-
101.《题梅山》 宋·张景端
作尉南昌日,投书北阙频。
忠言不悟主,直节耻为臣。
汉室多灾异,吴门念隐沦。
挂冠忘宠辱,蒙袂出埃尘。 -
102.《梅》 宋·赵崇鉘
新阳斡坤轴,枯朽皆光荣。
棱层冰雪中,复见天地精。
姑射神所为,伯夷圣之清。
太白抱轗轲,灵均拥芳馨。 -
103.《梅》 宋·赵时焕
梅龙阅世今几春,皮毛剥破生苍鳞。
通身苔藓云气湿,恰如初蜕离海滨。
蜿蜒恍惚露半腹,花光补之难貌真。
只恐天上行雨去,呼吸风雷惊世人。 -
104.《山园小梅得疏影横斜水清浅暗香浮动月黄十四》 宋·赵时韶
繁华朽腐休相溷,冷淡幽闲大逼真。
断得世间烟火气,前身恐是首阳人。 -
105.《山园小梅得疏影横斜水清浅暗香浮动月黄十四》 宋·赵时韶
气味风标见似人,群芳合让作先生。
尽烧龙脑三千斛,不抵花心一点清。 -
106.《梅林》 宋·周端常
一官负弩精神小,两木成林气象清。
且道将军能止渴,正应宰相作和羹。 -
107.《和吴梅庵同登白龙对月韵》 宋·朱南杰
秋容满目带微寒,帆稳兰舟驾碧澜。
照我湖我天共色,袭人花气露初乾。
笑谈红袖日中舞,惊动苍龙水底蟠。
最是一清无着处,却惭狼籍草杯盘。 -
108.《食梅》 明·费宏
夏木阴阴雨气寒,半黄肥颗摘林端。
齿输赤子先扌弃软,眉为苍生故自攒。
调剂功微惭玉铉,赐沾恩重忆金盘。
一株留取当阶树,嬴得花时索笑看。 -
109.《梅江谣留别梅江诸友》 明·高棅
六月登玉京,炎蒸欺人不可行。
侧闻梅江水,寒冰玉壶只如此。
梅江之水千丈深,人言此水直千金。
千金未必称人意,我欲爱之清烦襟。 -
110.《湖上梅花》 明·陆承宪
不独山中有,还从湖上偏。
全将雪嶂影,倒尽玉湖天。
花落鸥群乱,香浮雨气鲜。
山僧开阁坐,相对一萧然。 -
111.《王元章作墨梅并题长句书其后》 明·陆完
月落参横兴已空,鉴湖清浅夜推篷。
消磨不尽惟豪气,犹在疏花淡墨中。 -
112.《梅花》 宋·陆游
玄冥行令肃冰霜,墙角疏梅特地芳。
屑玉定烦修月户,堆金难买破天荒。
了知一气环无尽,坐笑千林冻欲僵。
力量世间谁得似,挽回岁律放春阳。 -
113.《故蜀别苑在成都西南十五六里梅至多有两大树》 宋·陆游
昔年曾赋西郊梅,茫茫去日如飞埃。
即今衰病百事嬾,陈迹未忘犹一来。
蜀王故苑犁已遍,散落尚有千雪堆。
珠楼玉殿一梦破,烟芜牧笛遗民哀。 -
114.《与子坦子聿元敏犯寒至东园寻梅》 宋·陆游
北风吹人身欲僵,老翁畏冷昼闭房。
梅花忽报消息动,意气山立非复常。
二儿一孙奉此老,瘦藤夭矫凌风霜。
幽禽白颊忽满树,似与我辈争翱翔。
沟绝无声冻地裂,耿耿寒日青无光。
归来相视不得语,小榼一写鹅儿黄。 -
115.《六峰项里看采杨梅连日留山中》 宋·陆游
绿阴翳翳连山市,丹实累累照路隅。
未爱满盘堆火齐,先惊探颔得骊珠。
斜簪宝髻看游舫,细织筠笼入上都。
醉里自矜豪气在,欲乘风露摘千株。 -
116.《十二月初一日得梅一枝绝奇戏作长句今年於是》 宋·陆游
高标已压万花群,尚恐娇春习气存。
月兔捣霜供换骨,湘娥鼓瑟为招魂。
孤城小驿初飞雪,断角残钟半掩门。
尽意端相终有恨,夜寒皴玉倩谁温? -
117.《郡治燕堂庭中梅花》 宋·杨万里
林中梅花如隐士,只多野气也无尘,庭中梅花如贲人,也无野气也无尘。
不疏不密随宜了,旋落旋开无不好。
珠帘遣风细为吹,画檐护霜寒更微。 -
118.《乡士李英才得老潘墨法,善作墨梅,复喜作诗》 宋·杨万里
吾卿李君磊嵬胸,夜持云梯倚秋空。
月中夺得修月斧,斫倒南山千岁松。
束归丹灶和玉桂,燧出绿雾霏鸾龙。
捣成玄圭与苍璧,洒作横枝岁寒色。 -
119.《烛下梅花二首》 宋·杨万里
窗外雪犹冻,瓶中梅不开。
烛花将暖气,催得早春回。 -
120.《蜜渍梅花》 宋·杨万里
瓮澄雪水酿春寒,蜜点梅花带露餐。
句里略无烟火气,更教谁上少陵坛。