 唐·武元衡
瀛海无因泛,昆丘岂易寻。
数峰聊在目,一境暂清心。
悦彼松柏性,爱兹桃李阴。
列芳凭有土,丛干聚成林。 -
128.《乾元初,严黄门自京兆少尹贬牧巴郡…十四韵刻于石壁》 唐·羊士谔
石座双峰古,云泉九曲深。
寂寥疏凿意,芜没岁时侵。
绕席流还壅,浮杯咽复沉。
追怀王谢侣,更似会稽岑。 -
129.《孟生诗(孟郊下第,送之谒徐州张建封也)》 唐·韩愈
孟生江海士,古貌又古心。
尝读古人书,谓言古犹今。
作诗三百首,窅默咸池音。
骑驴到京国,欲和熏风琴。 -
130.《孟生诗(孟郊下第,送之谒徐州张建封也)》 唐·韩愈
孟生江海士,古貌又古心。
尝读古人书,谓言古犹今。
作诗三百首,窅默咸池音。
骑驴到京国,欲和熏风琴。 -
131.《感春三首》 唐·韩愈
偶坐藤树下,暮春下旬间。
藤阴已可庇,落蕊还漫漫。
亹亹新叶大,珑珑晚花乾。
青天高寥寥,两蝶飞翻翻。 -
132.《送李策秀才还湖南,因寄幕中亲故兼简衡州吕八郎中》 唐·刘禹锡
深春风日净,昼长幽鸟鸣。
仆夫前致词,门有白面生。
摄衣相问讯,解带坐南荣。
端志见眉睫,苦言发精诚。 -
133.《代九九》 唐·元稹
昔年桃李月,颜色共花宜。
回脸莲初破,低蛾柳并垂。
望山多倚树,弄水爱临池。
远被登楼识,潜因倒影窥。 -
134.《别种东坡花树两绝》 唐·白居易
三年留滞在江城,草树禽鱼尽有情。
何处殷勤重回首,东坡桃李种新成。
花林好住莫憔悴,春至但知依旧春。
楼上明年新太守,不妨还是爱花人。 -
135.《歌者十二首》 唐·司空图
追逐翻嫌傍管弦,金钗击节自当筵。
风霜一夜燕鸿断,唱作江南袚禊天。
玉树花飘凤失栖,一声初压管弦低。
清回烦暑成潇洒,艳逐寒云变惨凄。 -
136.《竹》 唐·罗邺
翠叶才分细细枝,清阴犹未上阶墀。
蕙兰虽许相依日,桃李还应笑后时。
抱节不为霜霰改,成林终与凤凰期。
渭滨若更征贤相,好作渔竿系钓丝。 -
137.《金谷园花发怀古》 唐·无名氏
春风生梓泽,迟景映花林。
欲问当时事,因伤此日心。
繁华人已殁,桃李意何深。
涧咽歌声在,云归盖影沈。
地形同万古,笑价失千金。
遗迹应无限,芳菲不可寻。 -
138.《裴端公使君清席,赋得青桂歌送徐长史》 唐·皎然
昔年攀桂为留人,今朝攀桂送归客。
秋风桃李摇落尽,为君青青伴松柏。
谢公南楼送客还,高歌桂树凌寒山。 -
139.《酬元员外》 唐·齐己
清洛碧嵩根,寒流白照门。
园林经难别,桃李几株存。
衰老江南日,凄凉海上村。
闲来晒朱绂,泪滴旧朝恩。 -
140.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。