-
1.《凉州令/梁州令》 宋·欧阳修
翠树芳条颭。
的的裙腰初染。
佳人携手弄芳菲,绿阴红影,共展双纹簟。
插花照影窥鸾鉴。 -
2.《梁州令(中吕宫)》 宋·柳永
梦觉纱窗晓。
残灯掩然空照。
因思人事苦萦牵,离愁别恨,无限何时了。
怜深定是心肠小。
往往成烦恼。
一生惆怅情多少。
月不长圆,春色易为老。 -
3.《梁州令》 宋·欧阳修
红杏墙头树。
紫萼香心初吐。
新年花发旧时枝,徘徊千绕,独共东风语。
阳台一梦如云雨。 -
4.《梁州令》 宋·晏几道
莫唱阳关曲。
泪湿当年金缕。
离歌自古最消魂,闻歌更在魂消处。
南楼杨柳多情绪。
不系行人住。
人情却似飞絮。
悠扬便逐春风去。 -
5.《梁州令》 宋·晁端礼
各自寻思取。
更莫冤他人做。
如今刬地怕相逢,愁多正在相逢处。
人前不敢分明语。
暗里频回顾。
罗襟滴泪无数。
匆匆又是空归去。 -
6.《梁州令垒韵》 宋·晁补之
田野闲来惯。
睡起初惊晓燕。
樵青走挂小帘钩,南园昨夜,细雨红芳遍。
平芜一带烟光浅。 -
7.《梁州令(同前)》 宋·晁补之
二月春犹浅。
去年樱桃开遍。
今年春色怪迟迟,红梅常早,未露胭脂脸。
东君故遣春来缓。
似会人深愿。
蟠桃新镂,双盏相期,似此春长远。 -
8.《梁州令·莫唱阳关曲》 宋·晏几道
莫唱阳关曲,泪湿当年金缕。
离歌自古最消魂,闻歌更在消魂处。
南楼杨柳多情绪,不系行人住。
人情却似飞絮,悠扬便逐春风去。