-
1.《虎丘寺西小溪闲泛三绝》 唐·皮日休
鼓子花明白石岸,桃枝竹覆翠岚溪。
分明似对天台洞,应厌顽仙不肯迷。
绝壑只怜白羽傲,穷溪唯觉锦鳞痴。
更深尚有通樵处,或是秦人未可知。
高下不惊红翡翠,浅深还碍白蔷薇。
船头系个松根上,欲待逢仙不拟归。 -
2.《泛湖至东泾》 宋·陆游
细细桃枝竹,疏疏麂眼篱。
雪霜烧葑夜,月露采菱时。
腰斧登山早,移罾出浦迟。
关心尽幽事,恨汝不能诗。 -
3.《冬晴与子坦子聿游湖上》 宋·陆游
道边白水如牛湩,知是山泉一脉来。
会挈风炉并石鼎,桃枝竹里试茶杯。 -
4.《七月二十一夜闻韩玉汝宿城北马铺》 宋·梅尧臣
暗树秋风摆叶鸣,桃枝竹簟冷逾清。
孤灯淡淡短亭客,半夜萧萧闻雨声。 -
5.《晚桃花》 唐·白居易
一树红桃亚拂池,竹遮松荫晚开时。
非因斜日无由见,不是闲人岂得知。
寒地生材遗校易,贫家养女嫁常迟。
春深欲落谁怜惜,白侍郎来折一枝。 -
6.《竹枝词·山桃红花满上头》 唐·刘禹锡
山桃红花满上头,蜀江春水拍山流。
花红易衰似郎意,水流无限似侬愁。 -
7.《竹枝词九首》 唐·刘禹锡
白帝城头春草生,白盐山下蜀江清。
南人上来歌一曲,北人莫上动乡情。
山桃红花满上头,蜀江春水拍山流。
花红易衰似郎意,水流无限似侬愁。 -
8.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
9.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
10.《竹枝词九首·其九》 唐·刘禹锡
山上层层桃李花,云间烟火是人家。
银钏金钗来负水,长刀短笠去烧畲。
(烧畲 同 烧畬) -
11.《夹竹桃花·咏题》 宋·曹勋
诗绛彩娇春,苍筠静锁,掩映夭姿凝露。
花腮藏翠,高节穿花遮护。
重重蕊叶相怜,似青帔艳妆神仙侣。
正武陵溪暗,淇园晓色,宜望中烟雨。 -
12.《柘枝舞》 宋·史浩
竹,闲六律以皆调;D86A亻末兜离,贺四夷之率伏。
请翻妙舞,来奉多欢。
鼓吹连催,柘枝入队。
念了,后行吹引子半段入场,连吹柘枝令,分作五方舞。 -
13.《和杨直讲夹竹花图》 宋·梅尧臣
桃花夭红竹净绿,春风相间连溪谷。
花留蜂蝶竹有禽,三月江南看不足。
徐熙下笔能逼真,茧素画成才六幅。
萼繁叶密有向背,枝瘦节疏有直曲。 -
14.《绿竹引赐都督孙忠》 明·朱瞻基
蓟门八月霜华浓,何时种竹能成丛。
凤城之阳禁苑东,琅玕万树凌青空。
光摇太液波心月,高出三山顶上松。
祥飚拂拂来天上,鸣金戛玉声玲珑。 -
15.《上元竹枝词》 清·符曾
桂花香馅裹胡桃,江米如珠井水淘。
见说马家滴粉好,试灯风里卖元宵。 -
16.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁风轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
17.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
18.《小园竹间得梅一枝》 宋·陆游
若耶溪边鹤发叟,流落一生端坐口。
如今不怕桃李嗔,更因竹君得梅友。
岭头羁旅万里愁,江上凄凉一杯酒。
枝横澹月影在地,蕊插乌巾香馥手。 -
19.《变竹枝词九首之一》 宋·贺铸
莫把雕檀楫,江清如可涉。
但闻歌竹枝,不见迎桃叶。 -
20.《题诸葛绣香园》 宋·白玉蟾
碧桃枝上东风转,一点阳和开柳眼。
何人收拾罗浮香,藏在此园天不管。
每岁东君召勾芒,玉壶淡淡晴烟暖。
佳人有恨嫌花迟,王孙不来空草偃。