-
1.《郑德言暂馆于别墅》 宋·郑清之
我如杜甫逢王翰,君似梁鸿领孟光。
花竹自惭非独乐,杼机聊喜听邻墙。
赋成宁笑老伧父,瓮熟定容同舍郎。
他日杨花飞燕子,可能长记陆宣庄。 -
2.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
3.《简正字南仲》 宋·周文璞
白发梁鸿随暮猿,不辞引领望兄门。
久无清梦相追逐,今喜遗经为讨论。
数叶赤枫鸣客路,一畦黄薤忆家园。
著书不就身何用,每见飞尘恨满轩。 -
4.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
5.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
6.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《横山堂三章》 宋·葛立方
阳羡之山兮领地灵,鸿洞欻吸兮九叠为屏。
青萝层层兮深岩绝壁,一鸟不鸣兮山更寂。
横山老人兮蝉蜕埃尘,倚石梁兮手揽白云。
眼中万仞兮,胸中万顷。 -
9.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
10.《十一绝句》 明·王鏊
安化跳梁即日平,中原群盗敢纵横。
鸿都造乱谁堪使,除是君王自领兵。 -
11.《写怀寄献枢密太尉》 宋·宋祁
仆本草茅人,守植自有素。
偶与力运偕,牵丝及荣路。
矢将保独行,安敢邀诡遇。
朝跻绿雾阁,夕舍金马署。 -
12.《寄陈适用》 宋·黄庭坚
日月如惊鸿,归燕不及社。
清明气妍暖,亹亹向朱夏。
轻衣颇宜人,裘褐就椸架。
已非红紫时,春事归桑柘。 -
13.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
14.《次韵温守李韵见寄兼简毛大夫》 宋·苏辙
梁苑相从簿领中,清风相逐画船东。
婆娑江海凌云鹤,饮啄笼樊失渚鸿。
别後丹砂迷旧诀,愁来白发变衰翁。
此间诗老仍勍敌,正忆高吟酒盏空。 -
15.《次韵温守李钧见寄兼简毛大夫》 宋·苏辙
梁苑相従簿领中,清风相逐画船东。
婆婆江海凌云鹤,饮啄笼樊失渚鸿。
别后丹砂迷旧诀,愁来白发变衰翁。
此间诗老仍勍敌,正忆高吟酒盏空。