-
261.《寓直晚归见天街早春景物》 宋·宋庠
霁云衔苑雪云开,春色先从禁御回。
马上妩眉偏认柳,楼前妆额固知梅。
吹残凤签惊寒律,忙杀鸱幐取冻醅。
莫问康年行乐意,寿觞初罢佛灯来。 -
262.《偶得二首》 宋·项安世
水边杨柳秃{左角右奢}沙,路上寒梅噤未花。
欲识乾坤生物意,桑根麦子已含芽。 -
263.《水仙花》 宋·项安世
意浓态远十洲人,岁晏天寒七泽滨。
奕奕云冠疑映月,僛僛翠带欲摇春。
梅稍枉为行人瘦,柳眼虚随酒市新。
林下水边风味永,弄珠谁见汉皋神。 -
264.《再和前韵》 宋·陈傅良
冬夜苦难晓,短景复易夕。
安得户牖光,不待东方白。
恍如游化城,琼台若千尺。
英华发林薮,余彩散阡陌。 -
265.《寄冯贺州》 宋·刘黻
鸣凤起朝阳,斯文气脉昌。
谏书留北阙,诗笔化南荒。
湖柳生新意,冈梅续旧芳。
相期功行远,何但说龚黄。 -
266.《次韵胡温升玉甫西野》 宋·许月卿
偶为西湖万山出,三省兴中歌西勿。
中庸公子惠新诗,句里韩筋犹柳骨。
文章感慨须和平,能泣鬼神风雨惊。
和声似鸣国家盛,送东野序序文鸣。 -
267.《杂咏》 宋·黄庚
稚柳已回春暖意,残梅犹结岁寒心。
百年身世诗中老,好景难消几度吟。 -
268.《别山阴诸友》 宋·黄庚
好风残腊尽,春意动园林。
柳色独青眼,梅花同素心。
江湖方转徙,岁月自侵寻。
忍别山阴去,徘徊忆旧吟。 -
269.《赠高老》 宋·李处权
野寺何所有,梅花如玉盆。
客愁浩如许,我声已载吞。
大士坐丈室,燠若阳谷温。
从来第一义,入耳简不烦。 -
270.《送李义夫游二首》 宋·陆文圭
梅花卸玉春寒浅,柳色描金雪意消。
老子偶然诗与助,又挑行李过溪桥。 -
271.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
复见天地心,举世皆知有。
山意冲寒欲放梅,岸容待腊将舒柳。
惟有拄杖子,黑粼皴,元依旧。 -
272.《岁开八日谒西溪真悟讲师》 宋·释正觉
雨华几席自清馨,茗碗初收篆缕青。
柔弄柳条风剪剪,冷濡梅蕊雪星星。
不嫌黄卷闲遮眼,有意微尘破出经。
思大气吞三世佛,儿孙未到败门庭。 -
273.《雪后》 宋·宋伯仁
暖地难为雪,春天易得晴。
落梅狂客意,啼鸟故园声。
秋乐从他事,湖山寄此生。
愿将身与世,浑似柳梢轻。